Rechtbank Den Haag, 17-11-2020, ECLI:NL:RBDHA:2020:11601, AWB - 19 _ 4192

Het enkel vastleggen van het verloop van zijn werkdagen en het aanspreken dat hij werkzaamheden niet goed doet, is volgens eiser onvoldoende om te kunnen spreken van een zorgvuldig verbetertraject. Volgens eiser is met name over het jaar 2018 door verweerder te weinig vastgelegd wat in zijn werkzaamheden niet goed gegaan zou zijn. Ook is het goede functioneren van eiser tijdens zijn detachering bij parkeren door verweerder ten onrechte niet meegewogen.

De rechtbank stelt vast dat verweerder tot begin 2016 het functioneren van eiser in zijn algemeenheid als voldoende heeft beoordeeld, echter tijdens het planningsgesprek op

4 februari 2016 (en de daarop gevolgde gesprekken) is met eiser besproken dat de vereiste kwaliteit voor een handhaver door eiser niet gehaald wordt. Op 3 april 2018 is de beoordeling over de periode 1 januari 2016 tot en met 11 december 2017 vastgesteld. In deze beoordeling is het functioneren van eiser als onvoldoende beoordeeld. Van de vijf onderdelen scoort eiser op vier onderdelen onvoldoende en één onderdeel is niet beoordeeld. Deze beoordeling staat in rechte vast. Uit deze beoordeling komt het volgende naar voren. Het ingezette coaching traject heeft niet tot een positief resultaat geleid. De mentoren hebben aangegeven dat het lerend vermogen van eiser dusdanig laag is dat coaching geen zin lijkt te hebben en leidde tot frustratie bij eiser. Eiser is ook door anderen begeleid. Gedurende deze periode hebben er diverse (ernstige) incidenten plaatsgevonden waarbij de veiligheid van eiser en zijn collega’s in het geding was. Omdat het onverantwoord leek om eiser nog langer als handhaver in te zetten, is eiser gedetacheerd naar het team Parkeren. In 2017 heeft eiser zijn BOA examen niet gehaald en scoort eiser slecht in de toets voor de Nederlandse taal.

Vervolgens zijn er weliswaar geen officiële beoordelingen meer van eiser opgesteld, maar er is voldoende informatie in het dossier te vinden dat eiser is aangesproken op zijn functioneren. De rechtbank acht eisers stelling dat verweerder te weinig ten aanzien van zijn functioneren heeft vastgelegd over het jaar 2018, dan ook onjuist. Hierbij verwijst de rechtbank naar de over de maanden augustus, september, oktober en november 2018 opgestelde verslagen in het dossier. Hieruit blijkt dat eiser gedurende deze periode door meerdere collega’s is begeleid en dat zij op meerdere punten hebben geconstateerd dat eiser fouten maakte in zijn werk en hem hierop hebben aangesproken. Desondanks bleef eiser veelvuldig fouten maken, soms met gevaarlijke situaties tot gevolg voor collega’s, zoals besproken in de verschillende verslagen van de begeleiders. Uit deze informatie blijkt tevens dat de constateringen bijna altijd besproken zijn met eiser ofwel dat er uitleg is gegeven als eiser iets niet begreep. Op grond van rechtspraak van de CRvB is het aan verweerder om te bepalen op welke wijze invulling gegeven wordt aan een verbetertraject, zie bijvoorbeeld uitspraak van 19 maart 2020 (ECLI:NL:CRVB:2020:716). De door verweerder gekozen aanpak met de begeleiding door mentoren en senior collega’s met bijbehorende verslagen, geeft naar het oordeel van de rechtbank een voldoende beeld van het functioneren van eiser.

Op grond van deze informatie kon verweerder tot het oordeel komen dat eiser ongeschikt dan wel onbekwaam is voor zijn functie. Verweerder was dan ook bevoegd eiser ingevolge artikel 8:6 van de ARG ontslag te verlenen.

De rechtbank is van oordeel dat niet valt in te zien dat verweerder van die bevoegdheid in redelijkheid geen gebruik heeft kunnen maken. Er hebben immers meerdere gesprekken plaatsgevonden waarbij is aangegeven dat eisers functioneren onvoldoende is. Hoewel het traject uit 2016 geen officieel verbetertraject heeft geheten, stelt de rechtbank vast dat inhoudelijk gezien wel gedurende dit traject aan eiser verbeterkansen zijn geboden. Eiser heeft meerdere waarschuwingen gekregen. Er was sprake van begeleiding en coaching over een langere periode en er zijn hem andere functies aangeboden. Eiser zijn kortom voldoende verbeterkansen geboden, maar hij is er niet in geslaagd de geboden kansen te benutten. Vast staat dat eisers functioneren onvoldoende bleef. De omstandigheid dat eiser tijdens zijn detachering bij de afdeling Parkeren wel goed functioneerde, heeft verweerder buiten beschouwing mogen laten. Van belang is immers om te kijken of eiser geschikt is voor zijn eigen functie. Aan eiser is daartoe een laatste kans geboden met het formele verbetertraject in oktober 2018.

De rechtbank volgt verder het standpunt van verweerder dat het incident van

17 november 2018 aanleiding heeft mogen zijn voor het voortijdig afbreken van dat formele verbetertraject. Ingevolge jurisprudentie van de CRvB is een bestuursorgaan bevoegd een verbetertraject tussentijds te beëindigen indien het functioneren van de betrokken medewerker onverhoopt zozeer onder de maat blijft dat de beoogde verbetering redelijkerwijs uitgesloten moet worden geacht, zie de uitspraak van de CRvB van

6 november 2014 (ECLI:NL:CRVB:2014:3621).

Hoewel eiser en verweerder een andere lezing hebben van het verloop van het incident van 17 november 2018, is de rechtbank van oordeel dat de zich in het dossier bevindende stukken het door verweerder ingenomen standpunt onderbouwen. Eisers eigen lezing van het incident geeft onvoldoende aanleiding om niet uit te gaan van deze informatie. Verweerder heeft daarom voldoende onderbouwd dat de protocollen door eiser niet zijn nageleefd. Daarbij is verder van belang dat dit het derde veiligheidsincident in korte tijd betrof. De rechtbank hecht daarbij ook waarde aan de mail van 17 november 2018 van [B] , teamchef C bij de politie, waarin verweerder gezien alles wat voorgevallen is de afgelopen tijd en de effecten hiervan binnen het team en op de werkvloer, gevraagd wordt om te bekijken of er mogelijkheden zijn om eiser elders te werk te stellen.

Gelet op het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat verweerder over heeft kunnen gaan tot eervol ontslag van eiser.