Rechtbank Den Haag, 28-07-2021, ECLI:NL:RBDHA:2021:8490, AWB 21/3686

1. Eiseres heeft gesteld te zijn geboren op [geboortedatum] en de Eritrese nationaliteit te bezitten.

2. Op 1 oktober 2018 heeft referent, de gestelde pleegvader van eiseres, namens haar een opvolgende aanvraag ingediend tot verlening van een mvv in het kader van nareis. Daarbij zijn de volgende documenten overgelegd: een doopakte, een kopie van een UNHCR-registratie, een kopie van een vaccinatieboekje en een schoolrapport. Bij besluit van 5 augustus 2019 (het primaire besluit) heeft verweerder deze aanvraag afgewezen. Referent is op 11 september 2020 gehoord door een ambtelijke commissie.

3. Bij het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar van eiseres tegen het primaire besluit ongegrond verklaard. Daarbij heeft verweerder overwogen dat eiseres haar identiteit en de familierechtelijke relatie met haar beide biologische ouders niet aannemelijk heeft gemaakt met officiële dan wel indicatieve documenten. Omdat eiseres nog geen achttien jaar is neemt verweerder bewijsnood aan voor het niet kunnen overleggen van officiële identiteitsdocumenten. De overgelegde toestemmingsverklaring met kopie van de identiteitskaart van de achterblijvende vader is volgens verweerder onvoldoende om de familierechtelijke relatie met eiseres aannemelijk te maken. Omdat de gestelde vader niet beschikbaar is voor nader onderzoek op de ambassade in Addis Abeba, kan niet worden beoordeeld of hij familie is van eiseres. Daarom kan feitelijke gezinsband tussen referent en eiseres ook niet worden beoordeeld, aldus verweerder.

4. Eiseres voert aan dat verweerder de in bezwaar overgelegde kopie van de identiteitskaart van haar vader en de daarbij bijbehorende toestemmingsverklaring ten onrechte niet als bewijs heeft gehonoreerd. Zij stelt dat het niet aan haar te wijten is dat haar vader niet beschikbaar is voor onderzoek.

5. Sinds november 2017 hanteert verweerder een nieuwe vaste gedragslijn voor het beoordelen van nareiszaken. Deze houdt - kort weergegeven - in dat verweerder naast officiële identificerende bewijsmiddelen, ook andere documenten bij zijn beoordeling betrekt, ongeacht of er sprake is van bewijsnood. Indien deze bewijsmiddelen substantieel bewijs leveren voor de identiteit van de vreemdeling en/of zijn familieband met de referent, kunnen deze stukken aanleiding vormen voor verweerder om aanvullend onderzoek te doen. De Afdeling¹heeft in haar uitspraken van 16 mei 2018² geoordeeld dat deze gedragslijn in overeenstemming is met artikel 11, tweede lid, van de Gezinsherenigingsrichtlijn.³

6. De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat de overgelegde indicatieve documenten, zowel afzonderlijk als in onderlinge samenhang bezien, onvoldoende overtuigend zijn om de identiteit en de familierechtelijke relatie tussen eiseres en haar biologische ouders aan te tonen. Verweerder heeft niet ten onrechte tegengeworpen dat Bureau Documenten geen waardeoordeel kan geven over de doopakte, dat de UNHCR-verklaring is opgesteld op basis van de eigen verklaringen van eiseres, dat onduidelijk is welke brondocumenten ten grondslag hebben gelegen aan de kopieën van het vaccinatieboekje en het schoolrapport, dat uit het vaccinatieboekje niet blijkt wie de vader van eiseres is en dat met de toestemmingsverklaring en de kopie van de identiteitskaart van de gestelde vader van eiseres de familieband met eiseres niet is aangetoond. De rechtbank stelt vast dat verweerder de gestelde vader van eiseres tegemoet is gekomen in zijn bewijslast door hem een nader onderzoek aan te bieden op de ambassade in Addis Abeba. De omstandigheid dat hij niet beschikbaar is voor nader onderzoek komt voor rekening en risico van eiseres. De enkele verklaringen van referent en eiseres zijn onvoldoende om de identiteit van eiseres en de familierechtelijke relatie tussen eiseres en haar biologische ouders wel aannemelijk te achten.

7. Omdat eiseres er niet in is geslaagd haar identiteit en de familierechtelijke relatie met haar biologische ouders aannemelijk te maken kan de aanvraag reeds hierom worden afgewezen. Gelet hierop behoeft de feitelijke gezinsband tussen referent en eiseres geen verdere bespreking.

8. Het beroep is ongegrond.

9. Er is geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.