Rechtbank Amsterdam, 05-03-2018, ECLI:NL:RBAMS:2018:1187, AMS 16/7585

1. [eiser] is geboren op [geboortedatum] 1991. Hij heeft op 27 oktober 2015 een beoordeling arbeidsvermogen aangevraagd.

2. Bij het primaire besluit heeft het UWV de aanvraag van [eiser] voor een Wajong-uitkering afgewezen. Het UWV heeft aan deze afwijzing een rapport van de verzekeringsarts van 25 november 2015 ten grondslag gelegd. Volgens de verzekeringsarts heeft [eiser] op dit moment geen arbeidsvermogen, maar is de verwachting dat [eiser] in de toekomst wel arbeidsvermogen zal kunnen ontwikkelen.

3. Bij het bestreden besluit heeft het UWV het bezwaar van [eiser] ongegrond verklaard en het primaire besluit gehandhaafd. Aan dit besluit heeft het UWV een rapportage van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 3 oktober 2016 en een rapportage van de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep van 28 oktober 2016 ten grondslag gelegd.

4. In beroep heeft het UWV nadere rapportages van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 15 september 2017 en van de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep van 6 november 2017 overgelegd.

5. De regelgeving die voor deze zaak van belang is, is te vinden in de bijlage die aan deze uitspraak is gehecht.

6. Tussen partijen is niet in geschil dat [eiser] geen mogelijkheid tot arbeidsparticipatie heeft. Partijen verschillen van mening over de vraag of deze situatie duurzaam is of niet.

7. Onder verwijzing naar de uitspraak van deze rechtbank van 11 oktober 2016¹ overweegt de rechtbank dat het beoordelingscriterium in het kader van de WIA (duurzaam en volledig arbeidsongeschikt) niet hetzelfde is als het beoordelingscriterium in het kader van de Wajong (duurzaam geen mogelijkheden tot arbeidsparticipatie), en dat ook het begrip ‘duurzaam’ in de WIA anders is gedefinieerd (een medisch stabiele of verslechterende situatie en op lange termijn bestaat slechts een geringe kans op herstel) dan in de Wajong (de mogelijkheden tot arbeidsparticipatie kunnen zich niet ontwikkelen). Naar het oordeel van de rechtbank geldt de jurisprudentie die de Centrale Raad van Beroep heeft ontwikkeld over de onderbouwing en motivering van besluiten over de duurzaamheid bij IVA-beoordelingen ook analoog voor de onderbouwing en motivering van besluiten over de duurzaamheid in het kader van de Wajong.

8. Dit betekent, toegespitst op de Wajong en voor zover hier van belang, dat bij de onderbouwing niet kan worden volstaan met algemeenheden, maar dat de motivering dient te berusten op een concrete en deugdelijke afweging van de feiten en omstandigheden die bij de desbetreffende individuele verzekerde aan de orde zijn en dat, indien de inschatting van de ontwikkelingsmogelijkheden tot arbeidsparticipatie berust op een (ingezette) medische behandeling, een onderbouwing is vereist die ziet op het mogelijke resultaat daarvan voor de individuele verzekerde. Daarbij merkt de rechtbank op dat het uitdrukkelijk dus niet gaan om genezing, maar om verbetering van de mogelijkheden.

9. De rechtbank is van oordeel dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep onvoldoende heeft gemotiveerd dat er op de datum in geding een situatie was waarin de mogelijkheden tot arbeidsparticipatie zich nog konden ontwikkelen. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft zich in haar rapport van 15 september 2017 op het standpunt gesteld dat zij nog niet kan aangeven wat de prognose is van de interventies. Zij schrijft onvoldoende gegevens te hebben om uitspraak te kunnen doen over een toename van arbeidsvermogen. Deze conclusie is onvoldoende om de afwijzing van de Wajong-aanvraag te kunnen dragen. Voor een dergelijke afwijzing is het aan het UWV om aannemelijk te maken dat in de te beoordelen periode arbeidsvermogen kan ontstaan. Uit de conclusie van de verzekeringsarts bezwaar en beroep volgt dat zij daartoe kennelijk niet in staat is. Het had op haar weg gelegen, op een moment in de fase vóór de besluitvorming, zich hier nader over te laten adviseren, al dan niet door middel van een expertiseonderzoek. De opmerking van het UWV in de brief van11 december 2017 dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep met haar conclusie niet uitsluit dat de interventies alsnog kunnen leiden tot toename van het arbeidsvermogen is niet gelijk te stellen met de conclusie dat aannemelijk is dat de mogelijkheden tot arbeidsparticipatie zich nog kunnen ontwikkelen.

10. Dit betekent dat het beroep gegrond is en de rechtbank het bestreden besluit vernietigt. Omdat de rechtbank oordeelt dat het (laten) verrichten van een expertise-onderzoek onder de gegeven omstandigheden op de weg van het UWV had gelegen, zal de rechtbank de zaak terugwijzen voor het nemen van een nieuw besluit met inachtneming van deze uitspraak. De rechtbank stelt hiervoor een termijn van acht weken. De rechtbank merkt op dat deze termijn pas begint nadat de termijn om hoger beroep in te stellen ongebruikt is verstreken of, indien hoger beroep wordt ingesteld, nadat op het hoger beroep is beslist.

11. In het kader van finale geschilbeslechting ten aanzien van de arbeidsdeskundige beoordeling geldt het volgende. De onderdelen c en d van artikel 1a, aanhef en eerste lid, van het Schattingsbesluit vergen (in ieder geval) een arbeidsdeskundige beoordeling. Het UWV heeft aanvankelijk deze onderdelen niet door een arbeidsdeskundige laten beoordelen terwijl dat, zo bevestigde ook de gemachtigde van het UWV tijdens de zitting, wel had gemoeten. Vervolgens is deze beoordeling alsnog verricht en heeft UWV een rapport van de arbeidsdeskundige van 6 november 2017 overgelegd. Dit rapport sluit echter niet aan bij het gegeven medische oordeel. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft zich gebaseerd op het medisch oordeel van verzekeringsarts bezwaar en beroep Njoo , dat inmiddels was achterhaald. Alleen al daarom is ook het arbeidsdeskundige oordeel onvoldoende gemotiveerd.

12. Omdat de rechtbank het beroep gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat het UWV aan [eiser] het door hem betaalde griffierecht vergoedt. De rechtbank veroordeelt het UWV verder in de door [eiser] gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.002,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 501,- en een wegingsfactor 1).