Rechtbank Overijssel, 17-04-2018, ECLI:NL:RBOVE:2018:1265, ak_zwo_17 _ 2101 en ak_zwo_17_2727

2.1.

Op 31 maart 2016 heeft eiseres bij verweerder een aanvraag om een omgevingsver-gunning ingediend voor het bouwen van een supermarkt, inclusief bijbehorende lichtmasten en een overdekte winkelwagenopvang, op enkele percelen gelegen tussen de Kerkstraat, De Wheeme en de Laarstraat in Goor. Met deze aanvraag heeft eiseres tevens vergunning gevraagd voor het slopen van de daar aanwezige gebouwen, het kappen van 19 bomen op of rond de percelen waar de supermarkt is beoogd en het plaatsen van handelsreclame. Op 21 juni 2016 heeft eiseres, ter wijziging van de ingediende aanvraag, aanvullende stukken en gewijzigde tekeningen ingediend. Daarbij heeft eiseres haar aanvraag om een omgevings-vergunning voor het plaatsen van handelsreclame ingetrokken. Verweerder heeft deze wijziging opgevat als een nieuwe aanvraag om een omgevingsvergunning en op basis hiervan het primaire besluit genomen.

2.2. 2.3.

Verweerder heeft geconcludeerd dat het bouwplan van eiseres in strijd is met artikel 8, derde lid, van de Reparatieregeling I, omdat op het terrein waar de supermarkt is beoogd niet in voldoende mate kan worden geladen en gelost. Aan deze conclusie heeft verweerder ten grondslag gelegd dat uit een door hem opgestelde simulatie blijkt dat het terrein waar de supermarkt is beoogd niet, dan wel onvoldoende veilig bereikbaar is voor een vrachtwagen met oplegger.

2.4.

Eiseres heeft aangevoerd dat de door verweerder voorgestane uitleg van artikel 8, derde lid, van de Reparatieregeling I onjuist en veel te ruim is. Gelet op het bepaalde in artikel 8, derde lid van de Reparatieregeling I is het al dan niet aanwezig zijn van een ideale bevoorradingsroute geen weigeringsgrond voor de gevraagde vergunning. De betreffende bepaling ziet immers slechts op “voldoende ruimte voor het laden en lossen.”. Een ruime uitleg van deze bepaling maakt dat deze ruimte ook fysiek bereikbaar moet zijn, hetgeen het geval is. Ruimte om eisen te stellen aan de mate van verkeersveiligheid van de bereikbaar-heid van de laad- en losruimte biedt deze bepaling niet, aldus eiseres. Het gaat niet om het vaststellen van een bestemmingsplan. De door mr. D.A. Lubach, met veel slagen om de arm, in zijn advies aan verweerder geopperde mogelijke uitleg van artikel 8, derde lid, kan geen stand houden. Overigens betwist eiseres (ten overvloede) dat de laad- en losstrook niet op een veilige manier te bereiken zou zijn.

2.5.

De rechtbank stelt vast dat niet in geschil is dat zich naast de gestelde strijdigheid met artikel 8, derde lid, van de Reparatieregeling I, voor het overige geen gronden voor weige-ring van de gevraagde omgevingsvergunning voordoen.

2.6.

De rechtbank stelt verder vast dat tussen partijen niet in geschil is dat de gronden waarop de supermarkt is beoogd ingevolge het bestemmingsplan ‘Goor Centrum e.o’ de bestemming ‘Centrumdoeleinden’ hebben. Voorts is niet in geschil dat op de desbetreffende gronden tevens de bestemmingsplannen ‘Reparatieregeling I’ en ‘Reparatieregeling II’ van toepassing zijn.

2.7.

Op 24 maart 2017 heeft de bezwaarcommissie advies uitgebracht naar aanleiding van het bezwaar van eiseres. In dit advies heeft de bezwaarcommissie geconcludeerd dat het bouw-plan van eiseres niet in strijd is met de regels van de ter plaatse geldende bestemming, omdat bij de toets aan artikel 8, derde lid, van de Reparatieregeling I de bereikbaarheid van de laad- en losplaats geen rol speelt. De bezwaarcommissie heeft geadviseerd het bezwaar gegrond te verklaren, het bestreden besluit te herroepen en alsnog een omgevingsvergunning te verlenen indien zich geen andere weigeringsgronden voordoen.

2.8.

Ook de rechtbank is van oordeel dat het bouwplan van eiseres niet in strijd is met artikel 8, derde lid, van de Reparatieregeling I. Zoals eerder ook de voorzieningenrechter van deze rechtbank heeft overwogen, is gesteld noch gebleken dat op het terrein waar het bouwplan voor de supermarkt is beoogd in onvoldoende mate is voorzien in ruimte voor het laden en lossen van goederen. Gelet op de formulering van artikel 8, derde lid, van de Reparatie-regeling I valt de vraag in hoeverre dit terrein bereikbaar is niet onder de reikwijdte van dit artikel, zodat naar het oordeel van de rechtbank op dit punt geen sprake is van strijd met het bestemmingsplan.

2.9.

Het vorenstaande leidt de rechtbank tot de slotsom dat niet is gebleken van een weigeringsgrond als bedoeld in artikel 2.10, eerste lid, van de Wabo en dat dient te worden geoordeeld dat verweerder de door eiseres gevraagde omgevingsvergunning voor de bouw van een supermarkt aan haar dient te verlenen.

2.10.

Het beroep geregistreerd onder nummer Awb 17/2101 is gegrond. Het bestreden besluit dient voor wat betreft de gehandhaafde weigering om een omgevingsvergunning te verlenen voor de bouw van een supermarkt, te worden vernietigd wegens strijd met artikel 2.10, eerste lid, van de Wabo. Het primaire besluit zal in zoverre worden herroepen. Het is aan verweer-der om aan de te verlenen omgevingsvergunning voor de activiteit bouwen eventueel de nodige voorschriften te verbinden, zodat de rechtbank afziet van finale geschillenbeslechting en verweerder opdraagt binnen zes weken een nieuw besluit op de aanvraag te nemen.

2.11.

Nu het beroep gegrond wordt verklaard, zal de rechtbank bepalen dat het door eiseres betaalde griffierecht moet worden vergoed. Ook zal de rechtbank verweerder veroordelen in de door eiseres gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank, met inachtneming van het Besluit proceskosten bestuursrecht, vast op € 3.804,00, voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen op de hoorzitting, 1 punt voor het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, waarde per punt € 501,00, wegingsfactor 1), alsmede € 1.800,00 zijnde de naar het oordeel van de rechtbank redelijkerwijs door eiseres gemaakte kosten vanwege het door Royal Haskoning DHV op verzoek van eiseres uitgebrachte rapport).

3.1.

Gelet op de gegrondverklaring van het beroep in de procedure, geregistreerd onder nummer Awb 17/2101, dient de rechtbank allereerst de vraag te beantwoorden of voor eiseres nog voldoende procesbelang resteert. Gelet op het verhandelde ter zitting acht de rechtbank dit procesbelang nog voldoende aanwezig.

3.2.

Eiseres heeft aangevoerd dat inmiddels tussen partijen vast staat dat de tekeningen die op 19 april 2017 en 8 mei 2017 via het Omgevingsloket Online (OLO) zijn ingediend, geen wijzigingen van ondergeschikte betekenis betreffen ten opzichte van de aanvraag die op 21 juli 2016 is ingediend. Indien het geen wijziging van ondergeschikte betekenis betreft, kan naar het oordeel van eiseres niet anders worden geconcludeerd dan dat het om een nieuwe aanvraag gaat. Andere smaken kent het wettelijk systeem niet, zoals volgens eiseres ook blijkt uit vaste jurisprudentie van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling).

3.3.

Verweerder heeft aangevoerd dat uit de jurisprudentie niet blijkt dat een in de bezwarenfase ingediende bouwtekening per definitie moet worden gezien als een reguliere aanvraag, voor zover deze niet wordt aangemerkt als een ondergeschikte wijziging. Van belang acht verweerder verder dat eiseres geen aanvraag om omgevingsvergunning heeft ingediend bij het uploaden van de gewijzigde tekeningen,. Het is uitdrukkelijk de bedoeling geweest van eiseres om de tekeningen in de lopende (bezwarenprocedure) mee te nemen,

3.4.

Artikel 1:3, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) luidt: "Onder aanvraag wordt verstaan: een verzoek van een belanghebbende, een besluit te nemen."

3.5.

Niet in geschil is dat eiseres geen aanvraag heeft ingediend overeenkomstig de procedure zoals opgenomen in hoofdstuk 4 van het Bor en de Regeling omgevingsrecht.