Gerechtshof Amsterdam, 01-03-2011, BP7904, 200.007.077-01

ARREST

in de zaak van:

t e g e n

1. Het geding in hoger beroep

1.1 Partijen worden hierna [ Appellant ] en [ X ] genoemd. [ Appel-lant ] is bij exploot van 14 februari 2008 in hoger beroep gekomen van een vonnis dat door de rechtbank te Assen onder nummer 61331 / HA ZA 07-197 tussen partijen is gewezen en dat is uitgesproken op 14 november 2007, met dagvaarding van [ X ] voor dit hof.

1.2 Ingevolge het tussenarrest van 25 juni 2008 van dit hof heeft een comparitie van partijen plaatsgevonden. Dat heeft niet geleid tot een dading. [ Appellant ] heeft vervolgens bij memorie grieven tegen het vonnis waarvan beroep aangevoerd, een bewijsaanbod gedaan en een productie in het geding gebracht, met conclusie – kort gezegd – tot vernietiging van het bestreden vonnis en afwijzing van de oor-spronkelijke vordering van [ X ], met haar veroordeling, uitvoerbaar bij voorraad, tot betaling van de proceskosten.

1.3 [ X ] heeft daarop bij memorie van antwoord de grieven bestreden en een bewijsaanbod gedaan, met conclusie tot bekrachtiging van het vonnis met veroordeling, uitvoerbaar bij voorraad, van [ Appellant ] in de kosten van het appel.

1.4 Ten slotte hebben partijen het hof gevraagd arrest te wijzen.

2. Waarvan het hof uitgaat

2.1 [ Appellant ] heeft in 2004 aan architect [ naam architect ], verder: [ architect ], opdracht gegeven een ontwerp te verzorgen voor de uitbreiding van de bungalow van [ Appellant ]. [ architect ] heeft in dat kader geadviseerd om een natuursteenvloer te laten leg-gen. [ Appellant ] en zijn echtgenote zijn – in ieder geval één maal – in gezelschap van [ architect ] bij [ X ] geweest om natuursteen-vloeren te bekijken. Ter zake van de daaruit voortvloeiende bestel-ling is door [ X ] aan [ Appellant ] gefactureerd. Deze factuur is door [ Appellant ] aan [ X ] voldaan.

2.2 Ongeveer twee à drie maanden na de levering van die vloer heeft [ architect ] voor de keuken van [ Appellant ] een natuurstenen aan-rechtblad en twee wastafelplaten besteld bij [ X ]. Ook deze bestel-ling is aan [ Appellant ] gefactureerd.

2.3 [ X ] heeft [ Appellant ] gedagvaard tot betaling van € 6.366,50 in hoofdsom in verband met deze levering.

2.4 De rechtbank heeft de vordering toegewezen. Kort gezegd overwoog de rechtbank daartoe dat [ X ] onder de gegeven omstandigheden rede-lijkerwijs mocht aannemen dat [ architect ] over een toereikende volmacht van [ Appellant ] beschikte om het aanrechtblad c.a. namens [ X ] te bestellen.

3. Behandeling van het hoger beroep

3.1 Naar de kern genomen vallen de grieven het oordeel van de recht-bank aan dat [ Appellant ] geen beroep toekomt op de onjuistheid van de veronderstelling van [ X ] dat aan [ architect ] een toereikende volmacht was verleend.

3.2 Daartoe voert [ Appellant ] onder grief I aan dat eerder niet [ architect ] de natuursteenvloer bij [ X ] heeft besteld maar, [ Ap-pellant ] zelf. Onder II wijst [ Appellant ] erop dat aan de bestel-ling van de natuursteenvloer een prijsopgave van [ X ] aan hem voor-af ging en [ Appellant ] ook zelf het materiaal bij [ X ] heeft uit-gezocht. Dat was niet het geval bij het aanrechtblad c.s. In de ar-bitrageprocedure tussen [ architect ] en [ Appellant ] heeft [ ar-chitect ] betaling van onder andere de onderhavige factuur gevor-derd. Naar luid van grief III was het verschil in opdracht tussen de levering en het leggen van de natuursteenvloer enerzijds en de be-stelling van het aanrechtblad c.a., anders dan de rechtbank over-woog, wel duidelijk.

3.3 Het hof stelt voorop dat niet voldoende gemotiveerd gesteld is dat [ architect ] door [ Appellant ] gevolmachtigd was om het aan-rechtblad c.a. te bestellen. De bij comparitie van partijen in eer-ste aanleg betrokken stelling dat [ architect ], namens [ Appellant ], eerder opdracht had gegeven voor de levering van een natuursteen-vloer – een stelling die [ Appellant ] betwist – is daartoe onvol-doende. De vraag is dus of ingevolge artikel 3:61 lid 3 BW op grond van een verklaring of gedraging door [ Appellant ] [ X ] heeft aan-genomen en onder de gegeven omstandigheden redelijkerwijze mocht aannemen dat een toereikende volmacht door [ Appellant ] was ver-leend. Daarbij moet uitgangspunt zijn dat voor toerekening van schijn van volmacht aan de vertegenwoordigde ook plaats kan zijn in-geval [ X ] gerechtvaardigd heeft vertrouwd op volmachtverlening aan [ architect ] op grond van feiten en omstandigheden die voor risico van [ Appellant ] komen en waaruit naar verkeersopvattingen zodanige schijn van vertegenwoordigingsbevoegdheid kan worden afgeleid. De stelplicht ter zake ligt op [ X ].

3.4 Hetgeen [ X ] ter motivering van haar stelling heeft aangevoerd en ter onderbouwing daarvan heeft overgelegd kan de conclusie van schijn van volmachtverlening evenwel niet dragen.

3.6 Het vonnis moet daarom worden vernietigd. Als de in het ongelijk te stellen partij zal [ X ] de proceskosten van [ Appellant ] in eerste aanleg en in hoger beroep moeten vergoeden.

4. Beslissing

Het hof:

vernietigt het bestreden vonnis;

opnieuw rechtdoende:

wijst de vordering af;

veroordeelt [ X ] in de kosten van beide instanties en begroot die kosten, voor zover tot heden aan de zijde van [ Appellant ] gevallen in eerste aanleg op € 300,-- aan verschotten en € 768,-- aan salaris advocaat en in hoger beroep op € 491,44 aan verschotten en € 1.264,-- aan salaris advocaat;

verklaart deze kostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad.