Centrale Raad van Beroep, 19-07-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:2561, 17/2607 WW

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellant tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard en vastgesteld dat het uitzendbureau de loongegevens per maand heeft aangeleverd bij de Belastingdienst, zodat er sprake is van een aangiftetijdvak van één maand. Dat het door het uitzendbureau verantwoorde loon wisselend een tijdvak van vier of vijf weken betrof en het loon wekelijks aan appellant werd uitbetaald, kan daaraan volgens de rechtbank niet afdoen. Het Uwv heeft dan ook volgens de rechtbank in overeenstemming met het bepaalde in het Dagloonbesluit het dagloon van het (nieuwe)

WW-recht vastgesteld op € 64,29, door het opgegeven loon van de inkomstenverhoudingen tijdens de voor appellant geldende referteperiode van 1 november 2014 tot en met 31 oktober 2015 te delen door 261.

Appellant heeft in hoger beroep aangevoerd dat een aangiftetijdvak van vier weken beter aansluit bij de wekelijkse loonbetaling door het uitzendbureau en een referteperiode van

1 december 2014 tot en met 29 november 2015 beter aansluit bij het loondervingsbeginsel omdat appellant in de maand november 2014 geen inkomsten heeft genoten. Het Uwv heeft volgens appellant het loon van week 44 in 2015 – die valt in de kalendermaand oktober 2015 maar door de werkgever is opgegeven bij de Belastingdienst in november 2015 – ten onrechte niet meegenomen bij de dagloonberekening. Appellant heeft een beroep gedaan op de Beleidsregel Uwv gebruik polisgegevens van 21 juli 2009 (Strc. 2009, 11028, Beleidsregel) op grond waarvan het Uwv kan afwijken van de polisgegevens als de werknemer aantoont dat een gegeven onjuist is.

Het Uwv heeft in reactie op vragen van de Raad bij brief van 23 mei 2017, in lijn met de uitspraak van de Raad van 26 april 2017, ECLI:NL:CRVB:2017:1474, het dagloon verhoogd naar € 77,11, door alleen uit te gaan van het aantal dagloondagen van de kalendermaanden waarin loon is genoten, namelijk 218. Desgevraagd heeft het Uwv ook een dagloonberekening gemaakt uitgaande van de situatie waarin de werkgever per vier weken het loon bij de Belastingdienst zou hebben opgegeven. Ter zitting heeft het Uwv deze laatste berekening gewijzigd en toegelicht dat het dagloon bij een loonaangiftetijdvak van vier weken hetzelfde bedraagt als bij een loonaangiftetijdvak van een maand, namelijk € 77,11 (na indexering per

8 januari 2016 € 78,67).

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

In artikel 1, aanhef en onder n, van het Dagloonbesluit is aangiftetijdvak gedefinieerd als:

het tijdvak van vier weken dan wel één maand waarop de aangifte waarop de ingehouden loonbelasting wordt afgedragen, betrekking heeft danwel, indien de werkgever over een afwijkend tijdvak aangifte doet, het tijdvak waarover loon is betaald van één maand of vier weken of herleid tot één maand of vier weken.

Volgens artikel 2, eerste lid, van het Dagloonbesluit wordt onder referteperiode voor de WW in dit hoofdstuk verstaan de periode van één jaar die eindigt op de laatste dag van het tweede aangiftetijdvak voorafgaande aan het aangiftetijdvak waarin het arbeidsurenverlies is ingetreden.

In artikel 4, eerste lid, van het Dagloonbesluit is bepaald dat van de toepassing van dit hoofdstuk de werknemer wordt geacht zijn loon te hebben genoten in het aangiftetijdvak waarover de werkgever van dat loon opgave heeft gedaan.

5. Er is aanleiding het Uwv te veroordelen in de proceskosten van appellant. Die kosten worden bepaald op de kosten van rechtsbijstand in bezwaar van € 495,-, in beroep van € 495,- en in hoger beroep van € 990,-, in totaal € 1.980,-.