Parket bij de Hoge Raad, 28-01-2020, ECLI:NL:PHR:2020:33, 18/04668

De verzoeker was gedagvaard om op 15 augustus 2018 door de raadsheer-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in het gerechtshof Den Haag als getuige te worden gehoord. Bij brief van 6 september 2018 heeft de raadsman namens de verzoeker een verzoek tot wraking van de raadsheer-commissaris gedaan, omdat de raadsheer-commissaris geen voor hoger beroep vatbare beschikking heeft gegeven op het door de raadsman namens verzoeker gedane verzoek om op grond van art. 226a en/of art. 226m Sv te bepalen dat de identiteit van de verzoeker bij de gelegenheid van diens verhoor verborgen zou worden gehouden. De meervoudige kamer voor de behandeling van wrakings- en verschoningszaken heeft op 17 oktober 2018 de verzoeker niet-ontvankelijk verklaard in zijn wrakingsverzoek. Aan die beslissing is – kort samengevat – ten grondslag gelegd dat art. 512 Sv geen ruimte laat voor een wrakingsverzoek door anderen dan de verdachte of het openbaar ministerie. In eerdere rechterlijke uitspraken is weliswaar aanvaard dat ook bepaalde andere betrokkenen in een strafrechtelijke procedure dan de verdachte of het openbaar ministerie in een wrakingsverzoek ontvankelijk kunnen zijn.¹ Die omstandigheid doet zich in het geval van de verzoeker, die een voor een verhoor in een strafprocedure bij de raadsheer-commissaris opgeroepen getuige is, naar het oordeel van de wrakingskamer niet voor, omdat art. 6 EVRM uitsluitend van toepassing is indien ten aanzien van de betrokkene sprake is van het vaststellen van zijn burgerlijke rechten en of verplichtingen of bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde vervolging.