Rechtbank Dordrecht, 01-11-2007, BB6979, 11/500184-06

RECHTBANK DORDRECHT

MEERVOUDIGE STRAFKAMER

Tegenspraak

Parketnummer: 11/500184-06

Zittingsdatum : 18 oktober 2007

Uitspraak : 01 november 2007

[verdachte],

geboren te .. op .. 19..,

wonende te [adres en woonplaats],

thans gedetineerd in de P.I. Zuid-West, locatie “Torentijd”, te Middelburg.

hij in of omstreeks de periode van 24 augustus 1999 tot en met 08 maart 2006 te Dordrecht, in elk geval in Nederland, een (dames)fiets (merk Gazelle) heeft verworven, voorhanden heeft gehad en/of heeft overgedragen, terwijl hij ten

tijde van het verwerven of het voorhanden krijgen van die (dames)fiets wist, althans redelijkerwijs had moeten vermoeden, dat het een door misdrijf verkregen goed betrof;

De dagvaarding van 16 augustus 2007

De rechtbank stelt vast dat in deze zaak aan verdachte een nieuwe dagvaarding van 16 augustus 2007 is uitgebracht welke, na verwijzing door de politierechter, nu aan de orde is. Deze tweede dagvaarding komt overeen met de inleidende dagvaarding waarbij de rechtbank opmerkt dat daarop feit 2 subsidiair is opgenomen waarvoor verdachte reeds is veroordeeld. De rechtbank zal de tweede dagvaarding nietig verklaren omdat in deze zaak reeds een dagvaarding was uitgebracht en na de terugwijzing door het hof met oproeping van de verdachte had moeten worden volstaan.

De dagvaarding van 20 maart 2006

Bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat deze dagvaarding, voor zover thans aan de orde, aan alle wettelijke eisen voldoet en dus geldig is.

2.2 De bevoegdheid van de rechtbank

Krachtens de wettelijke bepalingen is de rechtbank bevoegd van het tenlastegelegde kennis te nemen.

2.3 De ontvankelijkheid van de officier van justitie

Verdachtes raadsman heeft ter terechtzitting opnieuw de opsporingsmethode aan de orde gesteld en een beroep gedaan op niet-ontvankelijkverklaring van de officier van justitie. Het hof heeft in dat kader in voornoemd arrest onder meer als volgt overwogen:

“Geen rechtsregel verbiedt dat de politie, wanneer zij concludeert dat iemand – die haar ambtshalve (het hof begrijpt: als dief) bekend is – veel belangstelling voor gestalde fietsen toont, een onafgesloten fiets neerzet teneinde te zien of genoemde persoon die fiets zal stelen. Met name is hiervoor niet vereist, dat ten tijde van het plaatsen van die fiets al sprake is van een redelijk vermoeden dat al een concreet strafbaar feit is gepleegd. Voorts is uit de verklaring van verdachte bij de politie af te leiden dat in casu geen sprake is van schending van het zogenaamde “Talloncriterium”.

Het hof acht het openbaar ministerie dus wel ontvankelijk in zijn vervolging.”

2.4 De schorsing van de vervolging

Bij het onderzoek ter terechtzitting zijn geen gronden voor schorsing van de vervolging gebleken.

3.1 De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft -het onder 1. ten laste gelegde bewezen achtend- gevorderd dat verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 2 maanden, waarvan 1 maand voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren.

3.2 De verdediging

De verdediging heeft primair niet-ontvankelijkheid van de officier van justitie bepleit en subsidiair een strafmaatverweer gevoerd.

4.1De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte

op 08 maart 2006 te Dordrecht met het oogmerk van wederrechtelijke

toe-eigening heeft weggenomen een fiets, toebehorende aan Politie Zuid-Holland.

4.2 De bewijsmiddelen

De rechtbank grondt haar overtuiging dat verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

7.1Strafmotivering

De rechtbank heeft de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en op grond van de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan is gebleken uit het onderzoek ter terechtzitting.

Verdachte heeft zich wederom schuldig gemaakt aan diefstal van een fiets. De rechtbank houdt in strafverzwarende zin rekening met de omstandigheid dat de verdachte reeds eerder ter zake van soortgelijke feiten en/of overige diefstallen is veroordeeld. Voorts stelt de rechtbank vast dat niets verdachte er van heeft weerhouden het onderhavige feit te plegen. Dat blijkt ook uit het feit dat verdachte ten tijde van de pleegdatum pas kort op vrije voeten was na detentie voor drie andere diefstallen.

In de rapportage van de reclassering is geconcludeerd dat verdachte door het gemis aan inkomen tot delicten komt en gemakkelijk beïnvloedbaar is deel te nemen aan het plegen daarvan. Uit het dossier blijkt dan ook dat verdachte in hoofdzaak door middel van diefstal en/of andere strafbare feiten zijn inkomsten verwerft. Naar het oordeel van de rechtbank zal slechts een gevangenisstraf recidive kunnen voorkomen.

De rechtbank kan en zal in dit geval dan ook slechts kunnen volstaan met een, gezien het feit en met name de kans op recidive, onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

De opgelegde straf is gegrond op de volgende wettelijke voorschriften:

artikelen 63 en 310 van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank

verklaart de dagvaarding d.d. 16 augustus 2007 nietig;

verklaart bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan, zoals vermeld onder 4.1 van dit vonnis;

verklaart niet bewezen wat aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven als bewezen is verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij;

verklaart dat het bewezenverklaarde het onder 5. vermelde strafbare feit oplevert;

verklaart de verdachte hiervoor strafbaar;

veroordeelt de verdachte wegens dit feit tot:

mrs. W.P.M. Jurgens en R.W. van Zuijlen,

rechters,

in tegenwoordigheid van A. Gaal,

griffier Uitgesproken op de openbare terechtzitting van 1 november 2007.