Centrale Raad van Beroep, 20-06-2018, ECLI:NL:CRVB:2018:1810, 16/324 ZW

Bij de toetsing heeft de arbeidsdeskundige volgens het rapport van 17 juni 2014 onder meer de functie van wikkelaar, samensteller elektronische apparatuur, als passende functie geselecteerd. Aangezien appellante geen rechtsmiddel heeft aangewend tegen het besluit van 19 juni 2014, waarbij haar ziekengeld per 20 juli 2014 is beëindigd omdat zij geschikt werd geacht voor passend werk, en zij ook daarna niet in arbeid heeft hervat, wordt geoordeeld dat het Uwv bij het bestreden besluit een juiste arbeidsmaatstaf heeft gehanteerd.

In zijn uitspraak van 30 juni 2017 (ECLI:NL:CRVB:2017:2226) heeft de Raad de uitgangspunten uiteengezet voor de toetsing door de bestuursrechter van de beoordeling door de verzekeringsartsen van het Uwv. Daarbij is overwogen dat de kern van het beginsel van de equality of arms erin is gelegen dat slechts als er evenwicht bestaat tussen partijen met betrekking tot de mogelijkheid om bewijsmateriaal aan te dragen, de bestuursrechter in staat is een onafhankelijk en onpartijdig oordeel te geven. In verband met de twijfel aan de onpartijdigheid van de verzekeringsartsen van het Uwv bij de vaststelling van de voor de betrokkene in aanmerking te nemen beperkingen, moet de rechter de vraag beantwoorden of de betrokkene voldoende ruimte heeft gehad tot betwisting van de medische bevindingen van de verzekeringsartsen, bijvoorbeeld door zelf medische stukken in te dienen. Indien op grond van het geheel aan gegevens wordt vastgesteld dat geen equality of arms tussen het Uwv en de betrokkene bestaat, zal de bestuursrechter moeten waarborgen dat dit evenwicht wordt hersteld.

Volgens vaste rechtspraak van de Raad wordt een betrokkene in de procedure bij de bestuursrechter alle gelegenheid geboden zich – desgewenst onderbouwd met medische gegevens – te verzetten tegen het medisch oordeel van de tegenpartij. Zowel in de bestuurlijke fase als in beroep heeft appellante ter ondersteuning van haar standpunt brieven van behandelaars ingezonden waarin een groot aantal onderzoeksbevindingen is opgenomen, waaronder die van een neuroloog, neurochirurg, radioloog, GZ‑psycholoog en klinisch psycholoog. Daarnaast heeft appellante een meerjarig huisartsenjournaal ingezonden. In hoger beroep heeft appellante eveneens informatie van haar GZ‑psycholoog ingezonden.

Uit wat is overwogen in 4.3.2 blijkt dat appellante in de procedure voldoende ruimte heeft gehad – die zij ook heeft benut – om medische stukken in te dienen ter onderbouwing van haar standpunt dat het Uwv haar medische situatie heeft onderschat. Niet kan worden gezegd dat de door appellante ingebrachte stukken van de behandelaars en de daarin vermelde gegevens naar hun aard niet geschikt zijn om twijfel te zaaien aan de in de rapporten van de verzekeringsartsen beantwoorde vraag of de medische klachten en aandoeningen van appellante in de weg staan aan een hersteldverklaring voor de functie van wikkelaar. Dit heeft tot gevolg dat geen sprake is van schending van het beginsel van equality of arms en dat op die grond geen aanleiding bestaat een deskundige in te schakelen.

Er is geen aanleiding te oordelen dat de verzekeringsartsen van het Uwv onvoldoende het volledige beeld van de aandoeningen van appellante hebben beoordeeld. Niet ter discussie staat dat appellante al langere tijd bekend is met een borderlineproblematiek. Dat blijkt al uit een verzekeringsgeneeskundig rapport van 5 november 2008. In de loop van de jaren heeft zij met die problematiek verschillende werkzaamheden in diverse banen verricht. Zoals uit de rapporten van de verzekeringsarts van 14 januari 2014 en van de arbeidsdeskundige van 21 januari 2014 – beiden hebben volgens die rapporten met appellante gesproken ‒ volgt, kon appellante haar werk in de kaasfabriek niet meer doen wegens polsklachten. Dat die werkzaamheden zijn gestaakt wegens psychische klachten, zoals appellante ter zitting herhaaldelijk heeft benadrukt, vindt geen steun in die gegevens. De ziekmelding van appellante per 3 oktober 2014 heeft mede plaatsgevonden naar aanleiding van psychische klachten van boosheid, paniek, slaapproblemen en bijna flauwvallen. Die aspecten zijn door de verzekeringsarts en verzekeringsarts bezwaar en beroep, zoals blijkt uit de rapporten van 15 januari 2015 en 17 april 2015 uitdrukkelijk bij de beoordeling betrokken. De verzekeringsarts had bij de beoordeling de beschikking over de informatie van de huisarts van 23 december 2014. De verzekeringsarts bezwaar en beroep had aanvullend tevens de beschikking over de informatie van de GZ‑psycholoog van 29 januari 2015.

De verzekeringsarts heeft in het rapport van 15 januari 2015 kenbaar en inzichtelijk vermeld dat bij de eerder opgestelde FML geen rekening was gehouden met de zich nu voordoende psychische stressfactoren zoals blootstelling aan grote mensenmassa’s tijdens het werk, blootstelling aan veel conflicten en gevaarlijke situaties gezien de gebruikte medicatie en dat overleg met de arbeidsdeskundige tot de conclusie heeft geleid dat de functie van wikkelaar nog passend is. Uit het rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep blijkt dat deze de klachten van appellante en haar sociale en huiselijke omstandigheden met haar heeft besproken waarbij ook van belang zijnde aspecten van mogelijke werkzaamheden aan de orde zijn geweest. Met inachtneming van de door de GZ‑psycholoog vermelde gecompliceerde thuissituatie en de gesignaleerde oplopende druk bij appellante heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep het standpunt van de verzekeringsarts onderschreven dat appellante geschikt is voor werk dat niet te veel stress oplevert in de vorm van echte deadlines of vooral emotionele stress bij conflicthantering. De in beroep overgelegde informatie van klinisch psycholoog Van Holten‑Basch van 27 mei 2015 is daarmee niet in strijd. In deze informatie wordt de persoonlijkheidsstoornis als diagnose vermeld, evenals een dysthyme stoornis en worden het overbelast voelen en problemen in de emotieregulatie weergegeven. Gelet op deze informatie kan de conclusie van de verzekeringsarts bezwaar en beroep in het rapport van 21 augustus 2015 dat deze informatie geen andere informatie oplevert dan al bekend was, worden gevolgd. In haar rapport van 30 mei 2017 heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep uitvoerig en inzichtelijk gereageerd op de in hoger beroep ingenomen standpunten en ingezonden informatie, waaronder een brief van GGZ-Delfland van 13 oktober 2016. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft in dat rapport nogmaals de verschillende fysieke en psychische klachten van appellante besproken en daarbij opnieuw overtuigend gemotiveerd dat appellante ten tijde hier van belang in staat was te werken in een omgeving met weinig stressoren. Gelet hierop geeft de informatie van de behandelaars van appellante geen reden om een deskundige te benoemen.