Rechtbank Midden-Nederland, 27-10-2020, ECLI:NL:RBMNE:2020:4502, AWB - 20 _ 2148

1. De rechtbank neemt de volgende, door partijen niet betwiste, feiten als vaststaand aan. [eiser] is geboren op [2010] . Hij is bekend met een complex aangeboren hartafwijking. [eiser] heeft in 2016 een open hartoperatie ondergaan. Er is sprake van een algemene groeiachterstand. Bij vermoeidheid kan [eiser] zijn aandacht niet goed vasthouden. Verder is sprake van een achterstand in de grove motoriek. Zijn uithoudingsvermogen is laag. Bij inspanning is hij snel moe en hij kan niet zolang achter elkaar lopen. Enige voorzichtigheid is noodzakelijk bij het bewegen in verband verhoogde bloedsneiging. [eiser] is lichamelijk zwak en fragiel. Hij moet op meerdere momenten per dag medicijnen innemen. Hij heeft veel zorg en begeleiding nodig.

2. Verweerder heeft de aanvraag om een indicatie te verlenen op grond van de Wlz afgewezen. Verweerder heeft daarvoor in het primaire besluit als reden gegeven dat niet kan worden vastgesteld welke zorg [eiser] in de toekomst nodig zal hebben. Dat maakt dat er, ondanks dat de grondslag somatiek is vastgesteld, geen toegang is tot de Wlz. In het bestreden besluit heeft verweerder overwogen dat geen sprake is van blijvende behoefte aan permanent toezicht en/of 24 uur per dag zorg in de nabijheid. Verder heeft verweerder verwezen naar het medisch advies van 26 maart 2020, waarin staat dat de zorg voor kinderen met (complexe) somatische problematiek of een lichamelijke handicap wordt verstrekt vanuit de Zorgverzekeringswet (Zvw) en de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo). Verweerder heeft geadviseerd een aanvraag te doen op grond van de Zvw en/of de Wmo. Ter zitting heeft verweerder, onder verwijzing naar artikel 3.1.5 van het Besluit langdurige zorg (Blz), toegelicht dat dat laatstgenoemde standpunt het primaire standpunt van verweerder is.

3. Uit artikel 3.1.5 van het Blz volgt dat minderjarigen, zoals [eiser] , geen recht hebben op zorg op grond van de Wlz als zij in verband met complexe somatische problematiek of een lichamelijke handicap zijn aangewezen op verpleging en verzorging als bedoeld in artikel 2.10, tweede lid, van het Besluit zorgverzekering.

4. Verweerder heeft in zijn verweerschrift en ter zitting zijn primaire standpunt nader toegelicht. Gelet op het verhandelde ter zitting stelt de rechtbank vast dat tussen partijen niet langer in geschil is dat [eiser] in het kader van de somatische grondslag niet in aanmerking komt voor zorg op grond van de Wlz, maar dat hij zich kan wenden tot zijn zorgverzekeraar en/of de gemeente. De rechtbank gaat dan ook voorbij aan wat eisers hebben aangevoerd over de gestelde blijvende behoefte aan permanent toezicht en/of 24 uur zorg per dag in de nabijheid. De rechtbank vindt het echter, gelet op de motivering van het bestreden besluit en de formulering in het verweerschrift, niet onbegrijpelijk dat pas na de toelichting van verweerder ter zitting voor eisers duidelijk is geworden wat nu het standpunt van verweerder is. De rechtbank ziet hierin aanleiding om verweerder te veroordelen in de proceskosten.

5. Het geschil tussen partijen spitst zich nu nog toe op de vraag of [eiser] op de grondslag verstandelijke handicap in aanmerking komt voor toegang tot de Wlz.

6. Eisers voeren aan dat [eiser] een verstandelijke handicap heeft. Uit onderzoek is immers gebleken dat [eiser] een TIQ van 62 heeft. De betreffende onderzoeker heeft geen bijzondere omstandigheden vermeld in haar conclusie. Volgens eisers is het dan ook onjuist dat de medisch adviseur in bezwaar de deskundigheid van de betreffende onderzoeker in twijfel brengt. Eisers concluderen dat naast de grondslag somatiek ook de grondslag verstandelijke handicap van toepassing is.

7. De medisch adviseur in bezwaar heeft in het medisch advies van 26 maart 2020, voor zover hier van belang, het volgende geconcludeerd:

8. Uit wat eisers aanvoeren volgt naar het oordeel van de rechtbank niet dat het medisch advies niet zorgvuldig tot stand is gekomen of dat dat advies niet concludent of anderszins onjuist is. De medisch adviseur heeft de beschikbare (medische) informatie bij het onderzoek betrokken. Eisers hebben echter geen volledige verslaglegging van het WPSSI-onderzoek uit 2014 overgelegd, terwijl zij daarvoor wel voldoende gelegenheid hebben gehad. De rechtbank ziet in wat eisers hebben aangevoerd dan ook geen aanleiding om te twijfelen aan de juistheid van de conclusies van de medisch adviseur. Verweerder heeft zich op het standpunt mogen stellen dat niet kan worden vastgesteld dat bij [eiser] sprake is van de grondslag verstandelijke handicap. De beroepsgrond slaagt niet.

9. Het beroep is ongegrond.

10. De rechtbank veroordeelt verweerder, gelet op wat onder 4. is overwogen, in de door eisers gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.050,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 525,- en een wegingsfactor 1).