Centrale Raad van Beroep, 31-01-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:294, 18-2043 ZW

Appellant is werkzaam geweest als productiemedewerker voor 40 uur per week. Op

19 juli 2016 heeft hij zich ziekgemeld met lichamelijke klachten na een bedrijfsongeval. Op dat moment ontving appellant een uitkering op grond van de Werkloosheidswet. Het Uwv heeft appellant in aanmerking gebracht voor ziekengeld op grond van de Ziektewet (ZW).

In het kader van een eerstejaars ZW-beoordeling heeft een verzekeringsarts

appellant op 30 mei 2017 gezien. Deze arts heeft appellant geschikt geacht voor de maatgevende functie van productiemedewerker.

Het Uwv heeft bij besluit van 30 mei 2017 vastgesteld dat appellant met ingang van

1 juni 2017 geen recht meer heeft op ziekengeld, omdat hij weer arbeidsgeschikt is.

Appellant heeft op 15 juni 2017 bezwaar gemaakt tegen het besluit van 30 mei 2017. In

een brief van 29 juni 2017 heeft appellant toegelicht waarom hij zijn bezwaarschrift te laat heeft ingediend. Appellant heeft gesteld dat hij schulden heeft, dat hij het lastig vindt om zijn post bij te houden, en dat hij psychische problemen heeft. Het Uwv heeft het bezwaar van appellant bij besluit van 13 juli 2017 (bestreden besluit ) niet-ontvankelijk verklaard wegens overschrijding van de bezwaartermijn. Aan het bestreden besluit ligt een rapport van een verzekeringsarts bezwaar en beroep van 11 juli 2017 ten grondslag. Deze verzekeringsarts heeft vastgesteld dat er geen aanwijzingen zijn dat de psychische conditie van appellant in de periode waarin hij tijdig een bezwaarschrift had kunnen indienen slechter was dan ten tijde van de primaire beoordeling. Op dat moment was geen sprake van het ontbreken van zelfredzaamheid om psychische redenen.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellant tegen het

bestreden besluit ongegrond verklaard. De rechtbank heeft geen aanleiding gezien om te twijfelen aan de conclusie van de verzekeringsarts bezwaar en beroep in zijn rapport van 11 juli 2017 dat er geen medisch verschoonbare redenen zijn voor het te laat indienen van het bezwaarschrift door appellant. Daarbij komt dat uit het procesdossier blijkt dat appellant op 13 juni 2017, de laatste dag van de bezwaartermijn, telefonisch contact heeft opgenomen met het Uwv en dat hij de betreffende medewerker van het Uwv heeft meegedeeld dat hij dezelfde dag nog bezwaar zou indienen.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

Op grond van artikel 6:7 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bedraagt de termijn voor het indienen van een bezwaarschift zes weken. Op grond van artikel 75k van de ZW bedraagt de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift in een geschil als bedoeld in artikel 75j van de ZW in afwijking van artikel 6:7 van de Awb twee weken. Deze termijn begint op grond van artikel 6:8, eerste lid, van de Awb te lopen op de dag ná de dag waarop het besluit op de in de Awb voorgeschreven wijze bekend is gemaakt. Op grond van artikel 6:9, eerste lid, van de Awb is een bezwaarschrift tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen. Op grond van artikel 6:11 van de Awb blijft

niet-ontvankelijkverklaring van een na afloop van de termijn ingediend

bezwaar- of beroepschrift achterwege indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest. Toepassing van artikel 6:11 van de Awb vraagt een individuele beoordeling in het concrete geval.