Rechtbank Noord-Holland, 18-05-2022, ECLI:NL:RBNHO:2022:4359, 9482022

DNR-Energy erkent dat zij de werkgeverspremies en -bijdragen op zichzelf verschuldigd is, maar voert aan dat er door de coronacrisis betalingsproblemen zijn ontstaan en de stichtingen niet hebben willen meewerken aan de totstandkoming van een betalingsregeling. DNR-Energy maakt daarom bezwaar tegen de incassokosten.

DNR-Energy moet de gevorderde werkgeverspremies en -bijdragen betalen

Omdat DNR-Energy erkent dat zij de gevorderde werkgeverspremies en -bijdragen verschuldigd is, kan de kantonrechter de vorderingen van de stichtingen in hoofdsom op zich toewijzen.

DNR-Energy is de buitengerechtelijke kosten en wettelijke rente verschuldigd

Op basis van de door de stichtingen genoemde reglementen is DNR-Energy door de niet tijdige betaling van de verschuldigde premies en bijdragen - door alleen al het verloop van de betalingstermijn(en) - in verzuim gekomen. De stichtingen zijn daarom bevoegd om een boete of buitengerechtelijke kosten in rekening te brengen. Hierbij is van belang dat PMT de in rekening gebrachte boete heeft gematigd tot 10% van de hoofdsom (in plaats van 15%). Verder is van belang dat de door de andere stichtingen gevorderde kosten zijn gebaseerd op de wettelijke tarieven van het Besluit vergoeding buitengerechtelijke incassokosten. Als uitgangspunt geldt dus dat de stichtingen deze kosten terecht hebben gevorderd. Daarnaast is DNR-Energy de gevorderde rente op grond van de wet verschuldigd.¹

Er is geen sprake van onvoorziene omstandigheden of overmacht

De buitengerechtelijke incassokosten en wettelijke rente zijn op grond van de wet verschuldigd, omdat DNR-Energy niet of te laat heeft betaald. Er is dus geen sprake van een situatie waarin een overeenkomst (wegens onvoorziene omstandigheden) kan worden gewijzigd. Bij buitengerechtelijke kosten en wettelijke rente gaat het om schadevergoeding. De schuldenaar moet deze vergoeden, tenzij zijn tekortkoming hem niet kan worden toegerekend. De tekortkoming van DNR-Energy bestaat uit het niet (tijdig) betalen van de verschuldigde premies en bijdragen wegens financiële omstandigheden. Maar betalingsonmacht komt naar verkeersopvattingen voor rekening en risico van de debiteur, in dit geval DNR-Energy. Er is dus geen sprake van overmacht. Daarbij komt dat DNR-Energy niet concreet heeft gemaakt wat de effecten van de coronacrisis en stikstofproblematiek op haar bedrijf zijn. Zij heeft ook niet onderbouwd dat, en in hoeverre, zij omzetverlies heeft geleden als gevolg van de coronacrisis en/of stikstofproblematiek. Er is dus ook om die reden geen grond om de gevorderde schadevergoedingen af te wijzen.

De stichtingen hoeven geen betalingsregeling met DNR-Energy te treffen

DNR-Energy voert ook aan (voor het eerst in haar laatste schriftelijke reactie) dat het niet toestaan van een betalingsregeling in strijd met het door de gemachtigde van de stichtingen opgewekte vertrouwen is en daardoor in strijd is met de eisen van redelijkheid en billijkheid. De kantonrechter kan haar daar niet in volgen. Een belangrijk uitgangspunt in het Nederlandse contractenrecht is de partijautonomie en de daaruit voortvloeiende contractsvrijheid. De stichtingen zijn niet verplicht om een betalingsregeling met DNR-Energy te treffen, ook niet in dit geval en ook niet als DNR-Energy financiële problemen heeft als gevolg van de stikstofproblematiek en/of coronacrisis.

De conclusie