Centrale Raad van Beroep, 28-05-2025, ECLI:NL:CRVB:2025:833, 23/2877 WIA-T

Appellant ontvangt sinds 28 april 2008 een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA), gebaseerd op een arbeidsongeschiktheidspercentage van 80-100%. Naar aanleiding van een fraudemelding van het Haags Economisch Interventie Team van 27 augustus 2019 dat appellant was aangetroffen in bedrijfskleding in de [winkel] waarvan zijn echtgenote eigenaresse is, heeft het Uwv onderzoek verricht. Het Uwv heeft onder meer waarnemingen gedaan bij de [winkel] , een getuige gehoord, internetonderzoek verricht en de themaonderzoeker van het Uwv heeft appellant gesproken op 4 november 2019 en 25 november 2019. Bij het laatste gesprek heeft appellant zich bij nagenoeg alle vragen op zijn zwijgrecht beroepen. De resultaten van het onderzoek zijn neergelegd in de onderzoeksrapporten van 28 november 2019, 14 mei 2020 en 14 januari 2021.

Het Uwv heeft in de onderzoeksresultaten aanleiding gezien om bij besluit van 28 september 2021 de WIA-uitkering van appellant te herzien over de periode van 1 september 2015 tot en met 30 september 2021 en over deze periode een bedrag van € 44.106,87 aan WIA-uitkering van appellant terug te vorderen. Het Uwv heeft aan dat besluit ten grondslag gelegd dat appellant op geld waardeerbare arbeid heeft verricht. Het Uwv heeft de uitkering opnieuw vastgesteld. Daarbij is het Uwv uitgegaan van het wettelijk minimumloon en 20 werkzame uren per week in de onderneming van zijn echtgenote. Appellant heeft geweigerd nader te verklaren over de omvang van de gewerkte uren.

De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard en daarmee het bestreden besluit in stand gelaten. Hiertoe heeft de rechtbank overwogen dat het Uwv terecht heeft vastgesteld dat appellant de inlichtingenplicht heeft geschonden. Onder verwijzing naar rechtspraak van de Raad¹ heeft de rechtbank overwogen dat de aanwezigheid op een werkplek tijdens reguliere arbeidsuren veronderstelt dat de desbetreffende persoon ook daadwerkelijk op geld waardeerbare arbeid heeft verricht. Het is aan die persoon om het tegendeel aannemelijk te maken.

De rechtbank ziet verder geen reden om aan te nemen dat het Uwv het verslag van 4 november 2019 niet mocht gebruiken. De rechtbank is van oordeel dat het Uwv uit mocht gaan van de verklaring van appellant in het verslag van 4 november 2019. Appellant heeft niet aannemelijk gemaakt dat de door hem afgelegde verklaring onder ontoelaatbare druk is afgelegd, onjuist is of om andere redenen buiten beschouwing moet blijven. Het Uwv heeft verklaard dat tijdens het gesprek op geen enkele wijze bleek dat appellant de Nederlandse taal onvoldoende beheerste. Anders zou het gesprek beëindigd zijn. Appellant heeft gedetailleerd antwoord gegeven op de vragen en heeft aangegeven dat hij wist waar hij antwoord op gaf. Hij heeft bovendien de gelegenheid gekregen om iemand mee te nemen naar het gesprek, maar heeft daar geen gebruik van gemaakt. Ook heeft het Uwv erop gewezen dat appellant sinds 1979 in Nederland verblijft en sinds 1992 de Nederlandse nationaliteit heeft.

Appellant is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Appellant heeft tegen die uitspraak aangevoerd dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat hij de inlichtingenplicht heeft geschonden. Het Uwv is ten onrechte uitgegaan van het verslag van 4 november 2019. Appellant kan niet aan zijn verklaringen tijdens dat gesprek worden gehouden omdat hij de Nederlandse taal onvoldoende machtig was.

Appellant stelt dat hij de onderzoeksresultaten in bezwaar voldoende heeft betwist en dat hij voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat hij in de periode van 1 september 2015 tot en met 30 september 2021 geen op geld waardeerbare arbeid heeft verricht. Appellant is niet op de website vermeld. Ook is hij in een privéruimte aangetroffen en niet in een bedrijfsruimte. De getuigenverklaring onderbouwt niet dat hij arbeid heeft verricht en appellant heeft plausibele redenen aangevoerd waarom hij in de [winkel] aanwezig was, bijvoorbeeld om daar te koken voor zijn gezin en voor de beveiliging van de zaak. Als tegenbewijs heeft appellant drie verklaringen ingebracht.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.