Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 11-04-2013, BZ7214, 02/984809-10

[verdachte]

geboren te [plaats en datum]

wonende te [adres]

1 Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zittingen van 11, 14 en 15 maart 2013, waarbij de officieren van justitie, mr. Lemstra en mr. Struik, en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt.

2 De tenlastelegging

De tenlastelegging is als bijlage aan dit vonnis gehecht. De tenlastelegging is gewijzigd overeenkomstig artikel 313 van het Wetboek van Strafvordering.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat verdachte:

1. 1000 gram amfetamine aanwezig heeft gehad;

2. strafbare voorbereidingshandelingen heeft verricht ten aanzien van Opiumwetfeiten;

3. niet voldaan heeft aan de inlichtingsverplichting met betrekking tot de Wet voorkoming misbruik chemicaliën dan wel zonder vergunning BMK en PMK in bezit heeft gehouden, heeft opgeslagen, heeft vervaardigd en heeft verwerkt.

3 De voorvragen

De geldigheid van de dagvaarding.

De rechtbank is van oordeel dat een dagvaarding in een voor verdachte begrijpelijke taal dient te zijn opgesteld. Dit is ook het doel van een dagvaarding c.q. tenlastelegging: een verdachte moet op basis van de tenlastelegging – in samenhang met het strafdossier – kunnen weten waartegen hij zich moet verweren. Naar het oordeel van de rechtbank is de Nederlandse taal voldoende begrijpelijk voor verdachte, zodat hij weet waartegen hij zich moet verweren. Hieraan doet niet af dat men voor de interpretatie van de tenlastelegging mogelijk moet teruggrijpen op de tekst van de originele taal waarin de (onderliggende) regelgeving is opgesteld. Er is geen rechtsregel die bepaalt dat de tenlastelegging dient te zijn opgesteld in dezelfde taal als de onderliggende (Europese) regelgeving waarop de mogelijk overtreden wettelijke bepaling is gebaseerd. Ook het feit dat er mogelijk een ander (lees: verkeerd) wetsartikel onder de tenlastelegging staat vermeld, maakt niet dat de dagvaarding op dit punt nietig zou zijn.

De rechtbank is gelet op het voorgaande van oordeel dat de dagvaarding voldoende feitelijk omschreven is en ook overigens aan de eisen van artikel 261 van het Wetboek van Strafvordering voldoet.

De dagvaarding is daarom geldig.

Het onder “de geldigheid van de dagvaarding” gevoerde verweer zou volgens de verdediging subsidiair kunnen leiden tot de niet-ontvankelijkverklaring van het Openbaar Ministerie. Gelet op het oordeel van de rechtbank zoals hiervoor beschreven, ziet de rechtbank geen aanleiding om deze conclusie van de verdediging te volgen.

De officier van justitie is derhalve ontvankelijk in de vervolging van verdachte.

4 De beoordeling van het bewijs

4.1 Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat de doorzoeking op 2 maart 2010 op het perceel van verdachte aan de [adres] rechtmatig is geweest en dat al hetgeen is aangetroffen als bewijs kan worden gebruikt voor de feiten 1, 2 en 3 primair.

De officier van justitie acht de onder 1 en 2 tenlastegelegde feiten wettig en overtuigend bewezen en baseert zich daarbij op de aangetroffen goederen tijdens de doorzoeking op

2 maart 2010 in de loods en op het terrein van verdachte, alsmede de tests van het NFI waaruit blijkt dat de aangetroffen stoffen amfetamine, MDMA, BMK, zoutzuur en methanol bevatten. Een groot gedeelte van deze goederen en stoffen lag in een door middel van een hangslot afgesloten gedeelte van de loods. Verdachte heeft verklaard dat hij de enige was met de sleutels van het hangslot. Op een sigarettenpeuk die in de loods is aangetroffen, is DNA-materiaal van verdachte aangetroffen. In een aanhanger die op het terrein stond, bevond zich afval met een sterke amfetaminegeur. Tussen het afval werden ook verzekeringspolissen op naam van verdachte aangetroffen.

In de auto waarmee verdachte tijdens de doorzoeking het terrein op kwam gereden, is een vuilniszak aangetroffen met de geur van amfetamine. In deze vuilniszak zaten vier stukken karton waarop een mengverhouding stond beschreven tussen caustic soda en water.

Deze berekeningen passen volgens het LFO bij de productie van amfetamine. Tevens zijn etiketten aangetroffen die overeenkomen met verpakkingen van aceton en BMK die in de loods zijn gevonden. Het LFO heeft geconcludeerd dat, gelet op al hetgeen is aangetroffen, er vermoedelijk sprake was van een voormalige grootschalige productielocatie van amfetamine en MDMA.

4.2 Het standpunt van de verdediging

De verdediging is van mening dat de rechtbank niet tot een bewezenverklaring kan komen en wijst daarbij op de volgende punten:

- Feit 1 en 2: door de wijze van tenlasteleggen is er sprake van hetzelfde feit als bedoeld in artikel 68 van het Wetboek van Strafrecht;

- Feit 2: uit onderzoek of de rapportage van het LFO komt niet naar voren dat met de aangetroffen “ouwe rotzooi” weer verder kan worden gewerkt, waardoor het niet kan worden gekwalificeerd als het voorbereiden of bevorderen van een feit bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet. Verdachte dient derhalve te worden vrijgesproken van feit 2;

- Feit 2, artikel 10a van de Opiumwet en binnen en buiten het grondgebied brengen: hiervan dient vrijspraak te volgen nu de goederen al binnen het grondgebied van Nederland zijn;

- Feit 2, gelegenheid, middelen of inlichtingen ten opzichte van een ander: er dient vrijspraak te volgen, nu er geen andere persoon in beeld is gekomen;

- Feit 2, artikel 10a van de Opiumwet, gelegenheid, middelen of inlichtingen ten opzichte van zichzelf: hiervoor geldt hetgeen is aangevoerd ten aanzien van “ouwe rotzooi”, er dient derhalve vrijspraak te volgen;

- Feit 2, het voorhanden hebben van chemicaliën, grondstoffen en “hardware”: er is onvoldoende bewijs voor het “weten of ernstige reden om te vermoeden”, de feitelijke omschrijving van “chemicaliën en grondstoffen” is niet onderscheidend, het voorhanden hebben hiervan is op zichzelf niet strafbaar en de duiding “hardware” is zonder nadere toelichting niet te begrijpen in de zin van de Opiumwet. Gelet hierop dient vrijspraak te volgen;

- Feit 3: verdachte dient te worden vrijgesproken of ontslagen te worden van rechtsvervolging ten aanzien van feit 3, omdat, bij een veroordeling wegens de feiten 1 en/of 2, verdachte een eindgebruiker/eigengebruiker is en geen marktdeelnemer. Bovendien is deze meldingsplicht in strijd met het in artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) besloten liggende rechtsbeginsel dat iemand zichzelf niet hoeft te belasten. Subsidiair heeft de verdediging bepleit om deze kwesties in het kader van prejudiciële vragen voor te leggen aan het Hof van Justitie van de Europese Unie;

- Naar de mening van de verdediging is niet te bewijzen dat er formamide is vervoerd, volgens de verdediging zou het gaan om hout;

- De leden van het LFO zijn geen deskundigen;

- De afgelegde verklaringen van verdachte en het in het bezit hebben van de sleutels van het hangslot van de toegangsdeur tot de loods dient te worden uitgesloten van het bewijs, gelet op de Salduz-jurisprudentie;

- De doorzoeking op 2 maart 2010 was onrechtmatig, omdat verdachte voor dinsdag 2 maart 2010 om 10:55 uur zonder enige reden of grond als verdachte is aangemerkt. De verdenking kreeg eerst handen en voeten toen het hangslot van de staldeur – onrechtmatig – werd geforceerd;

- De Nederlandse en Belgische observaties zijn in strijd met artikel 6 en/of artikel 8 van het EVRM, in die zin dat de observaties zijn bevolen door een lid van het Openbaar Ministerie en niet (gecontroleerd zijn) door een rechter;

- Nu er op geen enkel moment een nulpunt is vastgelegd, kan niet worden bewezen dat de Volkswagen Transporter op enig moment geladen en vervolgens weer gelost zou zijn;

- Er is gehandeld in strijd met de verbaliseringsplicht van artikel 152 van het Wetboek van Strafvordering, nu de activiteitenjournaals niet door de observanten worden ondertekend en in het wel door een verbalisant ondertekend voorblad over de werkwijze van observeren en de totstandkoming van de verslaglegging niets is vermeld;

- Alle opgezette, verkregen en schriftelijk vastgelegde observaties zijn onrechtmatig, onbetrouwbaar en ondeugdelijk, en dienen daardoor van het bewijs te worden uitgesloten wegens strijd met het Wetboek van Strafvordering en/of artikel 6 van het EVRM;

- De jegens verdachte tot stand gekomen verdenking is uitsluitend gebaseerd op een verklaring van verbalisant Q508, welke verklaring als uiterst onbetrouwbaar dient te worden uitgesloten van het bewijs;

- Het technisch hulpmiddel (het peilbaken) voldeed niet aan de wettelijke eisen en bovendien was er geen sprake van “normaal gebruik”. De inzet van het technisch hulpmiddel is derhalve onrechtmatig en de gegevens zijn onbetrouwbaar, waardoor de resultaten dienen te worden uitgesloten van het bewijs;

- De verdediging meent dat de heer [naam deskundige] ten onrechte door de rechtbank als deskundige in de zin van het Wetboek van Strafvordering is aangemerkt;

- Het gesloten proces-verbaal van de rechter-commissaris in de artikel 187d-procedure is ten onrechte (nog) niet aan het dossier toegevoegd.

4.3 Het oordeel van de rechtbank

Aanleiding voor de doorzoeking

Op 2 maart 2010 heeft een doorzoeking plaatsgevonden op het erf en de bijgebouwen aan de [adres] te [plaatsnaam]. In haar requisitoir heeft de officier van justitie aangegeven dat de volgende feiten en omstandigheden aanleiding zijn geweest voor de doorzoeking. Medeverdachte [mededader 1] is op 8 januari 2010 met een bestelbus naar [plaatsnaam] geweest. Uit onderzoek is gebleken dat dit ook op 7 en 11 januari 2010 is gebeurd en dat op die dagen de bestelbus in Nederland is overgenomen door [mededader 2] en [[mededader 3]] [mededader 2] en [mededader 3] zijn op die dagen met de bus naar [plaatsnaam] gereden, waar op 14 januari 2010 een productielocatie voor synthetische drugs is aangetroffen. In februari 2010 is een amfetaminelaboratorium aangetroffen in [plaatsnaam] De verdachte van dit laboratorium had ook chemicaliën gehaald in België. Op 8 januari 2010 is besloten een peilbaken te plaatsen in de bestelbus. Een observant is de bestelbus aan het einde van de middag tegemoet gereden en had het vermoeden dat de bus op dat moment gelost was. Uit peilbakengegevens bleek dat de bus, na het plaatsen van het baken en vóór het moment dat de observant de bus zag, op twee locaties had stilgestaan. Eén van deze locaties was het perceel [adres] te [plaatsnaam]. De interpretatie was toen dat de bus daar ongeveer tien minuten had stilgestaan. Deze locatie was afgelegen en kwam wat dat betreft overeen met de locaties [plaatsnaam] en [plaatsnaam]

De observaties

Voorafgaand aan de doorzoeking op het perceel [adres] te [plaatsnaam] op

2 maart 2010 hebben op verschillende dagen observaties plaatsgevonden, zowel in Nederland als in België. Daarbij is op 8 januari 2010 ook geobserveerd door middel van een peilbaken dat is geplaatst op de Volkswagen Transporter met kenteken [( [( - - )]] Deze observaties, en dan met name de observaties op 8 januari 2010 en de op die dag gegenereerde peilbakengegevens, zijn volgens de officier van justitie (mede) aanleiding geweest voor de doorzoeking. De verdediging heeft aangevoerd dat de observaties in zowel Nederland als België onrechtmatig, onbetrouwbaar en ondeugdelijk zijn en daarom dienen te worden uitgesloten van het bewijs. De rechtbank begrijpt dit verweer aldus dat daarmee ook wordt bepleit dat de observaties niet mogen worden gebruikt om het redelijk vermoeden dat op de [adres] te [plaatsnaam] de Opiumwet werd overtreden, te onderbouwen. De verdediging heeft in het kader van dit verweer een aantal punten naar voren gebracht. De rechtbank zal deze punten in het hiernavolgende bespreken.

Allereerst heeft de verdediging betoogd dat de observaties in Nederland in strijd zijn met artikel 6 en/of artikel 8 van het EVRM, omdat het bevel tot (stelselmatige) observatie is gegeven door een officier van justitie, en niet door een rechter, en ook daarna elke rechterlijke controle heeft ontbroken. Ten aanzien van de observaties in België heeft de verdediging betoogd dat het niet ter beschikking stellen van de stukken uit het zogenoemde vertrouwelijke dossier die betrekking hebben op het gebruik van technische hulpmiddelen (waaronder camera’s) en informanten, leidt tot strijd met artikel 6 van het EVRM. Uit hetgeen de verdediging ter onderbouwing hiervan heeft aangevoerd, begrijpt de rechtbank dat de verdediging de bevindingen van de Belgische observatie op 8 januari 2010 wenst te controleren aan de hand van (mogelijke) camerabeelden en dat de verdediging wenst te toetsen of gebruik is gemaakt van (gestuurde) informanten.

Voorts heeft de verdediging aangevoerd dat de bij het uitvoeren van de observaties en de verslaglegging daarvan gehanteerde werkwijze in strijd is met artikel 6 van het EVRM. Daarbij heeft de verdediging er onder meer op gewezen dat er geen algemene richtlijnen bestaan waaraan observatieteams moeten voldoen, de bevindingen worden verwerkt door een notulist die zelf ook observatiewerkzaamheden verricht en wiens notulen worden vernietigd, er achteraf nog bevindingen kunnen worden aangevuld en het verslag van de observatie niet digitaal beveiligd wordt opgeslagen.

De rechtbank overweegt dat de verdediging onvoldoende heeft onderbouwd waarom de vermeende gebreken in de uitvoering en de verslaglegging van de observatiewerkzaam-heden zouden leiden tot strijd met artikel 6 van het EVRM. Naar het oordeel van de rechtbank is voorts niet gebleken dat de elementen waarop de verdediging heeft gewezen zouden leiden tot een praktijk die in het algemeen onbetrouwbare of ondeugdelijke informatie oplevert. De rechtbank zal daarom ook dit verweer verwerpen.

De bevindingen van observant Q508

In het activiteitenjournaal met betrekking tot de observaties op 8 januari 2010 is vermeld dat observant Q508 om 17.38 uur zag dat de Volkswagen Transporter, voorzien van het kenteken [( - - )], komende uit de richting van [plaatsnaam] over de Roosendaalsebaan via de Hoekvensedreef in de richting van Schijf reed. In het aanvullend activiteitenjournaal met betrekking tot diezelfde observatie is vermeld dat Q508 zag dat de bestelbus deze bochten met een zodanige snelheid nam dat de bus in de bochten flink overhelde en heen en weer schudde. Door de heftige bewegingen kreeg hij het vermoeden dat de bestelbus niet geladen was.

Inzet van het peilbaken op 8 januari 2010

De verdediging heeft aangevoerd dat het peilbaken, waarvan de Volkswagen Transporter met kenteken [( - - )] was voorzien, niet rechtmatig is gebruikt. De door het peilbaken gegenereerde gegevens dienen daarom te worden uitgesloten van het bewijs, aldus de verdediging. De rechtbank zal het verweer van de verdediging zo opvatten dat daarmee ook wordt betoogd dat de genoemde gegevens niet ten grondslag kunnen worden gelegd aan de beslissing tot doorzoeking.

Conclusie ten aanzien van de rechtmatigheid van de doorzoeking van het terrein aan de [adres] te [plaatsnaam]

Gelet op het voorgaande konden de door de officier van justitie genoemde feiten en omstandigheden dienen ter onderbouwing van haar beslissing om het erf en de bijgebouwen op de [adres] te [plaatsnaam] te doorzoeken. Uit deze feiten en omstandigheden heeft de officier van justitie naar het oordeel van de rechtbank kunnen afleiden dat op het perceel mogelijk chemicaliën die konden dienen voor de vervaardiging van verdovende middelen, waren achtergelaten. De officier van justitie heeft daarom redelijkerwijs kunnen vermoeden dat op dit perceel een overtreding van de Opiumwet werd gepleegd. Op grond van artikel 9, eerste lid, onder b, van de Opiumwet was de officier van justitie dan ook gerechtigd het perceel te doorzoeken.

Het LFO heeft geconcludeerd dat, gezien de hoeveelheid aangetroffen verpakkingen chemicaliën, drugsafval en aangetroffen gebruikte productiemiddelen, er sprake is van een voormalige grootschalige productielocatie voor vermoedelijk amfetamine en/of MDMA.

Ingeschat wordt dat deze productie geruime tijd geleden heeft plaatsgevonden, te weten tussen januari 2008 en eind 2009.

De genoemde goederen en stoffen werden voornamelijk aangetroffen in een voormalige varkensstal (ruimte 01.01), die met dubbele deuren en een hangslot was afgesloten.

Nadat verdachte bij de locatie was gearriveerd, heeft hij verklaard dat hij de enige was die de beschikking had over de sleutels van dit hangslot. De sleutels van deze loods bleken op dat moment ook in het bezit te zijn van verdachte. In het afgesloten gedeelte van de loods is in een vuilniszak met afval een sigarettenpeuk aangetroffen. Op deze sigarettenpeuk is een DNA-profiel aangetroffen welke afkomstig kan zijn van verdachte. De berekende frequentie van het DNA-profiel is kleiner dan 1 op 1 miljard. De rechtbank leidt hieruit af dat dit een sigarettenpeuk is die van verdachte afkomstig is.

“Ouwe rotzooi”

De verdediging heeft aangevoerd dat uit het LFO-rapport zou blijken dat er slechts sprake is van zogenoemde “ouwe rotzooi”, afkomstig van een productieproces dat heeft plaatsgevonden in de periode tussen januari 2008 en eind 2009. Hiermee zou niet verder kunnen worden gewerkt in de pleegperiode van januari tot en met maart 2010. Dit zou volgens de verdediging tot vrijspraak van feit 2 moeten leiden.

De rechtbank stelt echter vast dat uit de bewijsmiddelen niet blijkt dat het slechts zou gaan om “ouwe rotzooi”. Naast de vele lege verpakkingen en verpakkingen met restanten grondstoffen en chemicaliën, waren er op de locatie ook grote hoeveelheden nog niet verwerkte chemicaliën en bovendien hardware aanwezig waarmee nog synthetische drugs geproduceerd zouden kunnen worden. Daarbij komt dat verdachte in zijn auto aantekeningen had liggen die betrekking hadden op de productie van amfetamine. Gelet hierop zal de rechtbank dit verweer van de verdediging verwerpen.

Wetenschap verdachte

Voorts heeft de verdediging ten aanzien van feit 2 het volgende opgemerkt. Volgens de verdediging ontbreken de bewijsmiddelen voor het onder 2 tenlastegelegde onderdeel “weten of ernstige reden hebben om te vermoeden dat die bestemd zijn tot het plegen van dat feit”. De rechtbank leidt het opzet echter af uit de omstandigheden waaronder de hiervoor – onder het kopje “Bewijsmiddelen ten aanzien van de feiten 1 en 2 – genoemde goederen zijn aangetroffen. De aangetroffen chemicaliën en hardware zijn in combinatie met elkaar geschikt voor de productie van synthetische drugs. Voorts is het grootste deel van de chemicaliën aangetroffen in een onderdeel van de voormalige varkensstallen dat met dubbele deuren en een hangslot was afgesloten. Bovendien zijn bij verdachte vier stukken karton met daarop de mengverhouding tussen caustic soda en water aangetroffen, hetgeen past bij de productie van amfetamine. Hieruit leidt de rechtbank af dat verdachte wist dat de chemicaliën en hardware bedoeld waren voor de productie van synthetische drugs.

Salduz

Ten slotte heeft de verdediging ten aanzien van het bewijs bepleit dat de verklaringen van verdachte dienen te worden uitgesloten van het bewijs. De verdediging stelt dat de vraag aan verdachte met betrekking tot de sleutels van de loods gezien moet worden als het eerste verhoor. Verdachte is daarbij niet gewezen op zijn recht op bijstand van een advocaat. Dit is een schending die zou moeten leiden tot bewijsuitsluiting.

Naar het oordeel van de rechtbank is in dit geval geen sprake van een situatie waarin de Salduz-normen van toepassing zijn. Er was geen sprake van een aanhouding, noch van een met een aanhouding vergelijkbare situatie. De omstandigheid dat verdachte alleen was en werd omringd door drie verbalisanten, is daarvoor onvoldoende. Tevens ziet de rechtbank geen aanknopingspunten voor de stelling dat de verbalisanten verdachte welbewust niet zouden hebben aangehouden om op die wijze de Salduz-normen te omzeilen. Verdachte werd door de verbalisanten slechts gevraagd naar de sleutels van de loods. De rechtbank merkt op dat het Wetboek van Strafvordering verbalisanten toestaat om een verdachte

– alvorens hij eventueel wordt aangehouden – een vraag te stellen. Verdachte was in de gelegenheid om deze vraag niet te beantwoorden of zich aan de situatie te onttrekken.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, zal de rechtbank het Salduz-verweer van de verdediging verwerpen en de verklaring van verdachte en het proces-verbaal van bevindingen met betrekking tot de sleutels van de loods voor het bewijs gebruiken.

Toevoeging gesloten proces-verbaal artikel 187d-procedure

De rechtbank heeft op dit verzoek al in een eerder stadium een beslissing genomen en ziet geen reden om op deze beslissing terug te komen. Het gesloten proces-verbaal zal derhalve niet aan het dossier worden toegevoegd.

Conclusie ten aanzien van de feiten 1 en 2

Alles afwegende acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte op 2 maart 2010 in [plaatsnaam] ongeveer 1000 gram amfetamine aanwezig heeft gehad (feit 1) en dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan strafbare voorbereidingshandelingen ten aanzien van Opiumwetfeiten (feit 2). De pleegperiode van feit 2 leidt de rechtbank af uit de aangetroffen hardware en de conclusies van het LFO, waaruit blijkt dat er op deze locatie al veel eerder dan maart 2010 is geproduceerd.

Het arrest van het Hof ’s-Hertogenbosch van 30 mei 2012, waarnaar de officier van justitie heeft verwezen, lijkt in een andere richting te wijzen. In dit arrest worden echter in het geheel geen woorden gewijd aan de vraag wat onder het begrip marktdeelnemer dient te worden verstaan. De rechtbank ziet daarom geen aanknopingspunt om uit te gaan van een andere uitleg van het begrip marktdeelnemer dan de uitleg die het Hof ’s-Hertogenbosch daaraan in het arrest van 18 oktober 2011 heeft gegeven. Gelet op de door het Hof gegeven uitleg, die naar het oordeel van de rechtbank duidelijk is, acht de rechtbank het niet nodig om een vraag over het begrip marktdeelnemer voor te leggen aan het Hof van Justitie.

De rechtbank overweegt dat op het erf en in de bijgebouwen van het terrein van verdachte aan de [adres] te [plaatsnaam], naast chemicaliën en productiemiddelen, een grote hoeveelheid afval die in verband wordt gebracht met de productie van amfetamine is aangetroffen. Dit wijst erop dat verdachte op enigerlei wijze betrokken is geweest bij de productie van verdovende middelen. Naar het oordeel van de rechtbank kan daarom niet worden uitgesloten dat verdachte de bij de doorzoeking aangetroffen chemicaliën en grondstoffen in ontvangst heeft genomen met het doel deze vervolgens zelf te gebruiken voor het vervaardigen van verdovende middelen. In dat geval kan hij niet als marktdeelnemer in de zin van Verordening nr. 273/2004 worden aangemerkt. De rechtbank zal verdachte daarom vrijspreken van het onder feit 3 primair en subsidiair tenlastegelegde.

4.4 De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

1.

op 02 maart 2010 te [plaatsnaam], gemeente Zundert,opzettelijk aanwezig heeft gehad ongeveer 1000 gram, van een materiaal bevattende amfetamine, zijnde amfetamine een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I.

2.

in de periode van 8 januari 2010 tot en met 02 maart 2010 te [plaatsnaam], gemeente Zundert telkens om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de

Opiumwet, te weten het opzettelijk bereiden, van amfetamine en/of MDMA, zijnde

amfetamine en MDMA een middel vermeld op de bij de Opiumwet

behorende lijst I en/of een ander middel vermeld op de bij de Opiumwet

behorende lijst I,voor te bereiden en/of te bevorderen

zich of een ander gelegenheid en middelen en inlichtingen tot het plegen

van dat feit heeft trachten te verschaffen en voorwerpen en stoffen voorhanden heeft gehad, waarvan verdachte wist dat die bestemd waren tot het plegen van die feiten

hebbende verdachte (telkens)

- chemicaliën en grondstoffen en hardware bestemd voor de productie

van synthetische drugs voorhanden gehad en

- op karton geschreven aanwijzingen over mengverhoudingen caustic soda en

water ten behoeve van de productie van synthetische drugs voorhanden gehad.

5 De strafbaarheid

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten. Dit levert de in de beslissing genoemde strafbare feiten op.

6 De strafoplegging

6.1 De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie vordert aan verdachte op te leggen een gevangenisstraf van

12 maanden met aftrek van voorarrest.

6.2 Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft geen strafmaatverweer gevoerd.

6.3 Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het aanwezig hebben van een kilo amfetamine en aan voorbereidingshandelingen als bedoeld in artikel 10a van de Opiumwet. Verdachte heeft hiertoe chemicaliën, grondstoffen en hardware voorhanden gehad, waarvan hij wist dat deze bestemd waren voor de productie van synthetische drugs.

De rechtbank heeft dan ook met name gekeken naar de straftoemetingsrichtlijnen die deze rechtbank hanteert in soortgelijke zaken. Hoewel de feiten inmiddels ruim drie jaar oud zijn en de rechtbank verdachte integraal zal vrijspreken van feit 3 – daar waar de officier van justitie tot een bewezenverklaring van dit feit heeft gerekwireerd – is de rechtbank toch van oordeel dat de eis van de officier van justitie in dit geval te laag is, gelet op de aangetroffen hoeveelheid amfetamine en de straffen die de rechtbank oplegt in soortgelijke gevallen waarin voorbereidingshandelingen bewezen worden verklaard.

Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van 18 maanden noodzakelijk is. De rechtbank ziet geen ruimte voor een andere of lichtere sanctie.

7 De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 10, 27, 57 en 91 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 2, 10, 10a, 13 en 14 van de Opiumwet, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.

8 De beslissing

De rechtbank:

Voorvragen

- verklaart de dagvaarding geldig;

- verklaart de officier van justitie ontvankelijk in de vervolging van verdachte;

Vrijspraak

- spreekt verdachte vrij van de onder 3 primair en subsidiair tenlastegelegde feiten;

Bewezenverklaring

- verklaart het ten laste gelegde bewezen, zodanig als hierboven onder 4.4 is omschreven;

- spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

- verklaart dat het bewezen verklaarde de volgende strafbare feiten oplevert:

feit 1: opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2, onder C, van de Opiumwet gegeven verbod;

feit 2: een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, voorbereiden of bevorderen door zich of een ander gelegenheid, middelen of inlichtingen tot het plegen van dat feit trachten te verschaffen en voorwerpen en stoffen voorhanden te hebben, waarvan hij weet dat zij bestemd zijn tot het plegen van dat feit;

- verklaart verdachte strafbaar;

Strafoplegging

- veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van 18 maanden;

- bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf.

Dit vonnis is gewezen door mr. Kok, voorzitter, mr. Pick en mr. Ebben, rechters, in tegenwoordigheid van mr. Korsten en Van Rijs, griffiers, en is uitgesproken ter openbare zitting op 11 april 2013.

Mr. Pick is niet in de gelegenheid dit vonnis mede te ondertekenen.

hij op of omstreeks 02 maart 2010 te [plaatsnaam], gemeente Zundert,

tezamen en in verenging met een ander of anderen, althans alleen

opzettelijk aanwezig heeft gehad ongeveer 1000 gram, in elk geval een

hoeveelheid van een materiaal bevattende amfetamine, zijnde amfetamine een

middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I;

art 2 ahf/ond C Opiumwet

art 10 lid 3 Opiumwet

hij op een of meerdere tijdstippen in of omstreeks de periode van 8 januari

2010 tot en met 02 maart 2010 te [plaatsnaam], gemeente Zundert en/of (elders) in

Nederland (telkens)

tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen

om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de

Opiumwet, te weten het opzettelijk telen, bereiden, bewerken, vervaardigen,

verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren en/of binnen het

grondgebied van Nederland brengen van amfetamine en/of MDMA, in elk geval een

hoeveelheid van een materiaal bevattende amfetamine en/of MDMA, zijnde

amfetamine en/of MDMA (telkens) een middel vermeld op de bij de Opiumwet

behorende lijst I en/of een ander middel vermeld op de bij de Opiumwet

behorende lijst I,

voor te bereiden en/of te bevorderen

zich of een ander gelegenheid en/of middelen en/of inlichtingen tot het plegen

van dat feit heeft trachten te verschaffen en/of (een) voorwerp(en) en/of

(een) stof(fen) en/of (een) vervoermiddel(len) en/of geld(en) en/of andere

betaalmiddelen voorhanden heeft gehad, waarvan verdachte en/of verdachtes

mededader(s) wist(en) of ernstige redenen had(den) te vermoeden, dat dat/die

bestemd was/waren tot het plegen van dat/die feit(en)

hebbende verdachte en/of zijn mededader(s) (telkens)

- chemicaliën en/of grondstof(fen) en/of hardware bestemd voor de productie

van synthetische drugs voorhanden gehad en/of

- op karton geschreven aanwijzingen over mengverhoudingen caustic soda en

water ten behoeve van de productie van synthetische drugs voorhanden gehad;

art 10a lid 1 ahf/sub 3 alinea Opiumwet

art 10 lid 4 Opiumwet

art 10 lid 5 Opiumwet

hij op een of meerdere tijdstip(en) in of omstreeks de periode van 8 januari

2010 tot en met 2 maart 2010 in [plaatsnaam] en/althans (elders) in Nederland

tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen

als marktdeelnemer de bevoegde instanties opzettelijk niet onverwijld in

kennis heeft gesteld van (een) voorval(len) met betrekking tot geregisteerde

stoffen, dat/die er op wijst/wijzen of kan wijzen, dat deze in de handel te

brengen geregistreerde stoffen wellicht misbruikt zullen worden voor de

illegale vervaardiging van verdovende middelen of psychotrope stoffen,

hebbende hij verdachte en/of zijn mededader(s) opzettelijk een hoeveelheid BMK (1-Fenyl-2-Propanon) en/of zoutzuur en/of aceton en/of andere stoffen vervoerd

en/of opgeslagen en/of voorhanden gehad;

(de terminologie is gebruikt in de zin van de Wet voorkoming misbruik

chemicaliën en de Verordening (EG) nummer 273/2004 van het Europees Parlement

en de Raad van 11 februari 2004 inzake drugsprecusoren)

artikel 2 onder 2 van de Wet voorkoming misbruik chemicaliën jo art 8 van de

EG-verordening nr 273/2004

art 4 lid 2 Wet voorkoming misbruik chemicaliën

hij als marktdeelnemer, op een of meerdere tijdstip(en) in of omstreeks de periode

van 8 januari 2010 tot en met 2 maart 2010 te [plaatsnaam], gemeente Zundert, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, meermalen,

althans eenmaal, (telkens) opzettelijk (een) geregistreerde stof(fen) van categorie I van bijlage 1 van de Verordening nr. 273/2004 van het Europees Parlement en de Raad, te weten (een) hoeveelhe(i)d(en) van een stof met/inhoudende 1-fenyl-2-propanon (BMK) en/of 3,4 methylenedioxyphenylpropan-2-on (PMK),

zonder een door de bevoegde instanties afgegeven vergunning, met het oog op levering in de Europese Gemeenschap, in zijn bezit heeft gehouden en/of heeft opgeslagen en/of heeft vervaardigd en/of heeft verwerkt en/of (aldus) in de handel heeft gebracht;

(de terminologie is gebruikt in de zin van de Wet voorkoming misbruik

Chemicaliën, de Verordening (EG) nummer 273/2004 van het Europees Parlement

en de Raad van 11 februari 2004 inzake drugsprecusoren)

(artikel 2 Wet voorkoming misbruik chemicaliën)

art 4 lid 2 Wet voorkoming misbruik chemicaliën