Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 20-04-2010, BM2117, HD 200.016.618

zaaknummer HD 200.016.618

arrest van de eerste kamer van 20 april 2010

in de zaak van

tegen:

op het bij exploot van dagvaarding van 14 oktober 2008 ingeleide hoger beroep van de door de rechtbank Breda gewezen vonnissen van 10 januari 2007, 28 november 2007 en 24 september 2008 tussen principaal appellante - de Bank - als eiseres in conventie en verweerster in reconventie en principaal geïntimeerde -[X.] - als gedaagde in conventie en eiser in reconventie.

1. Het geding in eerste aanleg (zaaknr. 153544/HA ZA 05-1899)

Voor het geding in eerste aanleg verwijst het hof naar voormelde vonnissen.

2. Het geding in hoger beroep

2.1. Bij memorie van grieven heeft de Bank onder overlegging van één productie vier grieven aangevoerd en geconcludeerd tot vernietiging van het vonnis waarvan beroep en, kort gezegd, tot alsnog veroordeling van [X.] tot betaling van € 34.749,87, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 31 juli 2005, en tot terugbetaling van al hetgeen de Bank uit hoofde van de bestreden vonnissen aan [X.] heeft voldaan, met veroordeling van[X.] in de proceskosten, waaronder de beslagkosten.

2.2. Blijkens de door de griffier van dit hof opgemaakte akte d.d. 22 november 2008 heeft de Bank een aantal bescheiden doen deponeren.

2.3. Bij memorie van antwoord heeft [X.] onder overlegging van producties de grieven bestreden. Voorts heeft [X.] incidenteel appel ingesteld, daarin één grief aangevoerd en geconcludeerd tot niet-ontvankelijk verklaring van de Bank, althans tot afwijzing van haar vorderingen, en tot bekrachtiging van de vonnissen waarvan beroep, met veroordeling van de Bank in de kosten van beide instanties.

2.4. De Bank heeft in incidenteel appel geantwoord.

2.5. Partijen hebben daarna de gedingstukken overgelegd en uitspraak gevraagd. In het dossier van de Bank ontbreken de processtukken van het hoger beroep.

3. De gronden van het hoger beroep

Hiervoor verwijst het hof naar de memories van grieven.

4. De beoordeling

in principaal en incidenteel appel

4.1. De grieven richten zich niet tegen de door rechtbank in rechtsoverweging 3.1. van het vonnis van 10 januari 2007 vastgestelde feiten. Het hof zal deze feiten derhalve tot uitgangspunt nemen en de feiten voorts uitgebreider weergeven.

4.2. Het gaat in dit hoger beroep om het volgende.

(i) Bij overeenkomt tot verpanding van vorderingen d.d. 24 januari 1992 (prod. 2 bij inleidende dagvaarding), hierna ook stamakte genoemd, heeft Gertainer BV zich verbonden alle vorderingen welke zij nu of in de toekomst op derden zal verkrijgen in eerste pand te geven casu quo te zullen geven tot meerdere zekerheid voor de betaling van al hetgeen de Bank, nu of te eniger tijd uit welken hoofde ook, zo in als buiten rekening-courant en al of niet in het gewone bankverkeer te vorderen heeft van Gertainer BV.

(ii) De Bank heeft op of omstreeks 12 februari 1996 een overeenkomst gesloten met Gertainer BV (prod. 1 bij inleidende dagvaarding) waarbij de Bank aan Gertainer BV een vijfjarige geldlening van f 75.000 en een borgstellingskrediet in de vorm van een vijfjarige lening van f 65.000 heeft verstrekt. In de overeenkomst is bepaald dat de leningen in drie-maandelijkse termijnen van elk f 3.750 moeten worden afgelost en dat de eerste termijn vervalt op 1 oktober 1996. In deze overeenkomst heeft de Bank bevestigd dat het reeds aan Gertainer BV verstrekte krediet in rekening-courant van f 125.000 en de bestaande geldlening, pro resto groot f 5.000, wordt gehandhaafd. De overeenkomst vermeldt voorts dat tot meerdere zekerheid voor de betaling van al hetgeen de Bank nu of te eniger tijd uit welke hoofde dan ook van Gertainer BV te vorderen heeft of zal hebben, eerste pandrecht op de voorraden, bedrijfsinventaris en vorderingen van Gertainer BV aan de Bank is of zal worden verstrekt.

(v) Op 8 november 1996 heeft de Bank het aan Gertainer BV verstrekte krediet in rekening-courant met onmiddellijke ingang opgezegd alsmede de aan Gertainer BV verstrekte leningen (prod. 3a/b bij inleidende dagvaarding).

(vi) Gertainer BV heeft de Bank een op 12 november 1996 gedateerde pandakte (prod. 2 bij inleidende dagvaarding) verstrekt waarin Gertainer BV verklaart aan de Bank in pand te geven haar vorderingen per 12 november 1996, met een totaalsaldo van f 159.049,60, zoals vermeld op de bijgevoegde computerlijst. Op deze pandakte is de pandlijst gespecificeerd door vermelding van de eerste debiteur, [X.], en de laatste debiteur, [Y.] (prod. 2 bij inleidende dagvaarding). Blijkens de bijgevoegde computerlijst bedroeg de vordering van Gertainer BV op [X.] f 83.561,56 (€ 37.918,58).

(vii) Op 13 november 1996 heeft de Bank één onderhandse pandakte ter registratie aangeboden bij de inspecteur van de Belastingdienst/Registratie en successie Breda (hierna; de Belastingdienst), [Z.]. De inspecteur [Z.] heeft de Bank hiervan een handgeschreven ontvangstbewijs verstrekt, waarin de inspecteur verklaart op 13 november 1996 van “[A.] v.d. ABN/Amrobank in [vestigingsplaats]” één pandakte in ontvangst te hebben genomen (prod. 2. bij inleidende dagvaarding).

(viii) De Bank heeft bij brief van 18 november 1996 aan[X.] (prod. 3a/b bij inleidende dagvaarding) medegedeeld dat Gertainer BV haar vordering op[X.] ten bedrage van f 83.561,56 aan de Bank heeft verpand, en [X.] verzocht het verschuldigde binnen 14 dagen over te maken naar rekeningnummer [rekeningnummer] ten name van Gertainer BV.

(ix) Op 22 november 1996 is Gertainer BV in staat van faillissement verklaard, met aanstelling van mr. C.J. Spitters tot curator.

(x) Bij brief van 4 december 1996 (prod. 4 bij inleidende dagvaarding) heeft de Bank de curator medegedeeld dat zij uit hoofde van de aan Gertainer BV verleende kredietfaciliteit van de failliet te vorderen heeft een bedrag van f 221.399,21, bestaande uit een krediet in rekening-courant van f 87.158,99 en een tweetal leningen van in totaal f 134.240,22, en de curator verzocht het bedrag van f 221.399,21 op te nemen in de lijst van voorlopig erkende schuldvorderingen. Deze vordering is nader gespecificeerd in een interne brief van de Bank van 28 november 1996 (prod. 8 bij conclusie van repliek in conventie, conclusie van antwoord in reconventie). Het bedrag van rekening-courantkrediet betreft blijkens deze specificatie de debetstand van de rekening-courantrekening per 22 november 1996 ten bedrage van f 85.551,33, vermeerderd met rente en kosten ten bedrage van f 1.607,66. De restant hoofdsom van de twee leningen was blijkens deze interne brief f 71.250 (lening nr. [leningnummer 1.]), te vermeerderen met rente ad f 676,58, respectievelijk f 61.750 (lening nr. [leningnummer 2.]), te vermeerderen met rente ad f 563,64.

(xi) De Bank heeft [X.] bij brief van 3 januari 2000 (prod. 12 bij conclusie van repliek in conventie, conclusie van antwoord in reconventie) verzocht in ieder geval het niet betwiste deel van de verpande vordering aan de Bank te betalen en aangekondigd dat, indien[X.] hiertoe in gebreke blijft, vanaf 15 maart 2000 wettelijke rente in rekening zal worden gebracht.

(xii) Bij brief van 2 oktober 2000 (prod. 2 bij conclusie van antwoord in conventie, conclusie van eis in reconventie) heeft de Bank de toenmalige advocaat van [X.], mr. L.J.P.E. Corten, medegedeeld dat de vordering op [X.] volgens de pandlijst van 12 november 1996 f 83.561,56 bedraagt, dat de Bank akkoord gaat met een verrekening van f 4.000 aan huurpenningen en dat [X.] derhalve dient te voldoen een bedrag van f 79.561,56, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 15 maart 2000. De Bank heeft bij deze brief voorts medegedeeld dat zij voorlopig akkoord gaat met de door mr. Corten voorgestelde afbetalingsregeling van f 1.000 per maand, zulks met ingang van 1 oktober 2000.

(xiv) De Bank heeft bij brief van 6 november 2000 (prod. 11 bij conclusie van repliek in conventie, conclusie van antwoord in reconventie) mr. Corten medegedeeld dat de curator de door [X.] ingediende vorderingen niet erkent en dat de Bank dan ook vasthoudt aan de vordering zoals vastgelegd in de brief van 2 oktober 2000. De Bank heeft bij deze brief voorts medegedeeld dat indien niet per omgaande aan de afbetalingsregeling wordt voldaan, incassomaatregelen zullen worden getroffen.

(xv) [X.] heeft uit hoofde van de met Bank overeengekomen betalingsregeling in de periode van 3 januari 2001 tot en met 14 juli 2003 in totaal € 12.705,36 aan de Bank betaald (prod. 15 bij akte na tussenvonnis van 21 februari 2007).

(xvi) Het faillissement van Gertainer BV is op 25 mei 2004 opgehouden te bestaan wegens de toestand van de boedel (prod. 1 bij conclusie van antwoord in conventie, conclusie van eis in reconventie).

4.3. De Bank heeft [X.] bij inleidende dagvaarding van 2 november 2005 in rechte betrokken en gevorderd dat [X.] zal worden veroordeeld tot betaling van € 34.749,87, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 31 juli 2005 en proceskosten, waaronder de kosten van het conservatoir beslag. Het bedrag van € 34.749,87 betreft, aldus de Bank, de vordering van Gertainer BV op[X.] van € 37.918,58 (f 83.561,56), verminderd met de door [X.] aan de Bank verrichte deelbetalingen van in totaal € 12.705,36, vermeerderd met de wettelijke rente over de periode 1 oktober 2000 tot en met 31 juli 2005.

4.4. [X.] heeft tegen deze vordering gemotiveerd verweerd gevoerd en in reconventie gevorderd dat de Bank zal worden veroordeeld tot terugbetaling van € 12.705,36, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag van de respectieve deelbetalingen en proceskosten. De Bank heeft in reconventie verweer gevoerd.

4.5. De rechtbank heeft in de tussenvonnissen van 10 januari 2007 en 28 november 2007 overwogen dat uit de door Bank overgelegde stukken nog niet blijkt dat de pandakte die de Bank op 13 november 1996 ter registratie heeft aangeboden aan de Belastingdienst, de op 12 november 1996 gedateerde pandlijst betreft die Gertainer BV aan de Bank heeft verstrekt. De rechtbank heeft bij eindvonnis, bij gebreke van nadere gegevens waaruit blijkt dat de pandlijst van 12 november 1996 op 13 november 1996 zou zijn geregistreerd, geoordeeld dat er geen rechtsgeldig pandrecht is gevestigd op de vordering van Gertainer BV op [X.]. De rechtbank heeft de vordering in conventie daarom afgewezen. De rechtbank heeft het in reconventie gevorderde bedrag van € 12.705,36 toegewezen omdat [X.] dit bedrag bij gebreke van een geldig pandrecht zonder rechtsgrond en derhalve onverschuldigd aan de Bank had betaald. De Bank is voorts veroordeeld in de proceskosten in conventie en reconventie.

4.7. Het hof overweegt als volgt.

4.7.1. Ingevolge artikel 3:237 lid 1 BW kan een pandrecht worden gevestigd bij geregistreerde onderhandse akte. Daartoe dient, zoals hier aan de orde, de onderhandse pandakte (door de rechtbank aangeduid als pandlijst), waarop de pandlijst wordt gespecificeerd door vermelding van de eerste en laatste debiteur, te worden geregistreerd bij de Belastingdienst.

4.7.2. Vast staat dat Gertainer BV de Bank een op 12 november 1996 gedateerde pandakte heeft verstrekt, waarop de pandlijst is gespecificeerd door vermelding van de eerste debiteur, [X.], en de laatste debiteur, [Y.]. Vast staat tevens dat de Bank op 13 november 1996 één onderhandse pandakte ter registratie heeft aangeboden bij de inspecteur van de Belastingdienst en deze daarvan een ontvangstbewijs heeft verstrekt. Het hof deelt het oordeel van de rechtbank dat uit dit ontvangstbewijs niet blijkt dat de pandakte die de Bank op 13 november 1996 ter registratie heeft aangeboden de op 12 november 1996 gedateerde pandakte betrof. Ook uit de door de Bank na tussenvonnissen overgelegde brief van 13 november 1996, waaruit blijkt dat zij een pandakte ter registratie aanbiedt (prod. 14 bij akte na tussenvonnis van 21 februari 2007), de door Bank overgelegde interne stukken en daarop gegeven toelichting, volgt naar ’s hof oordeel niet dat de pandakte van 12 november 1996 op 13 november 1996 ter registratie is aangeboden. De rechtbank heeft derhalve terecht en op goede gronden, gelet op de voor haar beschikbare gegevens, geoordeeld dat het in rechte ervoor moet worden gehouden dat de Bank geen pandrecht heeft verkregen op de vordering van Gertainer BV op [X.]. Grief I in principaal appel faalt in zoverre.

4.7.3. De Bank heeft in hoger beroep een brief overgelegd van de inspecteur van de Belastingdienst [Z.] van 16 december 2008. In deze brief schrijft de inspecteur onder verwijzing naar de bijgevoegde uitdraai van de bij de Belastingdienst gearchiveerde onderhandse akte dat de Bank “op 13 december 1996” één pandlijst ter registratie heeft aangeboden, met daarop als eerste debiteur vermeld [X.]. Het hof merkt op dat uit de gearchiveerde onderhandse akte evident blijkt dat de Bank deze pandakte op 13 november 1996 heeft aangeboden, zodat de in de brief van de Belastingdienst genoemde datum van 13 december 1996 op een vergissing moet berusten. De datum van 13 november 1996 strookt bovendien met de datum van meergenoemd ontvangstbewijs van de Belastingdienst. Gelet op het feit dat uit de brief van de Belastingdienst van 16 december 2008, in onderlinge samenhang bezien met de bijgevoegde uitdraai van de gearchiveerde onderhandse pandakte, blijkt dat de Bank op 13 november 1996 bij de Belastingdienst één pandakte ter registratie heeft aangeboden waarop als eerste debiteur is vermeld [X.], en voorts vast staat dat Gertainer BV daags daarvoor, op 12 november 1996 een akte van inpandgeving heeft verstrekt aan de Bank, waarop [X.] eveneens als eerste debiteur is vermeld, is het hof van oordeel dat de Bank genoegzaam heeft aangetoond dat het deze pandakte van 12 november 1996 is geweest die zij op 13 november 1996 aan de Belastingdienst ter registratie heeft aangeboden. Het verweer van [X.] dat uit de gearchiveerde onderhandse akte geen enkele verwijzing naar de pandakte van 12 november 1996 blijkt, wordt gelet op het vorenstaande verworpen.

4.7.4. [X.] heeft met zijn incidentele grief betoogd dat het bewijs van registratie alleen kan worden geleverd door een verklaring van registratie als bedoeld in artikel 18 leden 1 en 4 van de Uitvoeringsbeschikking Registratiewet 1970, dat het ontvangstbewijs van de Belastingdienst van 13 november 1996 niet aan de eisen van dit artikel voldoet, en dat dit bewijs niet kan worden geleverd door het overleggen van een uittreksel uit het betreffende register van registratie. Deze grief faalt. Uit de Registratiewet 1970 noch uit de Uitvoeringsbeschikking Registratiewet 1970 blijkt dat het bewijs van registratie dient te worden geleverd door het stellen van een verklaring van registratie op de pandakte zoals omschreven in artikel 18 van de Uitvoeringbeschikking Registratiewet 1970.

4.7.5. De stelling van [X.] dat het eerst bij gelegenheid van hoger beroep in het geding brengen van bovengenoemde brief van de Belastingdienst van 16 december 2008 in strijd is met de eisen van een goede procesorde, deelt het hof niet.[X.] miskent hiermee dat het hoger beroep mede kan dienen tot herstel van fouten en misslagen van (een van) partijen in eerste aanleg.

4.7.6. Uit het vorenstaande volgt dat de Bank op 13 november 1996 een rechtsgeldig pandrecht heeft verkregen op de vordering van Gertainer BV op [X.]. De in principaal aangedragen grieven I en II slagen in zoverre.

4.9. Het slagen van deze grieven brengt mee dat het hof de in eerste aanleg verworpen en niet behandelde weren die in hoger beroep niet zijn prijsgegeven, opnieuw dient te beoordelen, voor zover het hoger beroep de toewijsbaarheid van die vordering opnieuw aan de orde stelt.

4.10. [X.] heeft in eerste aanleg ten verwere aangevoerd dat de Bank niet heeft aangetoond dat haar vorderingen op Gertainer BV, die met pandrecht waren bezwaard, nog bestaan.

4.11. Het hof overweegt als volgt.

4.11.1. Uit de stamakte van 24 januari 1992 en de tussen de Bank en Gertainer BV op of omstreeks 12 februari 1996 gesloten overeenkomst blijkt dat de Bank aan Gertainer BV twee nieuwe geldleningen heeft verstrekt van € 75.000 respectievelijk f 65.000, dat het bestaande krediet in rekening-courant werd gehandhaafd op f 125.000, en dat Gertainer BV zich jegens de Bank heeft verbonden om haar bestaande en toekomstige vorderingen op derden aan de Bank te verpanden. Vast staat dat de Bank de curator op 4 december 1996 heeft medegedeeld dat zij van Gertainer BV te vorderen heeft een bedrag van f 221.399,21, bestaande uit het verleende krediet in rekening-courant van f 87.158,99 en twee geldleningen van in totaal f 134.240,22, inclusief rente, kosten en eventuele funding-break schade tot aan de faillissementsdatum. Zoals het hof hiervoor in rov. 4.2. sub (x) heeft vermeld bedroeg volgens de Bank het rekening-courantkrediet op 22 november 1996 f 85.551,33, exclusief rente en kosten en de restant hoofdsom van de twee geldleningen f 71.250 (lening nr. [leningnummer 1.]) respectievelijk f 61.750 (lening nr. [leningnummer 2.]), exclusief rente.

4.12. [X.] heeft betoogd dat de vordering van Gertainer BV op [X.] grotendeels teniet is gegaan door verrekening van drie tegenvorderingen van[X.] op Gertainer BV. [X.] heeft daartoe verwezen naar de op 18 maart 1996 door Gertainer BV en [X.] voor akkoord getekende verklaring, waaruit, aldus [X.], volgt dat de aan hem door Gertainer BV toegekende ontslagvergoeding van f 25.000, de vergoeding voor door hem te verrichten freelance-werkzaamheden en de maandelijkse door Gertainer BV aan [X.] te betalingen huurpenningen voor een bedrag van f 1.000 per maand, met de vordering van Gertainer BV op [X.] zouden worden verrekend. [X.] heeft voorts gewezen op de verklaring van Gertainer BV van 1 juli 1996 waaruit blijkt dat door [X.] in de maand juni 1996 werkzaamheden zijn verricht tot een bedrag van f 13.212, en dat ook dit bedrag in mindering zou strekken op de vordering van Gertainer BV op [X.]. De Bank heeft de beweerde vorderingen van[X.] op Gertainer BV gemotiveerd bestreden.

4.13. Het hof overweegt als volgt.

4.13.1. Naar het oordeel van het hof heeft [X.] met de door hem overgelegde verklaringen van Gertainer BV van 18 maart en 1 juli 1996 de door hem gestelde tegenvorderingen op Gertainer BV nog niet bewezen. De stelling van [X.] dat de curator geen kennis heeft genomen van de verklaring van 18 maart 1996 van Gertainer BV leidt niet tot een ander oordeel. De curator was blijkens zijn brief van 19 oktober 2000 immers van deze beweerde afspraak op de hoogte door notulen van Gertainer BV, waarvan inhoud exact overeenkomt met de op 18 maart 1996 getekende verklaring van Gertainer BV. Uit de brief van de curator van 19 oktober 2000 blijkt bovendien dat de curator de vordering van f 25.000 niet heeft erkend omdat [X.] op eigen verzoek zou zijn teruggetreden en dat daarbij geen vergoeding zou passen.[X.] heeft, ondanks dat hij door de rechtbank daartoe in de gelegenheid is gesteld, geen nadere bescheiden omtrent zijn ontslag overgelegd omdat hij deze, naar zijn zeggen, niet meer had. De verklaring van Gertainer BV van 1 juli 1996, waarin zij verklaart dat [X.] een vergoeding voor de door hem verrichte werkzaamheden zou toekomen van f 13.212 heeft de curator evenmin erkend, omdat het de curator niet duidelijk was welke werkzaamheden destijds door [X.] zouden zijn verricht. [X.] heeft de aard van de gestelde werkzaamheden weliswaar toegelicht bij conclusie van dupliek in conventie, doch de Bank heeft zulks betwist, daartoe stellende dat het voormalige hoofd van de werkplaats van Gertainer BV, de heer [B.], zich niet kon herinneren dat [X.] in de maand juni 1996 20 dagen van 9 uren per dag voor Gertainer BV zou hebben gewerkt. De curator heeft blijkens voornoemde brief de vordering van [X.] ter zake van de huurpenningen ook niet erkend, omdat deze vordering niet voorkwam op de crediteurenlijst van Gertainer BV van 8 november 1996, hetgeen [X.] ook overigens niet heeft betwist. Nu de beweerde vorderingen van [X.] op Gertainer BV door de Bank gelet op het voorgaande gemotiveerd zijn betwist en de gegrondheid van deze vorderingen niet op eenvoudige wijze is vast te stellen, en de vordering van de Bank op [X.] voor toewijzing vatbaar is, wordt het door [X.] bij wijze van verweer gedane beroep op verrekening gepasseerd.

4.13.2. [X.] heeft nog naar voren gebracht dat de Bank blijkens haar brief van 2 oktober 2000 akkoord is gegaan met een verrekening van f 4.000 aan huurpenningen, en dat de Bank hierop niet kan terugkomen. Dit verweer faalt. De Bank heeft bij brief van 6 november 2000 mr. Corten bericht dat de curator de door [X.] ingediende vorderingen op Gertainer BV niet accepteert en dat de Bank dan ook vasthoudt aan de vordering zoals vastgelegd in haar brief van 2 oktober 2000. Deze zinsnede kan naar het oordeel van het hof niet anders worden begrepen dan als inhoudende dat de Bank de aan haar verpande vordering op [X.] wilde handhaven op het in de pandlijst genoemde bedrag van f 83.561,56, en welk bedrag de Bank ook in rechte vordert. Het hof vermag niet in te zien waarom de Bank nadat zij, na haar eerdere akkoordverklaring in de brief van 2 oktober 2000, kennis nam van de brief van de curator van 19 oktober 2000 dat op de crediteurenlijst geen vordering van [X.] op Gertainer BV ter zake huur voorkwam, niet op haar schreden mocht terugkeren.

4.15. Het verweer van [X.] dat op grond van de met de Bank getroffen betalingsregeling van verzuim en daardoor van verschuldigdheid van rente geen sprake kan zijn wordt verworpen. Uit de brief van de Bank van 2 oktober 2000 blijkt slechts dat de Bank heeft ingestemd met een door mr. Corten namens [X.] voorgestelde betalingsregeling van f 1.000 per maand, met ingang van 1 oktober 2000, maar niet dat de Bank afzag van de aan haar verpande vordering en de daarover verschuldigde rente. In deze brief is immers met zoveel woorden vermeld dat [X.] een bedrag van f 79.561,56 aan de Bank diende te voldoen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 15 maart 2000. Zoals het hof hiervoor reeds heeft overwogen is de Bank bij brief van 6 november 2000 teruggekomen op het bedrag van f 79.561,56 in die zin dat zij vasthield aan haar vordering op [X.] overeenkomstig de pandlijst van 12 november 1996 van f 83.561,56.

5. De uitspraak

Het hof:

op het principaal en incidenteel appel

bekrachtigt de tussenvonnissen van 10 januari 2007 en 28 november 2007;

vernietigt het eindvonnis van 24 september 2008;

en opnieuw rechtdoende:

veroordeelt [X.] tot betaling aan de Bank van een bedrag van € 34.749,87, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 31 juli 2005 tot aan de dag der voldoening;

veroordeelt [X.] tot terugbetaling aan de Bank van een bedrag van € 12.705,36, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag waarop de Bank dit bedrag aan [X.] heeft betaald tot aan de dag der voldoening;

Veroordeelt [X.] tot terugbetaling aan de Bank van de door de Bank aan [X.] betaalde proceskosten inzake de eerste aanleg, welke tot aan het tussenvonnis van 28 november 2007 worden begroot in conventie op € 765 aan verschotten en € 2.026,50 aan kosten advocaat, en in reconventie op nihil aan verschotten en € 579 aan kosten advocaat;

veroordeelt de Bank in de proceskosten van het principaal appel, welke aan de zijde van [X.] tot op heden worden begroot op € 1.045 aan verschotten en € 1.158 aan kosten advocaat;

wijst de vordering van de Bank voor het overige af.

Dit arrest is gewezen door mrs. Begheyn, Hendriks-Jansen en Riemens en in het openbaar uitgesproken door de rolraadsheer op 20 april 2010.