Rechtbank Zutphen, 21-07-2009, BJ3242, 06/580051-09

VONNIS

in de zaak tegen:

Onderzoek van de zaak

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 7 juli 2009.

De tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

Taal- en/of schrijffouten

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten en/of kennelijke omissies voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Overwegingen ten aanzien van het bewijs (1)

A. Vaststaande feiten

Op 13 januari 2009, omstreeks 08.06 uur, kwam een melding binnen bij de politie dat een overval was gepleegd op de supermarkt [supermarkt] aan de [adres] te Ruurlo. De overval zou zijn gepleegd door twee jongens, waarvan er één een zwart pistool had.

B. Standpunt van het openbaar ministerie

De officier van justitie heeft gerequireerd tot bewezenverklaring van het ten laste gelegde feit. Zij heeft hiertoe aangevoerd dat in eerste instantie onderzoek werd gedaan naar mensen die in de buurt waren geweest rond het tijdstip van de overval. Uit dit onderzoek kwamen verdachten naar voren. Vervolgens zijn telefoongesprekken getapt. Uiteindelijk zijn verdachte en zijn medeverdachte aangehouden en is door hen een bekennende verklaring afgelegd.

C. Standpunt van de verdediging

Door de raadsman is aangevoerd dat het feit wettig en overtuigend bewezen kan worden.

D. Beoordeling door de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat het ten laste gelegde feit wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard op grond van de bekennende verklaringen van verdachte (2) en zijn medeverdachte (3) , alsmede op de verklaringen van de slachtoffers, te weten [slachtoffer A] (4) en [slachtoffer B] (5) .

Bewezenverklaring

Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, te weten dat:

Vrijspraak van het meer of anders tenlastegelegde

Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is naar het oordeel van de rechtbank niet bewezen. De verdachte behoort daarvan te worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Het bewezen verklaarde levert op het misdrijf:

Afpersing, gepleegd door twee of meer verenigde personen.

Strafbaarheid van de verdachte

Uit het trajectconsult door psychiater J.H. Verhoef van de NIFP d.d. 22 april 2009 komt naar voren dat bij verdachte naast bekendheid met enige ADHD- en persoonlijkheidsproblematiek verder geen sprake lijkt van een psychiatrische stoornis. Verdachte kan als licht verminderd toerekeningsvatbaar worden beschouwd (nog los van de door medeverdachte uitgeoefende druk).

Verdachte is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk is geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.

Oplegging van straf en/of maatregel

1. De officier van justitie heeft gevorderd verdachte te veroordelen tot een gevangenisstraf van 24 maanden, met aftrek van voorarrest, waarvan 6 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren en de bijzondere voorwaarde dat verdachte zich zal houden aan de aanwijzingen van de reclassering.

2. De raadsman heeft gewezen op het feit dat verdachte een kleinere rol had in het gebeuren dan zijn mededader.

3. Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede gelet op de persoon en de omstandigheden van de verdachte zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

5. Gelet op de ernst van het strafbare feit is de rechtbank van oordeel dat een onvoorwaardelijke gevangenisstraf passend is.

6. De rechtbank heeft meegewogen dat uit het strafblad van verdachte (6) blijkt dat hij niet eerder voor geweldsdelicten is veroordeeld en dat zijn medeverdachte duidelijk de initiator van het delict was.

7. De rechtbank heeft voorts bij de strafoplegging rekening gehouden met het rapport van de reclassering d.d. 27 april 2009. Hieruit blijkt dat de RISc een gemiddelde recidivekans aangeeft. De negatieve invloed van de medeverdachte is van grote invloed geweest op het ontstaan van het delictgedrag. Verdachte is zwakbegaafd en beïnvloedbaar. In zijn jeugdtijd zou ADHD zijn vastgesteld. Hij gebruikt hiervoor geen medicatie meer. Verdachte toont zich afkerig van de hulpverlening door slechte ervaringen met eerdere hulpverleners. Naar mening van de rapporteur is wel zorg nodig. Vanwege zijn oppositioneel opstandige gedrag en lage responsiviteit zal dit moeizaam worden en zeer afhankelijk van de werkalliantie tussen verdachte en de toezichthouder. Geadviseerd wordt een deels voorwaardelijke straf op te leggen met als bijzondere voorwaarde reclasseringstoezicht.

8. Ook heeft de rechtbank rekening gehouden met eerder genoemd trajectconsult door psychiater J.H. Verhoef van de NIFP. Met betrekking tot de op te leggen straf wordt hierin aangegeven dat verdachte niet geheel open staat voor een eventuele behandeling. Hij staat nog wel open voor begeleiding door de reclassering, met name voor praktische ondersteuning. Geadviseerd wordt een (deels) voorwaardelijke straf met als bijzondere voorwaarde begeleiding door de reclassering met aandacht voor praktische zaken en vaardigheden en van daaruit ook nog eventuele motivering voor behandeling (indien aangewezen).

9. Alles overwegende komt de rechtbank tot de oplegging van een gevangenisstraf van 24 maanden met aftrek van voorarrest. De rechtbank zal hiervan 6 maanden voorwaardelijk opleggen, om verdachte ervan te doordringen dat hij in de toekomst geen strafbare feiten meer pleegt. Aan deze voorwaardelijke straf zal als bijzondere voorwaarde worden gekoppeld dat verdachte zich gedurende de proeftijd dient te houden aan de aanwijzingen van de reclassering. De proeftijd zal worden gesteld op twee jaren.

Vorderingen van de benadeelde partijen

De benadeelde partij [supermarkt], [adres], heeft zich met een vordering tot schadevergoeding ter hoogte van € 9.535,67,- (€ 2.066,39 weggenomen gelden, € 3.475,- Stichting Doen, € 1.175,28 verzuim als gevolg van overval en € 2.819,- omzetderving) gevoegd in het onderhavige strafgeding ten aanzien van het tenlastegelegde. Tevens wordt gevorderd de wettelijke rente vanaf het schadeveroorzakende feit en verzocht om oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De raadsman heeft zich ten aanzien van de post voor de weggenomen gelden aangevoerd dat dit bedrag op € 1.780,- dient te worden bepaald, gelet op de verklaring van getuige [slachtoffer B] op bladzijde 182 van het proces-dossier. De post voor de gemaakte kosten voor Stichting Doen is naar de mening van de raadsman onvoldoende gespecificeerd en te ver van het feit verwijderd om te kunnen worden toegewezen. Daarnaast vallen deze kosten wellicht onder de verzekering van de [supermarkt]. Verzocht is de benadeelde partij voor deze post niet-ontvankelijk te verklaren. Hetzelfde heeft de raadsman verzocht ten aanzien van de posten met betrekking tot de kosten gemaakt door verzuim en de opgevoerde kosten in verband met omzetderving. Deze kosten zijn naar mening van de raadsman onvoldoende duidelijk, dan wel onvoldoende onderbouwd.

Naar het oordeel van de rechtbank is, op grond van de gebezigde bewijsmiddelen en hetgeen verder ter terechtzitting met betrekking tot de vordering is gebleken, komen vast te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het bewezen verklaarde handelen rechtstreeks tot het schade heeft geleden, waarvoor verdachte naar burgerlijk recht aansprakelijk is. De vordering zal, voor zover betrekking hebbende op vergoeding van de weggenomen gelden worden toegewezen tot een bedrag van € 2.065,- (gelet op het feit dat enkel papiergeld is weggenomen) en voor zover betrekking hebbende op de gemaakte kosten voor Stichting Doen volledig worden toegewezen.

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat vordering van de benadeelde partij [slachtoffer B] aan de forse kant is. Hij heeft dan ook verzocht het bedrag te matigen.

De rechtbank zal de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk verklaren in haar vordering, nu zij van oordeel is dat dit deel van de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat deze zich leent voor afdoening in het strafgeding. De benadeelde partij kan derhalve haar vordering slechts aanbrengen bij de burgerlijke rechter.

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer A] ten aanzien van de gevorderde immateriële schade aan de forse kant is. De raadsman heeft dan ook verzocht het bedrag te matigen. Wanneer de gevorderde reiskosten worden toegewezen dient naar mening van de raadsman een bedrag van € 0,19 per kilometer te worden berekend.

De rechtbank zal de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk verklaren in haar vordering, nu zij van oordeel is dat dit deel van de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat deze zich leent voor afdoening in het strafgeding (voor zover betrekking hebbende op het overige deel van de gevorderde immateriële schade) dan wel onvoldoende is onderbouwd (voor zover betrekking hebbende op de vergoeding van reiskosten). De benadeelde partij kan derhalve dit deel van haar vordering slechts aanbrengen bij de burgerlijke rechter.

Schadevergoedingsmaatregel

Gelet op het voorgaande ziet de rechtbank aanleiding om aan verdachte op basis van het bepaalde in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht de verplichting op te leggen tot betaling aan de Staat van een som geld ten behoeve van [supermarkt], [slachtoffer B] en [slachtoffer A]..

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Deze strafoplegging is gegrond op de artikelen 10, 14a, 14b, 14c, 14d, 36f, 312 en 317 van het Wetboek van Strafrecht.

Beslissing

De rechtbank:

• verklaart bewezen dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan;

• verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij;

• verklaart het bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als:

afpersing, gepleegd door twee of meer verenigde personen;

• verklaart verdachte strafbaar;

• veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 24 maanden;

• bepaalt, dat een gedeelte van de gevangenisstraf, groot 6 maanden niet zal worden ten uitvoer gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, op grond dat veroordeelde zich vóór het einde van een proeftijd van 2 jaren aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt dan wel de navolgende bijzondere voorwaarde niet heeft nageleefd;

• stelt als bijzondere voorwaarde dat veroordeelde zich gedurende de proeftijd zal gedragen naar de aanwijzingen en voorschriften die veroordeelde zullen worden gegeven door of namens de reclassering, zolang deze instelling dit noodzakelijk oordeelt;

• geeft genoemde reclasseringsinstelling opdracht de veroordeelde bij de naleving van de opgelegde voorwaarde hulp en steun te verlenen;

• beveelt, dat de tijd, door veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;

• veroordeelt verdachte tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partij [supermarkt], [adres], van een bedrag van € 5.540,- vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van het schadeveroorzakende feit en vermeerderd met betaling van de kosten van het geding en de tenuitvoerlegging door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil. Verstaat dat indien en voor zover door de mededader het betreffende schadebedrag is betaald, veroordeelde daarvan zal zijn bevrijd;

• verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering en bepaalt dat de benadeelde partij haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen;

• legt aan veroordeelde de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van de benadeelde partij [supermarkt] voornoemd, een bedrag te betalen van € 5.540,-, met bepaling dat bij gebreke van betaling en verhaal 110 dagen hechtenis zal kunnen worden toegepast zonder dat de betalingsverplichting vervalt;

• veroordeelt verdachte tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partij [slachtoffer B], [adres], (rekeningnummer [nummer]), van een bedrag van € 1.600,-, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van het schadeveroorzakende feit en vermeerderd met betaling van de kosten van het geding en de tenuitvoerlegging door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil. Verstaat dat indien en voor zover door de mededader het betreffende schadebedrag is betaald, veroordeelde daarvan zal zijn bevrijd;

• verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering en bepaalt dat de benadeelde partij haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen;

• legt aan veroordeelde de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer B] voornoemd, een bedrag te betalen van € 1.600,-, met bepaling dat bij gebreke van betaling en verhaal 30 dagen hechtenis zal kunnen worden toegepast zonder dat de betalingsverplichting vervalt;

• veroordeelt verdachte tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partij [slachtoffer A], [adres], (rekeningnummer [nummer]), van een bedrag van € 1.600,-, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van het schadeveroorzakende feit en vermeerderd met betaling van de kosten van het geding en de tenuitvoerlegging door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil. Verstaat dat indien en voor zover door de mededader het betreffende schadebedrag is betaald, veroordeelde daarvan zal zijn bevrijd;

• verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering en bepaalt dat de benadeelde partij haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen;

• legt aan veroordeelde de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer A] voornoemd, een bedrag te betalen van € 1.600,-, met bepaling dat bij gebreke van betaling en verhaal 30 dagen hechtenis zal kunnen worden toegepast zonder dat de betalingsverplichting vervalt.

Aldus gewezen door mrs. Prisse, voorzitter, Varenhorst en Steenhuisen, rechters, in tegenwoordigheid van mr. Van Oosten-Boksem, griffier, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 21 juli 2009.