Rechtbank Midden-Nederland, 15-02-2021, ECLI:NL:RBMNE:2021:658, AWB - 20 _ 3391

1. De rechtbank neemt de volgende, door partijen niet betwiste, feiten als vaststaand aan. Eiseres heeft op 13 september 2016 de voogdij gekregen over [kind] , geboren op [2009] . Zij woonde toen met [kind] in Suriname. Eiseres is teruggekeerd naar Nederland en staat vanaf 25 maart 2020 ingeschreven in de Basisregistratie personen van de gemeente [gemeente] . Eiseres heeft op 23 mei 2020 een aanvraag gedaan om kinderbijslag voor [kind] . [kind] woonde op dat moment nog in Suriname.

2. Tussen partijen is in geschil of eiseres over het tweede kwartaal van 2020 recht heeft op kinderbijslag voor [kind] . Daarbij staat de vraag centraal of zij op 1 april 2020 aangemerkt moet worden als pleegkind van eiseres, zodat voor haar op grond van artikel 7, eerste lid, van de AKW aanspraak kan bestaan op kinderbijslag.

3. Op grond van artikel 4, derde lid, van de AKW wordt een kind als pleegkind beschouwd indien het als een eigen kind wordt onderhouden en opgevoed. Uit het beleid van verweerder en uit rechtspraak van de Centrale Raad van Beroep (CRvB) volgt dat verweerder onder opvoeden verstaat het bijdragen tot de verstandelijke ontwikkeling en de zedelijke, geestelijke en sociale vorming van het kind. Dit laatste veronderstelt een frequent aanwezig zijn van de verzekerde in de nabijheid van het kind. Indien de verzekerde en het betrokken kind op grote afstand van elkaar wonen, zal er blijkens de uitspraken van de CRvB van 4 november 1994 en 12 maart 2009¹ geen sprake kunnen zijn van een pleegkindsituatie. Immers, de opvoedingseis moet tot uitdrukking komen in een nauwe exclusieve (opvoedings)relatie tussen de verzekerde en het kind. Daarvan kan eerst gesproken worden wanneer de verhouding tussen pleegouder en pleegkind in zekere mate een duurzaam en bestendig karakter draagt.

4. De rechtbank benadrukt dat voor het recht op kinderbijslag van belang is om te beoordelen of eiseres op 1 april 2020 voldoet aan de opvoedingseis zoals onder overweging 3 is omschreven. Dat eiseres [kind] in de periode daarvoor heeft opgevoed is niet van belang voor de situatie per 1 april 2020. Met verweerder is de rechtbank van oordeel dat op 1 april 2020 tussen eiseres en [kind] geen nauwe exclusieve (opvoedings)relatie bestond als hiervoor bedoeld. Zij neemt daarbij in aanmerking dat eiseres op dat moment in Nederland woonde en dat [kind] bij een nicht in Suriname verbleef. Gezien de afstand is het onmogelijk geweest voor eiseres om zich daadwerkelijk en voldoende te bemoeien met de opvoeding van het kind. Zij is dan ook niet in de gelegenheid geweest om in een toereikende mate feitelijk gestalte te geven aan de opvoeding van [kind] . Eiseres stelt weliswaar dat de intentie was dat [kind] kort na 1 april 2020 naar Nederland zou komen, maar heeft dat verder niet onderbouwd. Bovendien is de feitelijke situatie van belang en die was nu eenmaal zo dat eiseres gescheiden leefde van [kind] . Daarnaast acht de rechtbank van belang dat de nicht, gelet op de leeftijd van [kind] , op 1 april 2020 een rol heeft moeten hebben gehad in de opvoeding. Dat maakt dat niet kan worden gesproken van een exclusieve (opvoedings)relatie tussen eiseres en [kind] .

5. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.