Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 29-06-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3304, AWB- 20_5887

Verzekeringsarts [naam verzekeringsarts 2] heeft eiseres in het kader van de EZWb gezien op het spreekuur van 16 januari 2020, waarbij lichamelijk en psychisch onderzoek is verricht, en heeft het dossier bestudeerd. De verzekeringsarts rapporteert op 17 januari 2020 als volgt. Diagnose is overige nieuwvorming bloed (non-hodgkin). Er zijn benutbare mogelijkheden voor arbeid, wel gelden er beperkingen ten opzichte van normaal functioneren. De klachten zijn plausibel gezien de medische situatie en zijn consistent met externe en eigen bevindingen. Vanuit de curatieve sector en bij het spreekuur zijn afwijkingen geconstateerd, waarvoor behandeling is ingezet. Gezien de anamnese, dagactiviteiten en de overige bevindingen bij spreekuur is er reden om een energetische beperking aan te nemen. Eiseres is aangewezen op werk dat niet te zwaar belastend is. Als gevolg van specifieke klachten van de benen dient met name daarin geen overbelasting voor te komen. Eveneens wordt rekening gehouden met de arm-/handklachten van eiseres. In goed passende arbeid is op preventieve gronden geen reden een urenbeperking aan te nemen. Ook is er geen sprake van een medisch voorgeschreven behandeling op basis waarvan zij een/meer volledige werkdag niet beschikbaar is voor arbeid, noch is er reden dit op energetische grond te doen, want in deze klachten is voorzien met de voorgenoemde beperkingen die gelden in arbeid. Wel dient rekening te worden gehouden met een beperkte variatie in wisselende werktijden. Eiseres is beperkt voor enkele dynamische handelingen. Beperkingen voor frequent buigen tijdens werk, zwaar duwen/trekken, zwaar tillen/dragen, frequent lichte of zware lasten hanteren, langdurig lopen, frequent traplopen, frequent klimmen en langdurig staan. Tot slot is zij beperkt in de rubriek werktijden. De beperkingen en de belastbaarheid van eiseres zijn neergelegd in de Functionele Mogelijkheden Lijst (FML) van 17 januari 2020.

Verzekeringsarts [naam verzekeringsarts 2] rapporteert op 21 januari 2020, onder verwijzing naar de rapportage van arbeidsdeskundige [naam arbeidsdeskundige] van 21 januari 2020, als volgt. Eiseres is geschikt voor de eerder geduide functies. Beschikking hersteld per 21 januari 2020 kan worden verzonden.

Verzekeringsarts b&b [naam verzekeringsarts B&B] heeft eiseres gezien op de hoorzitting van 11 maart 2020 en heeft het dossier bestudeerd. De verzekeringsarts b&b rapporteert op 14 maart 2020 als volgt. Op grond van de hoorzitting en het onderzoek in samenhang met de dossiergegevens kan het oordeel van de primaire verzekeringsarts worden onderschreven. Uit de rapportage van de primaire verzekeringsarts blijkt een zorgvuldig uitgevoerd en voldoende uitgebreid onderzoek. De aanwezige klachten en ervaren beperkingen zijn besproken en er heeft een medisch onderzoek plaatsgevonden. De conclusie is gebaseerd op de in het dossier aanwezige gegevens, anamnese, eigen medisch onderzoek en ontvangen informatie. Dit was voldoende om tot een weloverwogen beslissing te kunnen komen. Eiseres heeft geen nieuwe door medische stukken onderbouwde feiten ingebracht in bezwaar. Zij heeft haar klachten wederom beschreven en is van mening dat haar belastbaarheid goed is vastgesteld. Aan de handen zijn geen afwijkingen vastgesteld. Wel is gebleken dat tijdens het lopen de coördinatie niet optimaal is, waardoor een beperking voor persoonlijk risico tijdens lopen dient te worden vastgesteld: niet onbeschermd op hoogte, niet tussen gevaarlijke machines en op risicovolle vloeroppervlakken lopen. Eiseres is geschikt voor minstens één van de in 2016 geduide functies. In de geschikt geachte functies komt nauwelijks lopen voor en in drie functies zijn er geen risicovolle omstandigheden daarbij. Eiseres is op datum in geding geschikt te achten voor de maatstaf ‘zijn arbeid’.

Eiseres heeft tegen het medisch oordeel van het UWV aangevoerd dat zij op en na

21 januari 2020 aanvullend beperkt en volledig arbeidsongeschikt is. Een urenbeperking is geïndiceerd en de FML moet worden aangepast. Ten aanzien van de rapportage van 14 maart 2020 bestrijdt eiseres dat zij van mening is dat haar belastbaarheid goed is vastgesteld. Ook heeft zij tijdens de hoorzitting aangegeven dat zij geheugenproblemen heeft, wat niet is vermeld in de rapportage. Eiseres is, gezien haar klachten, opnieuw verwezen naar revalidatiecentrum Revant. Haar beperkingen zijn al jaren aanwezig en zijn sinds het revalidatietraject van 2015 toegenomen. Hierbij heeft eiseres verwezen naar medische informatie van ergotherapeut [naam ergotherapeut] van 12 maart 2019, van huisarts [naam huisarts 2] van 14 januari 2020 en van revalidatiearts [naam revalidatiearts] van 20 januari 2021.

De rechtbank is van oordeel dat het medisch onderzoek op een voldoende

zorgvuldige wijze heeft plaatsgevonden. Uit de rapportages van de verzekeringsartsen blijkt dat zij op de hoogte waren van de door eiseres gestelde klachten, waaronder pijnklachten en vermoeidheidsklachten. Bij de opstelling van de FML is met het geobjectiveerde deel van de klachten rekening gehouden. De informatie die eiseres in beroep heeft overgelegd geeft de rechtbank geen aanleiding te twijfelen aan de belastbaarheid die de verzekeringsartsen hebben aangenomen. Daarbij is in aanmerking genomen dat de rechtbank geen nieuwe medische informatie heeft ontvangen, behoudens de brief van 20 januari 2021 over de intake van eiseres bij revalidatiearts [naam revalidatiearts] van Revant. Deze brief bevat echter geen objectieve medische informatie, omdat de inhoud van de brief slechts een weergave van de door eiseres geuite klachten, en niet ziet op de datum in geding. Ook de overige door eiseres aangevoerde aanvullende beperkingen zijn niet met medische objectieve informatie onderbouwd. Daarnaast overweegt de rechtbank dat de verzekeringsarts b&b in haar rapportage van 31 maart 2021 voldoende heeft gemotiveerd waarom in het geval van eiseres geen reden is om een urenbeperking vanuit energetisch dan wel preventief oogpunt aan te nemen. Het is begrijpelijk dat eiseres uitgaat van de wijze waarop zij haar klachten beleeft. Het gaat bij een arbeidsongeschiktheidsbeoordeling echter om de beperkingen die een medisch en objectiveerbaar gevolg zijn van ziekte. De subjectieve beleving van eiseres is daarbij niet doorslaggevend. De objectiveerbaarheid van de klachten van eiseres ontbreekt. Tot slot ziet de rechtbank geen aanleiding om een deskundige te benoemen.

Niet gebleken is dat in de FML van 17 januari 2019 de beperkingen van eiseres zijn onderschat. Voor de verdere beoordeling gaat de rechtbank dan ook uit van de belastbaarheid die is neergelegd in die FML.

6. Geschiktheid voor de functies

Dit betekent dat het UWV terecht voor de maatstaf “zijn arbeid” is uitgegaan van gangbare arbeid, zoals deze is geconcretiseerd door de arbeidsdeskundige van het UWV in 2016, waarbij het, zoals hiervoor gezegd, voldoende is indien de hersteldverklaring wordt gedragen door ten minste een van de geselecteerde functies. Daarbij geldt – anders dan eiseres ter zitting heeft betoogd – niet de eis dat deze functies op de datum in geding nog in voldoende mate actueel moeten zijn (zie de uitspraak van de CRvB van 5 februari 2020, ECLI:NL:CRVB:2020:254).

Uit overweging 5.3 volgt reeds dat de rechtbank geen aanleiding ziet aan het medisch oordeel van de verzekeringsartsen van het UWV te twijfelen, waarmee de hersteldverklaring van eiseres wordt gedragen door ten minste een van de in 2016 geselecteerde functies. De rechtbank verwijst hierbij tevens naar het rapport van de arbeidsdeskundige van 21 januari 2020. Daarin is inzichtelijk gemotiveerd dat, uitgaande van de vastgestelde beperkingen, eiseres de werkzaamheden kan verrichten die verbonden zijn aan deze functies. Haar standpunt dat zij niet in staat is de geduide functies te verrichten, vloeit voort uit haar opvatting dat haar medische beperkingen zijn onderschat. Zoals de rechtbank in overweging 5.3 heeft geconcludeerd, is die opvatting van eiseres niet juist. De hiervoor genoemde functies mochten dan ook worden gebruikt voor de berekening van de mate van arbeidsongeschiktheid.

De rechtbank is van oordeel is dat het UWV op goede gronden de ZW-uitkering van eiseres per 21 januari 2020 heeft beëindigd.

Op basis van de inkomsten die eiseres met de geduide functies zou kunnen verdienen, heeft het UWV een berekening gemaakt die leidt tot de conclusie dat eiseres minder dan 35% arbeidsongeschikt is. Omdat eiser tegen deze berekening geen gronden naar voren heeft gebracht, gaat de rechtbank uit van deze mate van arbeidsongeschiktheid.

Omdat pas recht bestaat op een ZW-uitkering bij een mate van arbeidsongeschiktheid van 35% of meer, heeft het UWV de ZW-uitkering terecht beëindigd per 21 januari 2020.

Het beroep wordt ongegrond verklaard. Er is geen reden een proceskostenveroordeling uit te spreken.