Rechtbank Midden-Nederland, 05-01-2022, ECLI:NL:RBMNE:2022:11, 9349853

Partijen hebben een overeenkomst gesloten die kwalificeert als een aanneming van werk in de zin van artikel 7:750 e.v. van het Burgerlijk Wetboek (BW). [eiser] heeft zich verbonden tot het opleveren van stucwerk tegen een door [gedaagde] te betalen prijs van oorspronkelijk € 2.121,14. Tussen partijen staat niet ter discussie dat [eiser] de werkzaamheden heeft uitgevoerd en dat het stucwerk is opgeleverd. In beginsel is [gedaagde] daarom de afgesproken prijs verschuldigd. [gedaagde] is echter van mening dat [eiser] de werkzaamheden ondeugdelijk heeft uitgevoerd.

In artikel 6:74 lid 1 BW is bepaald dat iedere tekortkoming in de nakoming van een verbintenis de schuldenaar verplicht de schade die de schuldeiser daardoor lijdt te vergoeden, tenzij de tekortkoming de schuldenaar niet kan worden toegerekend. Op grond van het bepaalde in het lid 2 van dat artikel vindt, in het geval nakoming niet reeds blijvend onmogelijk is, lid 1 slechts toepassing als de schuldenaar in verzuim is. In dit verband is van belang dat in artikel 7:759 lid 1 BW is bepaald dat de opdrachtgever aan de aannemer de gelegenheid moet geven de gebreken binnen een redelijke termijn weg te nemen, tenzij dat in verband met de omstandigheden niet van de opdrachtgever kan worden gevergd.

[gedaagde] verwijt aan [eiser] een gebrekkige uitvoering van zijn werkzaamheden. Om de herstelkosten op [eiser] te kunnen verhalen, is vereist dat [eiser] in verzuim verkeert. Nakoming was in dit geval namelijk nog mogelijk, omdat [gedaagde] de achtergebleven resten stucwerk zelf heeft opgeruimd en het stucwerk heeft laten herstellen door haar aannemer. Het verzuim is dus niet van rechtswege ingetreden. Dat betekent dat [eiser] alleen in verzuim verkeert, als [gedaagde] hem een redelijke termijn heeft geboden om eerst zelf tot herstel van de door haar gestelde gebreken over te gaan. Vaststaat dat dat niet het geval is.

Wat betreft de opruimwerkzaamheden heeft [eiser] op 24 oktober 2020 aangeboden om daarvoor op 25 oktober 2020 langs te komen. [gedaagde] heeft dat geweigerd, waarbij zij zelf tot de opruimwerkzaamheden is overgegaan op 24 oktober 2020. [gedaagde] heeft daardoor geen redelijke mogelijkheid en termijn tot herstel geboden aan [eiser] . [eiser] is voor dit vermeende gebrek daardoor niet in verzuim komen te verkeren.

Anders dan [gedaagde] aanvoert, vindt de kantonrechter het opruimen van resten stucwerk niet zodanig urgent, dat dit al binnen één dag na de stucwerkzaamheden dient te gebeuren. Dat het jonge gezin van [gedaagde] in de woning verbleef tijdens de verbouwing, maakt dat niet anders, omdat niet onderbouwd is hoe het één dag langer duren van de hinder hun gezondheid zou schaden. Een gevoel van onbehagen is daarvoor niet voldoende. Bovendien heeft de partner van [gedaagde] gelijktijdig met [eiser] nog werkzaamheden op de zolder uitgevoerd en was [gedaagde] bij de oplevering aanwezig, zodat zij [eiser] al hadden kunnen wijzen op het ontbreken van afdekking en de stucresten, wat niet is gebeurd.

Hierbij kan dus in het midden blijven of het beter afdekken door [eiser] wel of geen afspraak was tussen partijen en of [eiser] dat wel of niet veilig kon doen gelet op de situatie op zolder, aangezien dat niet tot zijn aansprakelijkheid kan leiden wegens het ontbreken van verzuim. Dat [eiser] hiervoor een korting van € 200,00 op zijn factuur heeft verleend voor de door [gedaagde] gehuurde bouwstofzuiger- en oppaskosten van in totaal € 57,10, is dan ook kennelijk uit coulance gebeurd, omdat [eiser] hiertoe niet verplicht was.

Wat betreft de beschadigingen in het stucwerk heeft [gedaagde] in het geheel geen mogelijkheid geboden aan [eiser] om dat binnen een redelijke termijn te herstellen, waartoe [eiser] wel bereid was. Zij schrijft in haar e-mail op 5 november 2020 dat zij dit niet door [eiser] wil laten doen, omdat zij het vertrouwen in hem is verloren. Daarmee doet [gedaagde] een beroep op de uitzondering om verplicht een herstelmogelijkheid aan te bieden, namelijk wanneer dat in verband met de omstandigheden van het geval niet kan worden gevergd.

Bij deze uitzondering kan met name gedacht worden aan situaties dat de noodzakelijke herstelwerkzaamheden groot ongerief voor de opdrachtgever met zich zouden brengen, dat in verband met de gebleken onbekwaamheid van de aannemer geen goed resultaat van de herstelwerkzaamheden te verwachten is of als niet valt aan te nemen dat de herstelwerkzaamheden binnen een redelijke termijn voltooid kunnen worden (zie Kamerstukken II 1992/93, 23 095, nr. 3, p. 29). Dat van dergelijke omstandigheden sprake was in dit geval, heeft [gedaagde] onvoldoende onderbouwd.

Haar ongenoegen over de achtergebleven resten stucwerk na de werkzaamheden van [eiser] , is daarvoor niet redengevend. [eiser] was immers bereid dat alsnog op te ruimen binnen zeer korte termijn, waarvan [gedaagde] om haar moverende redenen geen gebruik heeft gemaakt. Het niet afdekken van de vloer zegt ook niets over de kwaliteit van het stucwerk zelf. Uit de foto’s die [gedaagde] heeft overgelegd, blijkt dat na droging van het stucwerk daarin enkele krassen, een verticale haarscheur in een hoek van de muur en enkele aanzetplekken te zien zijn. [eiser] stelt dat het hier gaat om ondergeschikte beschadigingen die goed en simpel door hem te verhelpen zouden zijn geweest. [gedaagde] heeft dat niet gemotiveerd bestreden. [gedaagde] heeft namelijk alleen een verklaring overgelegd van haar aannemer waarin staat dat het werk slecht en ondermaats was. Die verklaring is echter in algemene bewoordingen opgesteld en daaruit volgt niet wat de geoffreerde herstelwerkzaamheden precies in hebben gehouden en dat de geoffreerde kosten in verhouding stonden tot de door [eiser] genoemde herstelwerkzaamheden. Die verklaring kan dus niet worden gebruikt als onderbouwing voor de stelling dat van [gedaagde] niet mocht worden verwacht om aan [eiser] zelf de gelegenheid te bieden de gebreken te herstellen.

[eiser] verkeert niet in verzuim met de uitvoering van zijn werkzaamheden, omdat [gedaagde] hem geen gelegenheid heeft geboden om tot herstel van de vermeende gebreken over te gaan. Dat kon wel van haar worden verlangd. De herstelkosten kan zijn daarom niet te verrekenen met de factuur waarvan [eiser] in deze procedure betaling vordert.

Naast de opruim- en oppaskosten van € 57,10 en de herstelkosten van het stucwerk van € 890,00 van haar aannemer, heeft [gedaagde] nog € 1.150,00 aan kosten voor schilderwerk door haar aannemer opgevoerd voor het herstel. Van deze kosten heeft zij niet onderbouwd waarop de werkzaamheden betrekking hadden en waarom [eiser] daarvoor aansprakelijk is. Ook van die kosten is dus niet gebleken dat die met de factuur van [eiser] te verrekenen zijn.

[eiser] maakt aanspraak op vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten. [gedaagde] heeft zich daartegen verzet. De kantonrechter stelt vast dat het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten van toepassing is, omdat [gedaagde] een consument-schuldenaar is als bedoeld in artikel 6:96 lid 6 BW. De gevorderde buitengerechtelijke incassokosten komen niet voor toewijzing in aanmerking, omdat de overgelegde aanmaningen niet voldoen aan de eisen die worden gesteld in artikel 6:96 lid 6 BW. Zo is niet gebleken dat in de aanmaning aan [gedaagde] een betalingstermijn van 14 dagen is gegeven ingaande de dag na ontvangst daarvan. In dit verband wordt verwezen naar de uitspraak van de Hoge Raad van 25 november 2016, ECLI:NL:HR:2016:2704.

[gedaagde] heeft geen verweer gevoerd tegen de wettelijke rente. Deze is daarom toewijsbaar zoals gevorderd door [eiser] .

[gedaagde] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten. Die kosten van [eiser] worden begroot op € 102,15 voor de dagvaarding, € 240,00 voor het griffierecht en € 374,00 voor salaris gemachtigde (2 punten x tarief € 187,00), derhalve in totaal € 716,15. Voor de conclusie van dupliek in reconventie van [eiser] is geen punt aan salaris gemachtigde toegekend, omdat [eiser] ten onrechte heeft gemeend dat van een eis in reconventie sprake was.

De nakosten zullen worden toegewezen, zoals onder de beslissing is verwoord.