Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 13-06-2013, CA3478, 200.124.553

GERECHTSHOF ARNHEM-LEEUWARDEN

locatie Arnhem

zaaknummer gerechtshof: 200.124.553

(insolventienummer rechtbank Oost-Nederland, zittingsplaats Almelo: 08/10/233 R)

[verzoekster],

wonende te [woonplaats],

appellante,

advocaat: mr. R.E. Schepers.

3.1 Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is het hof het volgende gebleken.

[verzoekster], geboren op [geboortedatum] 1969, is gehuwd geweest. Uit dat door echtscheiding op

[datum] 1995 geëindigde huwelijk zijn twee kinderen geboren: een zoon (thans 20 jaar) en een dochter (thans 18 jaar). De zoon van [verzoekster] woont niet meer thuis; de dochter, die studeert en studiefinanciering ontvangt en een bijbaantje heeft, wel. De voormalige echtgenoot van [verzoekster] woont in Duitsland en heeft sinds de echtscheiding een onderhouds-verplichting jegens voornoemde kinderen. Blijkens de bijlage bij de brief van het LBIO aan [verzoekster] van 1 mei 2013 is van de voormalige echtgenoot van [verzoekster] in de periode maart 2005 tot en met 22 april 2013 in totaal een bedrag van € 12.051,82 aan verschuldigde alimentatie ten behoeve van de kinderen gevorderd, van welk bedrag € 1.714,65 is voldaan, zodat het openstaande saldo nog € 10.337,17 bedraagt.

[verzoekster] is werkzaam als onderwijsassistente gedurende 28 uur per week. Eind 2011 is [verzoekster] in het ziekenhuis opgenomen wegens borstkanker. In december 2011 is zij hieraan geopereerd.

3.2 De rechtbank heeft de wettelijke schuldsaneringsregeling ten aanzien van [verzoekster]

tussentijds beëindigd, kort gezegd, omdat [verzoekster] is tekortgeschoten in de nakoming van haar uit de schuldsaneringsregeling voortvloeiende verplichtingen. Daartoe heeft de rechtbank overwogen dat [verzoekster] niet aan haar informatieplicht heeft voldaan en evenmin aan de verplichting om het inkomen boven het vrij te laten bedrag af te dragen aan de boedel, waardoor een grote boedelachterstand is ontstaan, en dat [verzoekster] heeft getracht haar schuldeisers te benadelen door haar ontvangen alimentatie en de in 2011 en 2012 ontvangen eindejaarsuitkeringen buiten de boedel te houden.

3.4 Ten aanzien van de informatieverplichting geldt voor [verzoekster] dat deze verplichting in het kader van de schuldsaneringsregeling - kort gezegd - inhoudt dat zij de bewindvoerder gevraagd en ongevraagd op de hoogte dient te houden van alle relevante informatie. In dat verband is het hof van oordeel dat [verzoekster] in elk geval twee als essentieel aan te merken feiten niet heeft gemeld aan de bewindvoerder. Het eerste feit ziet op de niet door [verzoekster] aan de bewindvoerder gedane melding van de voorgenomen verhuizing per 1 mei 2013. Pas eind mei 2013, toen de verhuizing inmiddels was gerealiseerd, is de bewindvoerder via een e-mail van [verzoekster] daarvan op de hoogte gebracht. Naast het feit dat [verzoekster] de bewindvoerder voor een voldongen feit heeft gesteld door zonder toestemming vooraf te verhuizen, welke verhuizing nota bene heeft plaatsgehad na de zitting bij de rechtbank die tot de tussentijdse beëindiging van haar schuldsaneringsregeling heeft geleid, moet [verzoekster] voorts worden aangerekend dat

zij - naar zij ter zitting van het hof heeft verklaard - per 1 mei 2013 een aanzienlijk hoger bedrag aan huur dient te betalen dan voor die datum. Gezien de verplichtingen die [verzoekster] jegens haar schuldeisers had (en heeft), is het hof van oordeel dat [verzoekster] deze gang van zaken ernstig moet worden aangerekend.

Het tweede feit betreft de door [verzoekster] vanaf mei 2012 van haar voormalige echtgenoot ontvangen (steeds wisselende bedragen aan) alimentatie. Vaststaat dat [verzoekster] na ontvangst van de alimentatie de bewindvoerder daarvan niet onmiddellijk op de hoogte heeft gebracht en dat zij de bedragen die zij op haar rekening kreeg overgemaakt niet op de boedelrekening heeft gestort, zoals had gemoeten. Zelfs tijdens een gesprek in juli 2012, twee maanden na de eerste ontvangst van alimentatie, heeft [verzoekster] de bewindvoerder niet laten weten dat zij daadwerkelijk alimentatie ontving. Dat de bewindvoerder(s) volgens de stelling van [verzoekster] op de hoogte had(den) kunnen zijn van de door haar ontvangen alimentatie door middel van de door [verzoekster] verstrekte bankafschriften, doet niet af aan de actieve informatieplicht die voor [verzoekster] op dit punt bestond en waarin zij dus tekort is geschoten.

3.5 Voorts is het hof van oordeel dat [verzoekster] moet worden verweten dat zij de in 2011 en 2012 ontvangen eindejaarsuitkering niet heeft afgedragen aan de boedel, of op zijn minst hierover in overleg is getreden met de bewindvoerder(s), maar deze uitkeringen voor eigen doeleinden heeft gebruikt. Als rechtvaardiging voor haar handelwijze heeft [verzoekster] aangevoerd dat zij met betrekking tot de bestemming van de aan haar uitgekeerde eindejaarsuitkeringen geen bericht had ontvangen van de bewindvoerder(s) en dat zij gelet op het feit dat zij over het jaar 2010 een deel van de eindejaarsuitkering (€ 700,-) mocht behouden, afgezet tegen haar ongewijzigd gebleven inkomenssituatie, erop heeft vertrouwd dat de door haar in 2011 en 2012 ontvangen eindejaarsuitkeringen niet behoefden te worden afgedragen. Deze argumenten kunnen naar het oordeel van het hof het hierin aan [verzoekster] te maken verwijt niet, althans in onvoldoende mate, opzij zetten. Daartoe acht het hof reeds doorslaggevend het gegeven dat [verzoekster] over 2010 gehouden was een deel van de haar uitgekeerde eindejaarsuit-kering aan de boedel af te dragen. Met deze wetenschap had [verzoekster] moeten begrijpen dat de eindejaarsuitkering een inkomensbestanddeel is, waarover zij in beginsel niet zelfstandig mag beschikken.