Centrale Raad van Beroep, 14-06-2018, ECLI:NL:CRVB:2018:1801, 17/5135 ZW

Bij besluit van 30 juli 2012 heeft het Uwv vastgesteld dat appellante met ingang van

21 augustus 2012 geen recht heeft op een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA). Aan dit besluit ligt een Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 6 juli 2012 ten grondslag.

Op 15 april 2013 heeft appellante, terwijl zij een uitkering op grond van de Werkloosheidswet ontving, zich ziek gemeld, waarna is vastgesteld dat appellante recht

heeft op een uitkering ingevolge de Ziektewet (ZW). Bij daaropvolgend besluit van

13 februari 2014 is vastgesteld dat appellante met ingang van 17 februari 2014 geen recht meer heeft op een ZW-uitkering, omdat zij geschikt wordt geacht voor één van de in het kader van de WIA-beoordeling geselecteerde functies. Het door appellante tegen dat besluit gemaakte bezwaar is bij besluit van 12 juni 2014 ongegrond verklaard. Nadat het door appellante tegen dat besluit ingestelde beroep door de rechtbank Noord-Holland met een uitspraak van 2 november 2015, registratienummer 14/2951, ongegrond is verklaard, heeft

de Raad deze uitspraak met een uitspraak van 7 september 2016, registratienummer 15/8118 (ECLI:NL:CRVB:2016:3334), bevestigd.

Bij brief van 12 september 2016 heeft appellante verzocht de FML van 6 juli 2012 aan

te passen. Hetgeen aan de orde is geweest in de procedure die heeft geleid tot de voormelde uitspraak van de Raad van 7 september 2016 geeft daartoe naar haar zeggen aanleiding.

Bij brief van 13 september 2016 heeft het Uwv dit verzoek afgewezen. Daartoe is overwogen dat in de procedure, die heeft geleid tot de beëindiging van haar ZW-uitkering met ingang van 17 februari 2014, geen FML is opgesteld. De verzekeringsarts heeft in zijn rapport van 13 februari 2014 de beperkingen van appellante benoemd en vervolgens heeft deze arts beoordeeld of appellante met inachtneming van deze beperkingen geschikt is voor de functie van samensteller kunststof en rubberindustrie. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft deze beoordeling zonder behulp van een FML onderschreven. Het bezwaar dat appellante heeft gemaakt tegen de brief van 13 september 2016, heeft het Uwv bij besluit van

27 september 2016 niet-ontvankelijk verklaard. Daartoe is overwogen dat de brief van

13 september 2016 geen besluit is in de zin van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Het is een informatieve brief die niet is gericht op enig rechtsgevolg.

te wijzigen dan wel een nieuwe FML vast te stellen. Zij heeft niet bedoeld opnieuw een uitkering op grond van de ZW aan te vragen en evenmin heeft zij bedoeld een heroverweging te verzoeken van het besluit van 13 februari 2014 of de daarop betrekking hebbende rechterlijke uitspraken. Vervolgens is de rechtbank, onder verwijzing naar bepalingen in de Awb, tot de conclusie gekomen dat appellante met haar brief van 12 september 2016 geen aanvraag heeft gedaan tot het nemen van een besluit of beschikking. Het niet voldoen aan het verzoek van appellante was daarom ook geen afwijzing van een aanvraag om een beschikking en ook geen weigering om een besluit te nemen. Het wijzigen dan wel het vaststellen van een nieuwe FML is geen publiekrechtelijke rechtshandeling en heeft als zodanig geen rechtsgevolgen. Van een rechtsgevolg is eerst sprake indien het Uwv op basis van de vastgestelde FML een besluit over enig recht op een uitkering neemt. Daaraan is toegevoegd dat zelfs wanneer het juist zou zijn dat bij andere ZW-beoordelingen – anders dan bij de beoordeling die heeft geleid tot de beëindiging van de ZW-uitkering met ingang van

17 februari 2014 –, wel een FML wordt opgesteld, dit nog niet meebrengt dat de vaststelling van een FML als een afzonderlijk voor bezwaar of beroep vatbaar besluit moet worden aangemerkt.