Gerechtshof Amsterdam, 27-10-2020, ECLI:NL:GHAMS:2020:2915, 200.213.980/01

Zij voeren aan dat de bank inzicht dient te geven in de beleidswijziging bij Bodemgoed, zodat zij kunnen controleren of het thans geldende beleid correct is uitgevoerd. Zij voeren verder aan dat de bank de omvang van de door haar gestelde boekwinst van € 62.323,53 onvoldoende met stukken heeft onderbouwd. Zij betwisten meer in het bijzonder de door de bank gestelde aankoopprijs op de veiling van € 340.000,-, de veilingkosten van € 16.276,02, de overdrachtsbelasting van € 19.953,- en de aanvullende kosten van € 49.225,82. Daarnaast betwisten zij in algemene zin dat de bank de overdrachtsbelasting, de veilingkosten en de aanvullende kosten ten laste van [appellanten] . kan brengen. Tot slot werpen zij de vraag op of het pand wel voor een marktconforme prijs is verkocht.

De bank betoogt in haar antwoordakte aan de hand van een productie dat het pand niet voor een betere prijs kon worden verkocht. Voorts licht zij bij haar antwoordakte het huidige beleid bij Bodemgoed toe – onder overlegging van het relevante deel van de schriftelijke vastlegging daarvan – en stelt zij gemotiveerd dat zij dit beleid juist heeft toegepast. De bank legt daarbij onder meer een nota van afrekening van notaris mr. [A] aan Bodemgoed d.d. 8 mei 2014 over.

Nu [appellanten] . geen gebruik hebben gemaakt van de geboden gelegenheid om op deze producties te reageren, dient het hof voorbij te gaan aan hun onder 2.3.1 vermelde stellingen. Daartoe wordt als volgt overwogen.

Uit de genoemde nota van afrekening – waarvan de inhoud door [appellanten] . niet is betwist – blijkt dat Bodemgoed in totaal € 385.284,35 aan de notaris heeft moeten betalen voor de aankoop van het bedrijfspand (te weten een aankoopprijs van € 340.000,-, overdrachtsbelasting van € 19.953,-, overige kosten (waaronder het honorarium van de notaris) van ruim € 16.000,- en, tot slot, achterstallige servicekosten tot een bedrag van € 9.013,22). Uit de door de bank in het geding gebrachte schriftelijke vastlegging van het beleid bij Bodemgoed blijkt dat eventuele winst bij verkoop coulancehalve in mindering kan worden gebracht op de restschuld van de klant. Onder winst wordt in dit verband verstaan – zo blijkt uit diezelfde productie van de bank – het verschil tussen de verkoopprijs en alle inkoopkosten, waaronder, naast andere kosten, alle kosten die uit de vermelde nota van afrekening blijken. Of er nog andere inkoopkosten zijn en/of in aftrek te brengen beheerskosten van Bodemgoed – zoals door de bank in haar akte gesteld – kan, zoals hierna zal blijken, in het midden blijven. De daadwerkelijke verkoopopbrengst van € 487.778,37 is door de bank reeds bij memorie van antwoord onderbouwd en door [appellanten] . bij akte niet betwist. Een en ander betekent dat de te verrekenen winst bij verkoop op grond van de (gestelde) toezegging in ieder geval niet meer bedraagt dan € 487.778,37 - € 385.284,35 = € 102.494,02.

De bank heeft gesteld dat deze winst in mindering moet worden gebracht op de restantschuld van beheersmaatschappij en werkmaatschappij, en dus niet op de schuld van [appellanten] . jegens Rabobank uit hoofde van hun hoofdelijk medeschuldenaarschap dan wel de borgtocht van [appellant 1] . [appellanten] . hebben dit niet – althans niet in de vereiste concrete zin – in hun akte betwist, zodat daarvan moet worden uitgegaan. De restantschuld van deze vennootschappen inclusief rente bedroeg per 26 september 2017, naar Rabobank onbetwist heeft gesteld, € 463.859,52. Na aftrek van de winst bij verkoop van het bedrijfspand resteert daarvan per 26 september 2017 dus ten minste € 463.859,52 - € 102.494,02 = € 361.365,50.

De borgtocht die [appellant 1] voor een bedrag van € 200.000,- heeft afgegeven geldt voor deze gehele restantschuld. Daarnaast zijn [appellanten] . hoofdelijk aansprakelijk voor het resterende obligo onder lening .878 ten name van beheersmaatschappij, groot € 50.068,02 (het hof begrijpt dat de bank de winst geheel op lening .335 heeft afgeboekt). De door [appellanten] . gestelde toezegging van de bank tot afboeking van de winst bij verkoop van het bedrijfspand kan derhalve niet afdoen aan aansprakelijkheid van [appellant 1] uit borgtocht tot een bedrag van € 200.000,- en evenmin aan de hoofdelijke aansprakelijkheid van [appellanten] . voor genoemd obligo van € 50.068,02. In het tussenarrest werd (onder 3.8) al beslist dat de bank een afboeking in beginsel mag verrichten op een wijze die voor haar het gunstigst is. Gesteld noch gebleken is dat de bank de winst bij verkoop van het bedrijfspand bij wijze van uitzondering op deze regel niettemin op het resterende obligo onder lening .878 had moeten afboeken. Grief 1 faalt derhalve.