Centrale Raad van Beroep, 27-08-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:2151, 20/2003 AOW

1.1.

Bij de onder het procesverloop genoemde uitspraak van 23 januari 2020 heeft de Raad de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 25 juli 2019, 18/6922 bevestigd. Inhoudelijk ging dat hoofdzakelijk om de vraag of verzoeker door de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd op grond van artikel 7a van de Algemene Ouderdomswet (AOW) een onevenredig zware last had te dragen.

1.2.

Verzoeker heeft ter onderbouwing van zijn herzieningsverzoek – kort samengevat – naar voren gebracht dat het bestreden besluit in strijd met het rechtszekerheids- en vertrouwensbeginsel is genomen. Verzoeker had bij zijn emigratie naar Frankrijk in 2003 de gerechtvaardigde verwachting dat hij AOW zou gaan ontvangen overeenkomstig de destijds geldende wetgeving. De Svb heeft dit in 2005 in besluiten bevestigd. Zijn eigendom is hierdoor ontnomen en hij moet hiervoor gecompenseerd worden. Verzoeker lijdt door de verhoging van de AOW-leeftijd veel materiële en immateriële schade. De Raad heeft in de uitspraak van 23 januari 2020 onvoldoende gemotiveerd waarom het bestreden besluit in het licht van geschreven en ongeschreven recht, alsmede het internationale recht in stand kon blijven.

2.1.

Op grond van artikel 8:119, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) kan de Raad op verzoek van een partij een onherroepelijk geworden uitspraak herzien op grond van feiten en omstandigheden die:

a. hebben plaatsgevonden vóór de uitspraak,

b. bij de indiener van het verzoekschrift vóór de uitspraak niet bekend waren en redelijkerwijs niet bekend konden zijn, en

c. waren zij bij de bestuursrechter eerder bekend geweest, tot een andere uitspraak zouden hebben kunnen leiden.

2.2.

Volgens vaste rechtspraak (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 23 april 2014, ECLI:NL:CRVB:2014:1360) dient het bijzondere rechtsmiddel van herziening er niet toe om een hernieuwde discussie over de desbetreffende uitspraak te voeren of te openen, maar om een rechterlijke uitspraak die berust op een naderhand onjuist gebleken feitelijk uitgangspunt te herstellen. Dit kan alleen indien is voldaan aan de strikte, cumulatieve voorwaarden van artikel 8:119, eerste lid, van de Awb.

2.3.

Verzoeker heeft bij het verzoek om herziening geen feiten of omstandigheden genoemd die vóór de uitspraak niet bij hem bekend waren en redelijkerwijs niet bekend konden zijn. Verzoeker beoogt in feite een hernieuwde discussie over de uitspraak van de Raad van 23 januari 2020. Uit wat in 2.2 is overwogen volgt dat het middel van herziening daar niet toe kan strekken.

2.4.

Uit 2.1 tot en met 2.3 volgt dat het verzoek om herziening moet worden afgewezen.