Parket bij de Hoge Raad, 08-04-2008, BC5966, 00280/07

Nr. 00280/07

Mr Machielse

Zitting 12 februari 2008

2. Een proces-verbaal mutatienummer LJN PL1400/04-059238, op 20 september 2004 in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant 6] en de daarbij behorende goederenbijlage (doorgenummerde pagina p. 1210 e.v.).

Dit proces-verbaal en deze goederenbijlage houden in, in onderling verband en samenhang beschouwd, voorzover van belang en zakelijk weergegeven, als verklaring van [betrokkene 4]:

Ik doe aangifte van inbraak in de woning van mijn vader [slachtoffer], [a-straat 1], te Bussum.

Op 17 september 2004 omstreeks 18.00 uur verliet mijn vader als laatste de woning aan de [a-straat 1] te Bussum. Mijn vader liet de gehele woning afgesloten achter. Hij draaide de deur op het nachtslot. Op 18 september 2004 omstreeks 02.15 uur kwam ik bij de woning van mijn vader. Ik zag dat de openslaande deur aan de rechterzijde van de woning, links van de voordeur openstond. Ik liep de woning binnen en zag dat zowel de begane grond als de eerste etage doorzocht waren. Ongeveer een uur later was mijn vader ook bij de woning. Samen met mijn vader zag ik dat van een kast in het kantoor beneden het rolfront was opengebroken. Ik zag dat uit een geldkluisje dat in de rolfrontkast lag, contant geld en een horloge was verdwenen. We zagen dat uit de slaapkamer van mijn vader een kluis was weggenomen. In de kluis zat € 3000,--, waaronder vier briefjes van € 500,--, en zilveren guldens en zilveren rijksdaalders.

Niemand had het recht of toestemming tot het plegen van dit feit.

4. Een proces-verbaal mutatienummer LJN PL1400/05-063355, op 14 februari 2006 in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant 3] (aanvullend proces-verbaal, p. 1909 e.v.).

Dit proces-verbaal houdt in, voorzover van belang en zakelijk weergegeven, als de op die datum omstreeks 13.18 uur afgelegde verklaring van [betrokkene 1]:

5. Een geschrift, te weten een in incomplete kopie van een proces-verbaal, op 18 januari 2006 opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren [verbalisant 4] en [verbalisant 5] (p. 414 e.v.).

Dit proces-verbaal houdt in, voorzover van belang en zakelijk weergegeven, als verklaring van [betrokkene 2]:

6. Een proces-verbaal mutatienummer LJN PL1400/04-059238, op 28 september 2004 in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant 7] (p. 1220 e.v.).

Dit proces-verbaal houdt in, voorzover van belang en zakelijk weergegeven, als verklaring van [betrokkene 5]:

7. Een proces-verbaal, op 8 mei 2006 in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsverbalisant [verbalisant 1], inspecteur van politie Gooi en Vechtstreek (los stuk).

Dit proces-verbaal houdt in, voorzover van belang en zakelijk weergegeven als verklaring van verbalisant voornoemd:

Op 4 mei 2006 stelde ik een onderzoek in bij de woning, perceel [a-straat 1] te Bussum en in de directe omgeving van deze woning. Vanuit het centrum van de gemeente Bussum gezien is er aan het einde van de Ceintuurbaan te Bussum een groot bejaardencentrum gesitueerd. De straat die net voor dit bejaardencentrum linksaf leidt is genaamd [a-straat]. Perceel [a-straat 1] te Bussum betreft een hoekwoning. Naast deze woning loopt een pad met aan weerszijden bomen en struiken. De benedenverdieping van dit pand is ingericht als kantoorruimte.

Ik verklaar dat tussen 18 september 2004 en 1 april 2006 geen woninginbraak of poging daartoe heeft plaatsgevonden in of aan een woning aan de [a-straat] te Bussum."

"De voorzitter deelt de korte inhoud mede van binnengekomen stukken, te weten:

- twee processen-verbaal van verhoor van [betrokkene 1], beide op 13 februari 2006 opgemaakt door verbalisant [verbalisant 2];

- een proces-verbaal van verhoor van [betrokkene 1], op 14 februari 2006 opgemaakt door verbalisant [verbalisant 3];

- een incomplete kopie van een proces-verbaal van verhoor waarin de naam van [betrokkene 2] niet voorkomt, dat kennelijk wel door hem is ondertekend en dat op 18 januari 2006 is opgemaakt door verbalisanten [verbalisant 4] en [verbalisant 5];

- een proces-verbaal van verrichtingen en bevindingen, met als bijlagen foto's, op 8 mei 2006 opgemaakt door verbalisant [verbalisant 1], tevens houdende de verklaring van verbalisant voornoemd en van [slachtoffer].

(..)

Feit 3

Ik weet nu wel waar dit feit heeft plaatsgevonden. De voorzitter houdt mij voor dat mijn vingerafdruk op een van de opengebroken tuindeuren is aangetroffen. Dat moet met het folderen gebeurd zijn. Ik heb daar namelijk gefolderd.

De voorzitter houdt mij voor dat [betrokkene 1] ([b-straat 1] te Bussum) het over mij als zijn buurjongen heeft. Mijn buurman heet [betrokkene 6]. Ik zou niet weten hoe oud hij is. De man die op nummer [1] woont, ken ik een beetje. We dronken wel eens een biertje in zijn tuin, ik ben ook wel eens bij hem binnen geweest. Mijn broertje [betrokkene 7] is jonger.

Ik ken [betrokkene 2]. [Betrokkene 2] woont bij mij achter. [Betrokkene 3] ken ik ook, maar ik ga niet met hem om. [Betrokkene 3] heeft mij verteld dat hij onder druk werd gezet door de politie.

Ik weet niet waarom [betrokkene 1] zo verklaard heeft. Meestal is hij onder invloed van alcohol. Ik heb niets met deze inbraak te maken. Ik heb niet gezien dat [betrokkene 3] en [betrokkene 2] een kluis bij [betrokkene 1] hebben gebracht.

"Uit de bewijsmiddelen is het hof het volgende gebleken.

Aangever [betrokkene 4] heeft verklaard (doorgenumrnerde pagina 1210) dat bij de woninginbraak aan het adres [a-straat 1] te Bussum tussen 17 september 2004 en 18 september 2004, zowel de begane grond, waar zich een kantoor bevindt, als de eerste etage doorzocht waren. Uit een geldkluisje in het kantoor is contant geld en een horloge verdwenen. Uit de slaapkamer op de eerste etage is een kluis weggenomen, waarin zich contant geld bevond, waaronder 4 briefjes van €500,--, zilveren guldens en zilveren rijksdaalders.

Verdachte [betrokkene 1] (proces-verbaal van 13 februari 2006 te 14:19 uur) heeft verklaard dat in mei of juni 2005 [betrokkene 2] en [betrokkene 3] een kluis bij hem in huis hadden gezet, waarin geld zat, zilveren rijksdaalders en andere Nederlandse munten. [Betrokkene 1] heeft voorts verklaard (proces-verbaal van 13 februari 2006 te 15:23 uur) dat verdachte er ook bij was toen die kluis gebracht werd en dat ze de volgende dag met zijn drieën zijn gekomen om de kluis open te breken.

Verdachte [betrokkene 2] heeft verklaard (proces-verbaal van 18 januari 2006) begin 2005 aanwezig te zijn geweest bij een woninginbraak, waarvoor verdachte is veroordeeld. De woninginbraak vond plaats in een straat vlak bij het grote bejaardentehuis aan de Ceintuurbaan te Bussum, te weten de straat ervoor links, gezien vanaf het centrum. Vanaf de straat gezien vond de inbraak plaats in de rechterwoning. Rechts van de woning liep een bospad. Tussendoor zijn ze even weggeweest omdat een man met een hond voorbij kwam lopen. Daarna zijn ze met zijn drieen teruggegaan. [Betrokkene 2] heeft gezien dat beneden een kantoorpand zat. In de slaapkamer boven stond een kluis. Deze kluis hebben ze met zijn drieën getild en naar [betrokkene 1] gebracht. De kluis hebben ze een dag later bij [betrokkene 1] opengemaakt. Er zaten allemaal briefjes van € 500,-- in en een muntenverzameling van zilveren munten.

Getuige [betrokkene 5] (doorgenummerde pagina 1220) heeft verklaard dat hij, toen hij op 17 september 2004 de hond aan het uitlaten was op een pad, dat is gelegen naast [a-straat 1] te Bussum, drie jongens/mannen zag die de oprit van perceel [1] uit kwamen rennen.

Het hof heeft voorts kennis genomen van een proces-verbaal pro justitia van 8 mei 2006, opgemaakt door [verbalisant 1], inspecteur van politic Gooi- en Vechtstreek, waarin deze heeft verklaard: "Ik heb een onderzoek ingesteld bij de woning, perceel [a-straat 1] te Bussum en in de directe omgeving van deze woning. Vanuit het centrum van de gemeente Bussum gezien is er aan het einde van de Ceintuurbaan te Bussum een groot bejaardencentrum gesitueerd. De straat die net voor dit bejaardencentrum linksaf leiclt is geñaamd [a-straat]. Perceel [a-straat 1] te Bussum betreft een hoekwoning. De benedenverdieping van dit pand is ingericht als kantoorruimte. Naast deze woning loopt een pad, waarvan aan weerszijden bomen en struiken staan. Tussen 18 september 2004 en 1 april 2006 heeft geen woninginbraak of poging daartoe plaatsgevonden in of aan een woning aan de [a-straat] te Bussum".

Tenslotte heeft het hof gelet op de verklaring van verdachte ter terechtzitting in hoger beroep van 10 mei 2006, dat hij [betrokkene 3] en [betrokkene 2] kent; [betrokkene 2] kent hij als [betrokkene 2].

Uit deze uit de bewijsmiddelen blijkende omstandigheden, waaronder de details over de ligging en de indeling van het huis waarin de woninginbraak heeft plaatsgevonden, de bij die woninginbraak buitgemaakte kluis en de inhoud daarvan, die overeenstemmen met de aangifte van [betrokkene 4], leidt het hof af dat er redelijkerwijs geen andere uitleg mogelijk is dan dat voornoemde verklaringen en de aangifte dezelfde woninginbraak betreffen, gepleegd in de nacht van 17 op 18 september 2004. Nu met name dat onderdeel door de verdediging wordt betwist, is het hof van oordeel dat het horen van [betrokkene 2] en [betrokkene 1] als getuige niet noodzakelijk is. Het daartoe ter zitting van 10 mei 2006 gedane verzoek wijst het hof derhalve af."

"Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon en de draagkracht van de verdachte.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

Verdachte heeft zich samen met anderen schuldig gemaakt aan een woninginbraak. Hierbij zijn voor de eigenaar waardevolle spullen ontvreemd, waaronder een verzameling van zilveren munten. Door woninginbraken wordt materiele schade toegebracht aan de benadeelde. Ook worden daarbij vaak goederen gestolen, waaraan de benadeelde op gevoelsgronden sterk is gehecht. Bovendien wordt door een woninginbraak een ernstige inbreuk gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van de burgers, hetgeen maatschappelijke onrust veroorzaakt en bij veel mensen een groot gevoel van onveiligheid.

Blijkens een de verdachte betreffende Uittreksel Justitiële Documentatie van 3 april 2006 is verdachte eerder ter zake van het plegen van soortgelijke delicten veroordeeld.

Het hof acht, alles afwegende, een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van na te melden duur passend en geboden."

"3.1. Het middel behelst de klacht dat het Hof bij de strafoplegging ter zake van het ten laste van de verdachte bewezenverklaarde feit de vervanging van twee weken jeugddetentie door twee weken gevangenisstraf niet, althans onvoldoende heeft gemotiveerd.

3.2. Het Hof, dat blijkens de in het verkorte arrest aangehaalde wettelijke voorschriften het strafrecht voor jeugdige personen heeft toegepast, heeft ten laste van de verdachte, die ten tijde van het begaan van het strafbare feit 16 jaar oud was, bewezenverklaard, kort gezegd, dat hij zich heeft schuldig gemaakt aan opzettelijk brandstichten, terwijl daarvan gemeen gevaar voor goederen was te duchten. Het Hof heeft de verdachte terzake veroordeeld "tot een jeugddetentie voor de tijd van twee weken, te vervangen door een gevangenisstraf voor de tijd van twee weken". Onder "De op te leggen straf" heeft het Hof in verband daarmee overwogen:

"Nu verdachte inmiddels de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt is het hof van oordeel, dat verdachte niet meer voor oplegging van een jeugddetentie in aanmerking komt. Derhalve zal het hof verdachte veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van twee weken."

Uit de bestreden uitspraak blijkt dat het Hof daarbij toepassing heeft willen geven aan art. 77k Sr.

3.3. Art. 77k Sr luidt:

"De straf van jeugddetentie kan door de rechter die de straf heeft opgelegd op vordering van het openbaar ministerie of op verzoek van de veroordeelde geheel of gedeeltelijk worden vervangen door een van de straffen genoemd in artikel 9, eerste lid, indien de tenuitvoerlegging van de opgelegde straf geheel of gedeeltelijk zou moeten plaatsvinden nadat de veroordeelde de leeftijd van achttien jaren heeft bereikt en deze naar het oordeel van de rechter niet meer voor een zodanige straf in aanmerking komt."

3.4. Onjuist is het oordeel van het Hof dat de rechter bij het opleggen van de straf van jeugddetentie deze straf op de voet van art. 77k Sr reeds kan vervangen door een van de straffen genoemd in art. 9, eerste lid, Sr.

Art. 77k Sr kan immers pas voor toepassing in aanmerking komen nadat de uitspraak waarbij de straf van jeugddetentie is opgelegd in kracht van gewijsde is gegaan.

Een dergelijke uitleg is in overeenstemming met de bewoordingen van art. 77k Sr, waarin gesproken wordt van de rechter die de straf "heeft opgelegd" en van "de veroordeelde" en strookt met hetgeen de wetgever voor ogen stond. De vervanging van de opgelegde jeugddetentie waarin art. 77k Sr voorziet, betreft immers "een soort exequatur-procedure waarbij de zaak zelf niet aan een nieuw onderzoek wordt onderworpen" (vgl. Kamerstukken II 1989-1990, 21 327, nr. 3, blz. 34) en wordt gezien als een procedure die betrekking heeft op de tenuitvoerlegging van vrijheidsstraffen (vgl. Kamerstukken II 1991-1992, 21 327, nr. 7, blz. 8).

Aangenomen moet dan ook worden dat de wetgever heeft beoogd dat toepassing van art. 77k Sr eerst in aanmerking komt indien sprake is van een voor tenuitvoerlegging vatbare, onherroepelijke rechterlijke beslissing dat de betrokkene de straf van jeugddetentie dient te ondergaan.

3.5. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen heeft het Hof ten onrechte twee weken jeugddetentie vervangen door twee weken gevangenisstraf. In dat opzicht kan de bestreden uitspraak niet in stand blijven.

3.6. Bij deze stand van zaken heeft de verdachte geen belang meer bij bespreking van de motiveringsklacht die het middel behelst.

3.7. In eerste aanleg heeft de Kinderrechter in de Rechtbank te Amsterdam op de vordering van de Officier van Justitie de gedeeltelijke tenuitvoerlegging gelast van een bij vonnis van de Kinderrechter in de Rechtbank te Amsterdam van 21 oktober 1999 voorwaardelijk opgelegde straf van jeugddetentie voor de duur van twee weken wegens niet-naleving van de algemene voorwaarde als bedoeld in art. 77z, eerste lid, Sr. Deze beslissing maakte deel uit van een uitspraak ter zake van een ander strafbaar feit, te weten van het tijdens de proeftijd begane en onder 3.2 aangeduide feit van de brandstichting.

Tegen het gehele vonnis stond derhalve op grond van art. 77ee Sr in verbinding met art. 14j, eerste lid, Sr hoger beroep open.

Het Hof heeft in dat hoger beroep op vordering van de Advocaat-Generaal bij het Hof de gehele tenuitvoerlegging gelast van de voorwaardelijke straf van jeugddetentie voor de duur van twee weken en deze met toepassing van art. 77k Sr vervangen door gevangenisstraf voor de duur van twee weken.

Die vervanging was, zoals volgt uit hetgeen hiervoor onder 3.4 is overwogen, niet toegelaten, omdat de beslissing van het Hof waarbij de last tot tenuitvoerlegging is gegeven op de voet van art. 77ee, eerste lid, in verbinding met art. 14j, eerste lid, Sr aan een rechtsmiddel was onderworpen en derhalve nog niet in kracht van gewijsde was gegaan, terwijl voorts het Hof niet de rechter is die de straf (waarvan de tenuitvoerlegging is gevorderd) heeft opgelegd als bedoeld in art. 77k Sr.

Het Hof had dus bij zijn last tot tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke straf van jeugddetentie deze straf niet mogen vervangen door een straf genoemd in art. 9, eerste lid, Sr. Ook in zoverre kan het bestreden arrest niet in stand blijven.

4. Slotsom

Nu de Hoge Raad geen andere dan de onder 3.5 en 3.7 genoemde gronden aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak ambtshalve zou behoren te worden vernietigd, brengt hetgeen hiervoor is overwogen mee dat als volgt moet worden beslist.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

Vernietigt de bestreden uitspraak, doch uitsluitend voorzover het Hof heeft bepaald

(a) dat de opgelegde jeugddetentie voor de tijd van twee weken wordt vervangen door een gevangenisstraf voor de tijd van twee weken;

(b) dat de tijd die de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van zijn arrest in verzekering heeft doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht;

(c) dat de door het Hof gelaste tenuitvoerlegging van de eerder voorwaardelijk opgelegde jeugddetentie voor de tijd van twee weken wordt vervangen door gevangenisstraf voor de tijd van twee weken;

Verstaat

(a) dat de verdachte ter zake van het bewezenverklaarde feit is veroordeeld tot jeugddetentie voor de tijd van twee weken;

(b) dat de tijd die de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van 's Hofs arrest in verzekering heeft doorgebracht, bij de uitvoering van deze jeugddetentie in mindering wordt gebracht;

(c) dat het Hof de tenuitvoerlegging heeft gelast van de eerder voorwaardelijk opgelegde jeugddetentie voor de tijd van twee weken"

"Ik heb geen voegingsformulier benadeelde partij opgestuurd gekregen, ik wil mij wel in dit strafproces voegen als benadeelde partij met betrekking tot de door mij als gevolg van het aan verdachte onder 3 tenlastegelegde geleden schade en wel voor het volgende:

Kluis, waarde € 395,-

Horloge, waarde € 1500,-

98 zilveren guldens en 58 zilveren rijksdaalders, geslagen tussen 1967 en 1980, waarde € 2000,-,

Contant geld, waarde € 3000,-

25 CD-Roms

Diploma's van de kinderen

18 jaar archief, waaronder alle originele tekeningen van inrichtingsprojecten.

De benadeelde partij licht de vordering toe.

De benadeelde partij legt aan de rechtbank stukken tot het bewijs van de ten gevolge van het strafbare feit geleden schade over. Deze stukken worden in het dossier gevoegd."

"De verdachte heeft deze vordering niet betwist.

Het hof is van oordeel dat het hierna te noemen gedeelte van de vordering van de benadeelde partij van zo eenvoudige aard is dat dit zich leent voor behandeling in deze strafzaak, met name nu dit deel van de vordering niet door of namens verdachte is betwist. Vast is komen te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het onder 3 bewezengeachte rechtsreekse schade heeft geleden. De vordering van de benadeelde partij zal dan ook tot na te melden bedrag worden toegewezen.

Het hof is van oordeel dat het overige gedeelte van de vordering van de benadeelde partij niet van zo eenvoudige aard is, dat dit zich leent voor behandeling in deze strafzaak. Dit kan slechts bij de burgerlijke rechter worden aangebracht. Het hof zal de benadeelde partij in zoverre daarin dan ook niet-ontvankelijk verklaren."

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

1 Vgl. EHRM 26 oktober 2005, appl. Nr. 39481/98 en 40227/98 (Mild en Virtanen/Finland), r.o. 41-48. Zie ook r.o. 11 van de conclusie van mijn ambtgenoot Knigge voor HR 20 maart 2007, LJN AZ4756, verwijzend naar EHRM 10 november 2005, appl. Nr. 54789/00 (Bocos-Cuesta/Nederland). Zie tevens: EHRM 8 september 2006, appl. Nr. 60018/00 (Bonev/Bulgarije).

2 HR 14 april 1998, NJ 1999, 73; HR 29 september 1998, NJ 1999, 74; HR 12 oktober 1999, NJ 1999, 827; HR 11 juni 2002, NJ 2002, 459; HR 20 mei 2003, NJ 2003, 672; HR 30 maart 2004, NJ 2004, 344 en HR 5 december 2006, LJN AZ0690; HR 10 april 2007, LJN AZ5714.

3 Zie ook HR 12 oktober 1999, NJ 1999, 827; HR 30 maart 2004, LJN AO2601, NJ 2004, 344; HR 4 september 2007, NJ 2007, 473; zie ook: r.o. 14 van de conclusie van mijn ambtgenoot Vellinga bij HR 6 juni 2006, NJ 2006, 332 (r.o. 14).

4 Vgl. HR 4 september 2007, LJN BA5836 en vgl. HR 30 maart 2004, NJ 2004, 344, waarin het steunbewijs direct zag op de aanwezigheid van verdachte op de plaats delict. Zie ook de bespreking van enkele arresten van het EHRM en de HR in: M.J. Alink en P.D.J. van Zeben, 'Getuigen in het strafproces', Nijmegen: WLP 2006, p. 41-47.

5 Opmerkelijk is dat het hof het dactyloscopische spoor wel ter terechtzitting aan verdachte heeft voorgehouden.

6 M.J. Alink en P.D.J. van Zeben, 'Getuigen in het strafproces', Nijmegen: WLP 2006, p. 46, verwijzend naar de zaak Scheper tegen Nederland, waarin het ging om schakelbewijs en niet om meerdere elkaar bevestigende verklaringen. Het EHRM verklaarde op 5 april 2005, NJB 2005, blz. 1568, nr. 438, de daartegen gerichte klacht niet ontvankelijk. Zie ook HR 12 oktober 1999, NJ 1999, 827 waarin de HR in een zaak waarin het steunbewijs ook uit zgn. schakelbewijs bestond het daartegen gerichte beroep verwierp. Het EHRM constateerde op dit punt toch een schending van art. 6 EVRM (EHRM 10 november 2005, NJ 2006, 239 m.nt. Schalken).

7 Vgl. de redenering van de Hoge Raad in r.o. 4.6. in HR 30 maart 2004, NJ 2004, 344.

8 In de zaak Monika Haas tegen Duitsland (EHRM 17 november 2005, NJ 2007, 150, m.nt. Sch) overwoog het Hof dat als de verdediging getuigen niet heeft kunnen ondervragen, de nationale autoriteiten zich inspannen om alsnog die gelegenheid te bieden. Daarbij verwijst het Hof naar EHRM 17 juli 2001, appl. Nr 29900/96 (Sadak e.a./Turkije), r.o. 67: "In any event, paragraph 1 of Article 6 taken together with paragraph 3 requires the Contracting States to take positive steps, in particular to enable the accused to examine or have examined witnesses against him (see Barberà, Messegué and Jabardo v. Spain, judgment of 6 December 1988, Series A no. 146, p. 33, § 78). Such measures form part of the diligence which the Contracting States must exercise in order to ensure that the rights guaranteed by Article 6 are enjoyed in an effective manner (see Colozza, cited above, ibid.)"

9 HR 6 september 1977, nr. 69134, DD 77.254. Zie ook NLR aant. 2 bij art. 202 Sr (suppl. 127 - juni 2004). Zie over het begrip braak ook de conclusie van mijn ambtgenoot Vellinga bij HR 29 november 2005, LJN AU4839. Ten overvloede merk ik op dat ook het forceren van de deur de kwalificatie braak oplevert. Het op 18 november 2004 door brigadier H.B. Nooteboom op ambtseed opgemaakte proces-verbaal houdt immers onder het kopje "modus operandi" in: "Voorts blijkt dat de toegang kon worden verkregen door openslaande (deuren, AM) te openen waarbij het bovenste gedeelte van de hevelsluiting werd verbogen", terwijl het proces-verbaal van aangifte tevens inhoudt: "De toegang tot de woning heeft men zich kennelijk verschaft op de wijze zoals omschreven bij de werkwijze en of modus operandi."

10 Hooguit kan het openbreken van de kast in plaats van braak verbreking opleveren. Voor de strafrechtelijke betekenis van het handelen is dit onderscheid niet van belang, zodat verdachte belang mist bij deze klacht.

11 Dat deed het hof wel in HR 29 augustus 2006, LJN AX3925.

12 Vgl. HR 13 november 2007, LJN BB5384.

13 Overigens wijs ik erop dat de landelijke regeling zoals gepubliceerd op www.rechtspraak.nl inhoudt dat bij omzetting van de jeugddetentie in verband met het volwassen worden van de veroordeelde de duur van de vrijheidstraf ongewijzigd blijft. Deze landelijke regeling is echter geen recht in de zin van art. 79 RO.

14 Vgl. Kamerstukken II 1989/90, 21327, nr. 3, p. 6-9; Kamerstukken II 1991/92, 21327, nr. 6, p. 11; zie ook art. 77v Sr en art. 495 Sr.

15 J.E. Doek, 'Het jeugdstrafrecht is bij de Hoge Raad niet in goede handen', FJR 2005, 57, p. 148.

16 F.F. Langemeijer, Het slachtoffer en het strafproces, Deventer: Kluwer 2004, p. 96.

17 HR 17 juni 1997, DD 97.301.

18 A.C. Bijlsma, Handboek benadeelde partij, De rol en positie van de benadeelde partij in het strafproces, Alphen aan den Rijn: kluwer 2005, p. 131; vgl. ook F.F. Langemeijer, Het slachtoffer en het strafproces, Deventer: Kluwer 2004, p. 96 en het daar vermelde civielrechtelijke arrest HR 4 juni 1993, NJ 1993, 659, m.nt. DWFV). Vgl. voorts HR 25 september 2007, LJN BA7257 r.o. 5.1-5.6, waarin in het oordeel van het hof kon worden ingelezen waar het hof het toegewezen bedrag aan ontleende.

19 Kamerstukken II 1989/90, 21 345, nr. 3, p. 12-15.