Centrale Raad van Beroep, 20-08-2025, ECLI:NL:CRVB:2025:1288, 24/1998 WW

[ex-werknemer] (ex-werknemer) was sinds [datum] werkzaam als [naam functie] bij de gemeente Ermelo. Het college is overheidswerkgever als bedoeld in artikel 1, onder i, van de Werkloosheidswet (WW). De WW-uitkering van ex-werknemer wordt op grond van artikel 79 van de WW op het college verhaald.

Op 8 december 2016 is ex-werknemer wegens ziekte uitgevallen voor dit werk. Op 19 december 2018 hebben het college en ex-werknemer, voor zover hier relevant, een vaststellingsovereenkomst gesloten. Doel hiervan was het vinden van een baan buiten het college. Ex-werknemer heeft daartoe van november 2018 tot november 2019 werkzaamheden op basis van detachering bij de gemeente [naam gemeente] verricht.

Op 17 mei 2021 heeft het college ex-werknemer een werkaanbod gedaan bij [naam B.V.] , een organisatie die onder meer bemiddelt naar werk. Het aanbod van het college bij [naam B.V.] hield in een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd zonder proeftijd, onder dezelfde arbeidsvoorwaarden als ex-werknemer bij het college had en met behoud van het door ex-werknemer bij het college opgebouwde ABPpensioen. Exwerknemer heeft het aanbod van het college afgewezen.

Met een beschikking van 5 augustus 2021 heeft de kantonrechter van de rechtbank Gelderland de arbeidsovereenkomst tussen het college en ex-werknemer met ingang van 1 november 2021 ontbonden. Daarbij heeft de kantonrechter beslist dat het college aan exwerknemer een transitievergoeding moet betalen en een aanvullende en een na-wettelijke uitkering op grond van de betreffende cao.

Op 13 oktober 2021 heeft het college aan ex-werknemer opnieuw het werkaanbod bij [naam B.V.] gedaan. Het aanbod van 13 oktober 2021 kwam neer op een uitbreiding van het aanbod van 13 mei 2021 met een toezegging aan ex-werknemer dat de arbeidsovereenkomst niet voor het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd van exwerknemer zou worden beëindigd, tenzij sprake zou zijn van een dringende reden. Ook werd een terugkeergarantie van één jaar aangeboden bij [naam B.V.] na het sluiten van een arbeidsovereenkomst bij een derde. Op 25 oktober 2021 heeft ex-werknemer telefonisch contact opgenomen met een bestuurder van [naam B.V.] om de arbeidsvoorwaarden op te vragen. Tijdens dit telefoongesprek is een afspraak voor een oriënterend gesprek gemaakt op 26 oktober 2021 om 12.00 uur. Ex-werknemer heeft deze afspraak op 25 oktober 2021 met een e-mailbericht afgezegd. Er is geen arbeidsovereenkomst tussen [naam B.V.] en ex-werknemer tot stand gekomen.

Ex-werknemer heeft op 25 oktober 2021 een WW-uitkering bij het Uwv aangevraagd. Met een besluit van 22 november 2021 heeft het Uwv beslist dat exwerknemer met ingang van 1 november 2021 recht heeft op een WW-uitkering, maar dat deze niet wordt uitbetaald omdat ex-werknemer verwijtbaar werkloos is geworden. Het Uwv heeft daartoe overwogen dat ex-werknemer de verplichting van artikel 24, eerste lid, aanhef en onder b, ten tweede, van de WW, dat hij de hem aangeboden passende arbeid aanvaardt, niet is nagekomen.

Met een beslissing op bezwaar van 5 april 2022 (bestreden besluit 1) heeft het Uwv het door ex-werknemer tegen het besluit van 22 november 2021 gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Ex-werknemer heeft tegen bestreden besluit 1 beroep ingesteld.

In beroep heeft het Uwv op 2 augustus 2022 een gewijzigde beslissing op bezwaar (bestreden besluit 2) genomen. Daarbij heeft het Uwv het bezwaar van ex-werknemer tegen het besluit van 22 november 2021 gegrond verklaard en beslist dat aan ex-werknemer per 1 november 2021 een WW-uitkering wordt toegekend zonder dat daarbij een maatregel aan ex-werknemer wordt opgelegd. Het Uwv heeft zich op het standpunt gesteld dat er geen sprake is van schending van de verplichting in artikel 24, eerste lid, aanhef en onder b, ten tweede, van de WW, omdat het werkaanbod van het college bij [naam B.V.] niet als een concreet aanbod van passende arbeid kan worden aangemerkt. Ex-werknemer heeft vervolgens het beroep tegen bestreden besluit 1 ingetrokken. Het college heeft afzonderlijk beroep ingesteld tegen bestreden besluit 2.

2. De rechtbank heeft het beroep van het college tegen bestreden besluit 2 ongegrond verklaard en daarmee dat besluit in stand gelaten. De rechtbank heeft geoordeeld dat exwerknemer niet de verplichting van artikel 24, eerste lid, aanhef en onder b, ten tweede, van de WW heeft geschonden door na te laten hem aangeboden passende arbeid, in dit geval een werkaanbod door het college bij [naam B.V.] , te aanvaarden. De rechtbank heeft geoordeeld dat, anders dan het college stelt, het werkaanbod bij [naam B.V.] , inhoudende een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd, zonder proeftijd en met behoud van het opgebouwde ABP-pensioen, niet als een concreet en passend werkaanbod kan worden aangemerkt.

3. Het college is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Het college heeft zijn standpunt gehandhaafd dat de ex-werknemer door weigering van het werkaanbod bij [naam B.V.] heeft nagelaten hem aangeboden passende arbeid te aanvaarden, en dat daarom de WW-uitkering per 1 november 2021 niet moet worden uitbetaald. Volgens het college betrof het werkaanbod bij [naam B.V.] een concreet werkaanbod van passende arbeid. Het college heeft erop gewezen dat [naam B.V.] betrokkenen een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd zonder proeftijd en met behoud van het opgebouwde ABP-pensioen aanbiedt, waarbij naast loopbaanbegeleiding ook inzet van betrokkenen op opdrachten plaatsvindt.

4. Het Uwv heeft verzocht om de aangevallen uitspraak te bevestigen.