Rechtbank Amsterdam, 30-08-2007, BB2623, 13-524407-06

RECHTBANK AMSTERDAM

Parketnummer: 13/524407-06

Datum uitspraak: 30 augustus 2007

op tegenspraak

VERKORT VONNIS

van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de strafzaak tegen

[verdachte],

1. Telastelegging

Aan verdachte is telastegelegd dat

1.

2.

3.

4.

3. Waardering van het bewijs

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

1.

op 2 december 2006 te Amsterdam opzettelijk en met voorbedachten rade [slachtoffer] van het leven heeft beroofd, immers heeft verdachte met dat opzet en na kalm beraad en rustig overleg, met een mes, meermalen in de borststreek en de hals van die [slachtoffer] gestoken en gesneden, tengevolge waarvan voornoemde [slachtoffer] is overleden;

2.

3.

in de periode van 1 oktober 2006 tot en met 2 december 2006 te Amsterdam opzettelijk heeft geteeld in een pand aan [adres], een hoeveelheid van in totaal 450, hennepplanten en/of delen daarvan.

4.

op 2 december 2006 te Amsterdam, een wapen van categorie I onder 7º, te weten een nabootsing van een pistool met opschrift Sig Sauer, P229, zijnde een voorwerp dat voor wat betreft zijn vorm en/of afmeting een sprekende gelijkenis vertoonde met een vuurwapen (te weten een pistool van het merk Sig Sauer, P229, voorhanden heeft gehad.

Voorzover in de telastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in zijn verdediging geschaad.

4. Het bewijs

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

5. De strafbaarheid van de feiten

De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

6. De strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

7. Motivering van de straf en de maatregelen

De officier van justitie heeft bij requisitoir gevorderd dat verdachte ter zake van de door haar bewezengeachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 12 jaren, met aftrek van voorarrest, alsmede van oplegging van de maatregel van TBS met dwangverpleging en toewijzing van de vordering benadeelde partij.

De hierna te noemen beslissing is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals van een en ander ter terechtzitting is gebleken.

De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Omtrent de persoonlijkheid van verdachte is door [naam psychiater], psychiater en vast gerechtelijk deskundige en [naam psycholoog], psycholoog en vast gerechtelijk deskundige, beiden verbonden aan het Nederlands Instituut voor Forensische Psychiatrie en Psychologie, locatie Pieter Baan Centrum te Utrecht een rapport uitgebracht. Deze deskundigen komen onder meer tot de volgende beschouwingen en conclusies:

Betrokkene is een gemiddeld intelligente man met een persoonlijkheidsstoornis met afhankelijke, narcistische en obsessief-compulsieve trekken. Voorts is er sprake van misbruik van middelen (alcohol, cannabis en cocaïne), momenteel in remissie als gevolg van de detentie.

Betrokkene’s gebrekkig ontwikkelde identiteit maakt hem verhoogd afhankelijk van externe bronnen voor het krijgen van bevestiging en waardering. De langer durende relaties die betrokkene heeft gehad lijken voor een belangrijk deel te hebben gediend om zijn identiteit te versterken. In samenhang hiermee is betrokkene gevoelig voor kritiek, afwijzing en verlating. Dit kan woede oproepen; betrokkene is dan ook verhoogd krenkbaar. Andere narcistische trekken zijn een gebrekkig empatisch vermogen, het exploiteren van anderen en het gevoel bijzondere rechten te hebben.

Afgaande op het geheel van de beschreven informatie zijn er geen aanwijzingen voor het bestaan van een posttraumatische stressstoornis.

Het herhalingsrisico op ernstige agressieve delicten binnen een partnerrelatie wordt door het onderzoekend team als groot ingeschat. Vanuit zijn afhankelijke en narcistische trekken is het waarschijnlijk dat betrokkene opnieuw een partner krijgt; hij heeft de ander immers nodig voor zijn zelfbeeld. Gezien betrokkene’s egocentrisme, zijn rigide gedachtengoed over rechten die hij aan een relatie ontleent en sancties op het (vermeend) zich niet voegen van een partner hiernaar en zijn krenkbaarheid, zijn conflicten binnen de relatie onvermijdelijk, zeker ook wanneer de relatie beëindigd lijkt te worden. De verwachting is dat de spanningen dan opnieuw zullen oplopen. De kans op agressieve impulsdoorbraak is in een dergelijk geval groot, temeer daar betrokkene al eenmaal eerder een ernstig agressief relationeel delict heeft gepleegd.

Ons inziens is langdurige, intensieve behandeling, zoals alleen maar binnen de setting van een terbeschikkingstelling met verpleging kan worden gegeven, geïndiceerd.

Met betrekking tot de overige telastegelegde feiten – indien bewezen- zien wij geen verband tussen (de beperkingen van) betrokkene’s stoornis en die feiten. Wij achten betrokkene tot het telastegelegde sub 2 tot en met 4 toerekeningsvatbaar.

De rechtbank neemt de bevindingen en de conclusies van voornoemde gedragsdeskundigen over en maakt deze tot de hare.

Het voorgaande leidt ertoe dat de rechtbank naast het opleggen van een straf tevens een maatregel op zijn plaats acht om tegemoet te komen aan zowel de noodzaak om de verdachte te straffen voor zijn daden als om de samenleving te beschermen tegen de mogelijkheid dat verdachte wederom een vergelijkbaar ernstig feit pleegt.

Verdachte dient op grond van het vorenstaande ter beschikking gesteld te worden en van overheidswege te worden verpleegd, mede aangezien het onder 1 bewezen geachte een misdrijf is waarop naar de wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van vier jaren of meer is gesteld en de veiligheid van anderen, dan wel de algemene veiligheid van personen of goederen het opleggen van die maatregel eist.

De officier van justitie heeft gevorderd dat met de aanvang van de terbeschikkingstelling met verpleging van overheidswege niet eerder zal worden aangevangen dan nadat verdachte tweederde van zijn vrijheidsstraf zal hebben ondergaan.

Gelet met name op de ernst en de aard van de stoornis van verdachte, beschreven in het rapport van het PBC, en de door de deskundigen noodzakelijk geachte behandeling daarvan, daarbij in aanmerking nemend de te verwachten lange duur van de TBS, acht de rechtbank, hoe ernstig het onder 1 bewezen geachte misdrijf ook is, geen termen aanwezig om de aanvang van de TBS op een ander tijdstip te doen plaatsvinden dan het in artikel 42 lid 1 Penitentiaire Maatregel genoemde. Hierbij heeft zij rekening gehouden met het belang van de samenleving enerzijds en dat van verdachte anderzijds.

Ten aanzien van de benadeelde partij en de schadevergoedingsmaatregel

In het belang van [benadeelde partij] voornoemd wordt, als extra waarborg voor betaling aan laatstgenoemde, de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht aan verdachte opgelegd.

8. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf en maatregelen zijn gegrond op de artikelen 36f, 57, 289 en 311 van het Wetboek van Strafrecht, de artikelen 3 en 10 van de Opiumwet, en de artikelen 13 en 55 van de Wet wapens en munitie.

Deze wettelijke voorschriften zijn toepasselijk zoals geldend ten tijde van het bewezengeachte.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

9. Beslissing

Verklaart bewezen dat verdachte het telastegelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 3 is aangegeven.

Verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte meer of anders is telastegelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezenverklaarde levert op:

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte, [verdachte], daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 12 (twaalf) jaren.

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Gelast dat verdachte ter beschikking gesteld zal worden en beveelt dat hij van overheidswege verpleegd zal worden.

Wijst de vordering van de benadeelde partij: [be[adres], toe tot een bedrag van € 1000,-- (duizend euro).

Veroordeelt verdachte aan: [benadeelde partij] voornoemd, het toegewezen bedrag te betalen.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.