Rechtbank Zutphen, 21-07-2009, BJ3234, 06/580038-09

VONNIS

in de zaak tegen:

Onderzoek van de zaak

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 7 juli 2009.

De tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

Taal- en/of schrijffouten

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten en/of kennelijke omissies voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Overwegingen ten aanzien van het bewijs (1)

A. Vaststaande feiten

Op 13 januari 2009, omstreeks 08.06 uur, kwam een melding binnen bij de politie dat een overval was gepleegd op de supermarkt [supermarkt] aan [adres] te Ruurlo. De overval zou zijn gepleegd door twee jongens, waarvan er één een zwart pistool had.

B. Standpunt van het openbaar ministerie

De officier van justitie heeft gerequireerd tot bewezenverklaring van het ten laste gelegde feit. Zij heeft hiertoe aangevoerd dat in eerste instantie onderzoek werd gedaan naar mensen die in de buurt waren geweest rond het tijdstip van de overval. Uit dit onderzoek kwamen verdachten naar voren. Vervolgens zijn telefoongesprekken getapt. Uiteindelijk zijn verdachte en zijn medeverdachte aangehouden en is door hen een bekennende verklaring afgelegd.

C. Standpunt van de verdediging

Door de raadsvrouw is aangevoerd dat het feit wettig en overtuigend bewezen kan worden.

D. Beoordeling door de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat het ten laste gelegde feit wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard op grond van de bekennende verklaringen van verdachte (2) en zijn medeverdachte (3) , alsmede op de verklaringen van de slachtoffers, te weten [slachtoffer A] (4) en [slachtoffer B] (5) .

Bewezenverklaring

Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, te weten dat:

Vrijspraak van het meer of anders tenlastegelegde

Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is naar het oordeel van de rechtbank niet bewezen. De verdachte behoort daarvan te worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Het bewezen verklaarde levert op het misdrijf:

Afpersing, gepleegd door twee of meer verenigde personen.

Strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk is geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.

Oplegging van straf en/of maatregel

1. De officier van justitie heeft gevorderd verdachte te veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van 30 maanden met aftrek van voorarrest.

2. De raadsvrouw heeft verzocht rekening te houden met het problematische verleden van verdachte.

3. Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede gelet op de persoon en de omstandigheden van de verdachte zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

5. Gelet op de ernst van het strafbare feit is de rechtbank van oordeel dat een onvoorwaardelijke gevangenisstraf passend is.

6. De rechtbank heeft meegewogen dat uit het strafblad van verdachte (6) blijkt dat hij meerdere malen wegens geweldsdelicten is veroordeeld.

7. De rechtbank heeft voorts bij de strafoplegging rekening gehouden met het rapport van de reclassering, d.d. 21 april 2009, waarin wordt aangegeven dat het recidiverisico hoog is. Een gedragsinterventie dan wel toezicht door de reclassering is niet uitvoerbaar, gelet op het feit dat verdachte vindt dat hij geen hulp nodig heeft. Geadviseerd wordt dan ook geen gedragsinterventies noch een reclasseringstoezicht op te leggen.

8. Alles overwegende komt de rechtbank tot de oplegging van een gevangenisstraf van 30 maanden met aftrek van voorarrest. Verdachte neemt de verantwoordelijkheid voor het delict op zich. Hij heeft geen spijt betoond en wil geen hulp en/of behandeling, hoewel door de reclassering wordt aangegeven dat zonder hulp en zo nodig behandeling het recidiverisico hoog is. Verdachte heeft aangegeven afgestraft te willen worden. Dit alles maakt dat een forse onvoorwaardelijke gevangenisstraf op zijn plaats is.

Vorderingen van de benadeelde partijen

De benadeelde partij [supermarkt], [adres], heeft zich met een vordering tot schadevergoeding ter hoogte van € 9.535,67,- (€ 2.066,39 weggenomen gelden, € 3.475,- Stichting Doen, € 1.175,28 verzuim als gevolg van overval en € 2.819,-omzetderving) gevoegd in het onderhavige strafgeding ten aanzien van het tenlastegelegde. Tevens wordt gevorderd de wettelijke rente vanaf het schadeveroorzakende feit en verzocht om oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De raadsvrouw heeft zich ten aanzien van de posten voor de weggenomen gelden en de kosten voor Stichting Doen gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank. Voor het overige heeft zij zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk dient te worden verklaard. Met betrekking tot de post omzetderving heeft zij aangevoerd dat niet kan worden geverifieerd of de inhoud van de brief juist is en met betrekking tot de kosten naar aanleiding van verzuim als gevolg van de overval heeft zij aangegeven zich af te vragen of de [supermarkt] niet voor deze gevolgen van de overval verzekerd is.

Naar het oordeel van de rechtbank is, op grond van de gebezigde bewijsmiddelen en hetgeen verder ter terechtzitting met betrekking tot de vordering is gebleken, komen vast te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het bewezen verklaarde handelen rechtstreeks schade heeft geleden, waarvoor verdachte naar burgerlijk recht aansprakelijk is. De vordering zal, voor zover betrekking hebbende op vergoeding van de weggenomen gelden worden toegewezen tot een bedrag van € 2.065,- (gelet op het feit dat enkel papiergeld is weggenomen) en voor zover betrekking hebbende op de gemaakte kosten voor Stichting Doen volledig worden toegewezen.

De rechtbank zal de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk verklaren in haar vordering, nu zij van oordeel is dat dit deel van de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat deze zich leent voor afdoening in het strafgeding. De benadeelde partij kan derhalve dit deel van haar vordering slechts aanbrengen bij de burgerlijke rechter.

De benadeelde partij [slachtoffer B], [adres], (rekeningnummer [nummer]) heeft zich met een vordering tot schadevergoeding ter hoogte van € 1.600,- (voorschot immateriële schade) gevoegd in het onderhavige strafgeding ten aanzien van het tenlastegelegde. Tevens wordt gevorderd de wettelijke rente vanaf het schadeveroorzakende feit en verzocht om oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij [slachtoffer B] niet-ontvankelijk dient te worden verklaard, aangezien er geen rapportage van een deskundige ligt dat de benadeelde partij daadwerkelijk schade heeft opgelopen.

De rechtbank zal de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk verklaren in haar vordering, nu zij van oordeel is dat dit deel van de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat deze zich leent voor afdoening in het strafgeding. De benadeelde partij kan derhalve dit deel van haar vordering slechts aanbrengen bij de burgerlijke rechter.

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij [slachtoffer A] niet-ontvankelijk dient te worden verklaard, aangezien de vordering onvoldoende is onderbouwd.

De rechtbank zal de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk verklaren in haar vordering, nu zij van oordeel is dat dit deel van de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat deze zich leent voor afdoening in het strafgeding (voor zover betrekking hebbende op het overige deel van de gevorderde immateriële schade) dan wel onvoldoende is onderbouwd (voor zover betrekking hebbende op de vergoeding van reiskosten). De benadeelde partij kan derhalve dit deel van haar vordering slechts aanbrengen bij de burgerlijke rechter.

Schadevergoedingsmaatregel

Gelet op het voorgaande ziet de rechtbank aanleiding om aan verdachte op basis van het bepaalde in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht de verplichting op te leggen tot betaling aan de Staat van een som geld ten behoeve van [supermarkt], [slachtoffer B] en [slachtoffer A].

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Deze strafoplegging is gegrond op de artikelen 10, 27, 36f, 312 en 317 van het Wetboek van Strafrecht.

Beslissing

De rechtbank:

• verklaart bewezen dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan;

• verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij;

• verklaart het bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als:

afpersing, gepleegd door twee of meer verenigde personen;

• verklaart verdachte strafbaar;

• veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 30 maanden;

• beveelt, dat de tijd, door veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;

• veroordeelt verdachte tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partij [supermarkt], [adres], van een bedrag van € 5.540,- vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van het schadeveroorzakende feit en vermeerderd met betaling van de kosten van het geding en de tenuitvoerlegging door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil. Verstaat dat indien en voor zover door de mededader het betreffende schadebedrag is betaald, veroordeelde daarvan zal zijn bevrijd;

• verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering en bepaalt dat de benadeelde partij haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen;

• legt aan veroordeelde de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van de benadeelde partij [supermarkt] voornoemd, een bedrag te betalen van € 5.540,-, met bepaling dat bij gebreke van betaling en verhaal 110 dagen hechtenis zal kunnen worden toegepast zonder dat de betalingsverplichting vervalt;

• veroordeelt verdachte tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partij [slachtoffer B], [adres], (rekeningnummer [nummer]), van een bedrag van € 1.600,-, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van het schadeveroorzakende feit en vermeerderd met betaling van de kosten van het geding en de tenuitvoerlegging door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil. Verstaat dat indien en voor zover door de mededader het betreffende schadebedrag is betaald, veroordeelde daarvan zal zijn bevrijd;

• verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering en bepaalt dat de benadeelde partij haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen;

• legt aan veroordeelde de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer B] voornoemd, een bedrag te betalen van € 1.600,-, met bepaling dat bij gebreke van betaling en verhaal 30 dagen hechtenis zal kunnen worden toegepast zonder dat de betalingsverplichting vervalt;

• veroordeelt verdachte tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partij [slachtoffer A], [adres], (rekeningnummer [nummer]), van een bedrag van € 1.600,-, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van het schadeveroorzakende feit en vermeerderd met betaling van de kosten van het geding en de tenuitvoerlegging door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil. Verstaat dat indien en voor zover door de mededader het betreffende schadebedrag is betaald, veroordeelde daarvan zal zijn bevrijd;

• verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering en bepaalt dat de benadeelde partij haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen;

• legt aan veroordeelde de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer A] voornoemd, een bedrag te betalen van € 1.600,-, met bepaling dat bij gebreke van betaling en verhaal 30 dagen hechtenis zal kunnen worden toegepast zonder dat de betalingsverplichting vervalt.

Aldus gewezen door mrs. Prisse, voorzitter, Varenhorst en Steenhuisen, rechters, in tegenwoordigheid van mr. Van Oosten-Boksem, griffier, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 21 juli 2009.